Η Χρυσή Αυγή στην έδρα του ΟΗΕ

Του Αθανασίου Έλλις

Η ανησυχία που εξέφρασα σε προηγούμενο σχόλιο σχετικά με τον κίνδυνο διασυρμού της χώρας διεθνώς λόγω της Χρυσής Αυγής, αποδείχθηκε βάσιμη, αν κρίνω από τις τελευταίες ημέρες στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών, όπου κάθε χρόνο τέτοια εποχή συγκεντρώνονται πολιτικοί, διπλωμάτες, δημοσιογράφοι, αλλά και αναλυτές, απ’ όλο τον πλανήτη, με αφορμή τη Γενική Συνέλευση.

Το προηγούμενο διάστημα πέρασα αρκετές ώρες στους διαδρόμους του επιβλητικού κτιρίου επί της 1ης Λεωφόρου στο ανατολικό Μανχάταν, που δεν είναι μόνο σημείο αναφοράς για την αμερικανική μεγαλούπολη, αλλά αποτελεί και ένα τρόπον τινά «παγκόσμιο Κοινοβούλιο». Περιμένοντας να ολοκληρωθεί μία συνάντηση ή ομιλία, και ενώ κάθε τόσο περνούσαν από μπροστά μου πρόεδροι, πρωθυπουργοί και υπουργοί, ήταν φυσικό να συνομιλώ με αυτούς που βρίσκονταν κοντά μου.

Συνηθισμένος από το παρελθόν, όπου σε ανάλογες περιπτώσεις όταν δήλωνες Ελληνας η συζήτηση ξεκινούσε από την αρχαιότητα και κατέληγε στα νησιά, ήταν σοκαριστικό να ακούω να με ρωτούν για τη… Χρυσή Αυγή. «Τι γίνεται εκεί στην Ελλάδα; Είναι αλήθεια ότι έχετε τόσο πολλούς νεοναζί;» ήταν η ερώτηση που μου ετέθη επανειλημμένως, σε διαφορετικές παραλλαγές.

Στην αρχή σάστισα. Μετά προσπάθησα να εξηγήσω, προβάλλοντας δύο επιχειρήματα, που αν κρίνω από τις αντιδράσεις των συνομιλητών μου, απεδείχθησαν αποτελεσματικά: την οικονομική κρίση και, κυρίως, τα εκλογικά αποτελέσματα του παρελθόντος, ακόμη και του σχετικά πρόσφατου.

Εξηγούμαι: αφού εξέφραζα, με αφοπλιστική ειλικρίνεια, και τη δική μου έκπληξη για τα δημοσκοπικά ευρήματα του τελευταίου έτους, στη συνέχεια κατέθετα την παρακάτω, για μας ίσως απλοϊκή, αλλά, όπως διαπίστωσα, για τους ξένους συνομιλητές μου, αρκετά πειστική επιχειρηματολογία: Δεν μπορεί επί πολλά χρόνια το κόμμα αυτό να είναι ανύπαρκτο και να λαμβάνει το 0,2% των ψήφων, και ξαφνικά, στις πρώτες εκλογές μετά την ουσιαστική χρεοκοπία της χώρας, την κατακόρυφη μείωση μισθών και συντάξεων και την εκτόξευση της ανεργίας, να φθάνει στο 7% και κάποιοι να σπεύδουν στο συμπέρασμα ότι ξαφνικά στην Ελλάδα «ανθεί ο φασισμός και ο νεοναζισμός». Από την άλλη, είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται μόνο για την οικονομική εξαθλίωση.

Το αντεπιχείρημα πως και άλλες χώρες βιώνουν επώδυνα μέτρα, αλλά δεν εμφάνισαν Χρυσή Αυγή, είναι πολύ σοβαρό και έχει βάση. Είναι αλήθεια ότι η κρίση στην Ελλάδα είναι πολύ χειρότερη απ’ ό,τι σε κάθε άλλη χώρα, αλλά το κύριο στοιχείο που μας διαφοροποιεί είναι η διαφθορά του πολιτικού κόσμου σε όλα τα επίπεδα.

Ο απλός άνθρωπος που ένιωθε οργή γι’ αυτήν την κατάσταση, αλλά και ανήμπορος να την αλλάξει, κατέφυγε στη Χρυσή Αυγή. Δεν είναι «νεοναζί». Αγανακτισμένος είναι.
Η λύση είναι να ανακτήσει η πολιτική ζωή τη χαμένη της αξιοπιστία. Μπορεί να το κάνει με τη σημερινή της μορφή; Προφανώς όχι.

Είναι σαφές ότι απαιτείται ανανέωση και απομάκρυνση πολλών «γνωστών αγνώστων» της πολιτικής, που μπορεί να γίνει στην κάλπη με ψηφοδέλτια, όχι στους δρόμους με μαχαίρια.

Οπως επισήμανε ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς πριν από δέκα ημέρες στην εύστοχη ομιλία που εκφώνησε για τη Δημοκρατία, στη Στοά του Αττάλου, οι πολιτικοί ηγέτες καλούνται να ηγηθούν με την παραδειγματική τους συμπεριφορά. Να αποδείξουν πως δεν είναι διεφθαρμένοι και δεν εισήλθαν στην πολιτική για να επωφεληθούν, αλλά αντίθετα για να προσφέρουν. Πως δεν είναι ανίκανοι και βολεμένοι, αλλά γνώστες του αντικειμένου τους, εργασιομανείς, και, τελικά, αξίζουν την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό του λαού τους.

Δεν είναι εύκολο εγχείρημα, ιδιαίτερα στο σημερινό περιβάλλον. Ομως, μόνον έτσι θα κλείσουν ερμητικά την πόρτα στην κάθε Χρυσή Αυγή, συμβάλλοντας στην αποκατάσταση της ομαλότητας και της εμπιστοσύνης στους θεσμούς στο εσωτερικό και στην αποφυγή του διασυρμού στο εξωτερικό.

Πηγή kathimerini.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr