Η χρονιά που φεύγει, η χρονιά που έρχεται και η απώλεια του καναπέ

Το 2020 ήταν μια χρονιά που όλοι ζήσαμε σαν επαλήθευση ταινίας επιστημονικής φαντασίας τρόμου. Κοιμόμασταν με αριθμούς κρουσμάτων, διασωληνωμένων και νεκρών και ευχόμασταν να ξυπνήσουμε το άλλο πρωί και όλα αυτά να έχουν εξαφανιστεί ως δια μαγείας με το ραβδάκι της καλής νεράιδας…

Ζήσαμε και ζούμε την κατάρρευση του συστήματος υγείας μας που δεν θωρακίστηκε. Την διάθεση εξωφρενικών κονδυλίων από τον κρατικό κορβανά στα ΜΜΕ για προπαγάνδα του κυβερνητικού έργου,  για βρούτσερ, για επιδότηση ιδιωτικών κλινικών, για μάσκες αλεξίπτωτα, για περίδρομους και ζαρντινιέρες…Δεν είδαμε αυτά τα χρήματα να διατίθενται για την δημιουργία -έστω και τώρα- πρωτοβάθμιας περίθαλψης, για την αποσυμφόρηση των ΜΜΜ, για την πρόσληψη επιπλέον διδακτικού προσωπικού, ώστε τα σχολεία να λειτουργούν με διπλοβάρδιες.

Είδαμε να εφαρμόζονται lockdown με ανοιχτά εργοστάσια και βιομηχανίες, την ίδια ώρα που είχε αποφασιστεί “ο θάνατος του εμποράκου”. Είδαμε να διαπραγματεύεται η κυβέρνηση με την Ιερά Σύνοδο για ανοιχτές εκκλησίες με 25-50 άτομα. Δεν είδαμε όμως να κάνει αντίστοιχη διαπραγμάτευση με τον κόσμο του θεάτρου και του κινηματογράφου. Δεν είδαμε να κάνει αντίστοιχη διαπραγμάτευση με τα πολιτικά κόμματα για τις επετείους του Πολυτεχνείου και της δολοφονίας Γρηγορόπουλου.

Συνειδητοποιούμε ότι καθημερινά με την μέθοδο του “αποφασίζομεν και διατάσσομεν” και με μεταμεσονύκτιες νομοθετικές ρυθμίσεις στερούμαστε όλο και περισσότερα συνταγματικά και ανθρώπινα δικαιώματα, πάντα με επίκληση της Δημόσιας Υγείας. Όμως η Δημόσια Υγεία δεν περιλαμβάνει μόνο τους θανάτους από κορωνοϊό. Περιλαμβάνει και την ραγδαία επιδείνωση της σωματικής υγείας, τους θανάτους από εμφράγματα, από εγκεφαλικά, από καρκίνους, από αυτοκτονίες. Όλα αυτά δεν είναι αποτέλεσμα του κορωνοϊού. Είναι αποτέλεσμα των εγκληματικών λαθών στην διαχείριση της κρίσης του κορωνοϊού. Είναι αποτέλεσμα της οικονομικής πανδημίας, της κοινωνικής και της ψυχικής από λάθη και παλινωδίες.

Συνειδητοποιούμε ότι για τη νέα γενιά, τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας προετοιμάζεται ένα δυστοπικό μέλλον με άγνωστες παραμέτρους στην εκπαίδευση και την αγορά εργασίας. Από στοιχεία που δημοσιοποιούνται 2 στις 5 επιχειρήσεις στην εστίαση και 1 στα 3 μαγαζιά στο λιανεμπόριο θα βάλουν λουκέτο αν τα lockdown συνεχιστούν ως τον Απρίλη. Αυτό σημαίνει φτωχοποίηση ενός μεγάλου τμήματος του πληθυσμού. Αυτό πώς θα αντιμετωπιστεί; Με αύξηση των συσσιτίων, σαν αυτό που με τόση αλαζονεία και κυνισμό πήγε να μοιράσει φαγητό ο “ανέμελος ” Πρωθυπουργός μας την παραμονή των Χριστουγέννων;

Τελικά καθημερινά όλο και περισσότερος κόσμος ξυπνάει από τον λήθαργο και συνειδητοποιεί ότι πλέον δεν διακυβεύεται μόνο η ζωή του από τον φόβο του θανάτου από τον κορωνοϊό. Ότι διακυβεύεται συνολικά η επιβίωση του από το μαρτύριο της οικονομικής, κοινωνικής και ψυχικής ασφυξίας. Ότι διακυβεύονται τα Συνταγματικά και Ανθρωπινά Δικαιώματά του. Ότι καταργούνται όλα τα επιτεύγματα του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού και του Κοινωνικού Κράτους και ότι επιστρέφουμε σε έναν σκοτεινό Μεσαίωνα με αργά η γρηγορά εμφάνιση και της Ιεράς Εξέτασης…

Η ευχή για τον χρόνο που ξεκινάει από αύριο δεν μπορεί πάρα να είναι μια: Μετά την αργή και επώδυνη συνειδητοποίηση για το τι μέλλον μας ετοιμάζουν να έρθει και η κινητοποίηση. Να αφήσουμε την θαλπωρή του καναπέ και του πληκτρολογίου, την λογική του ωχαδερφισμού, την ελπίδα ότι θα μας σώσει η Παναγιά της Τήνου και ο Άγιος Βασίλης και να κατέβουμε στο δρόμο να διεκδικήσουμε την Ζωή μας πίσω, με αλληλεγγύη ο ένας για τον άλλο και με σεβασμό για τον πλανήτη μας, το κοινό μας σπίτι.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr