Η Γάζα, το Ισραήλ και οι Αραβικές επαναστάσεις: Αυτή τη φορά είναι διαφορετικά

Του John Rees

Η επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα μοιάζει σε αρκετά σημεία με αυτή του 2008, που είχε την κωδική ονομασία “Επιχείρηση Συμπαγές Μολύβι”. Όμως αυτή τη φορά τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά.

Τότε η τέταρτη ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη του πλανήτη, υποστηριζόμενη από τη μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη, σκότωσε 1.400 Παλαιστίνιους (οι περισσότεροι άμαχοι) που δεν ήταν σε θέση να αμυνθούν με τα πρωτόγονα όπλα τους. Αυτό συμβαίνει και σήμερα.

Το 2008 μόλις είχαν ολοκληρωθεί οι προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ, όπως ακριβώς και σήμερα. Η επίθεση του 2008 σημειώθηκε λίγο πριν από τις εκλογές στο Ισραήλ, όπως ακριβώς και σήμερα. Τελικά η εκλογική νίκη του Νετανιάχου το 2008 «αγοράστηκε» με παλαιστινιακό αίμα, ακριβώς δηλαδή ότι προσπαθεί να κάνει και σήμερα ο πρωθυπουργός του Ισραήλ.

Ωστόσο υπάρχουν και σημαντικές διαφορές. Το 2008 ο Μουμπάρακ, εκ των υπέρμαχων της φιλικής σχέσης με τον Ισραήλ, ήταν στην ηγεσία της Αιγύπτου. Σήμερα το ισχυρό ρεύμα υπέρ των Παλαιστινίων που διαπερνά την αιγυπτιακή επανάσταση αποτελεί μια σημαντική πίεση για τον νέο πρόεδρο της Αιγύπτου, τον Μοχάμεντ Μόρσι της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.

Ως συνέπεια αυτής της πίεσης ήταν ο Μόρσι να καταδικάσει τους Ισραηλινούς, να αποσύρει τον Αιγύπτιο πρέσβη από το Τελ Αβίβ, το πέρασμα της Ράφα άνοιξε και πάλι και ο Αιγύπτιος πρωθυπουργός πραγματοποίησε επίσκεψη στη Γάζα.

Σήμερα επίσης η τότε συμμαχία Τουρκίας και Ισραήλ περνάει κρίση. Η τουρκική «νεοοθωμανική» εξωτερική πολιτική που έχει ως στόχο να καθιερωθεί η Τουρκία ως ηγέτιδα δύναμη, ενώ παράλληλα ο ρόλος συνδέσμου των μεγάλων δυνάμεων με τις αραβικές επαναστάσεις που επιχειρεί να παίξει η Τουρκία έχει κοστίσει στη σχέση των δύο χωρών, διαφοροποιώντας την κατάσταση τουλάχιστον σε επίπεδο ρητορικής.

Ο Ταγίπ Ερντογάν χαρακτήρισε την επίθεση των Ισραηλινών «εκλογικό κόλπο» και πρόσθεσε: «Προεκλογικά βομβαρδίζουν και σκοτώνουν τους αθώους ανθρώπους στη Γάζα για λόγους που οι ίδιοι κατασκεύασαν. Εμείς, η Τουρκία, είμαστε μαζί με τα αδέλφια μας στη Γάζα και υποστηρίζουμε τα αιτήματά τους». Η Τουρκία αποτελεί το κλειδί των δυτικών για παρέμβαση στη Συρία και δεν επιθυμεί μια κρίση εκτός ελέγχου στη Γάζα.

Η συριακή κρίση προκαλεί ήδη μεγάλο πρόβλημα στη Δύση και οι ΗΠΑ εμφανίζονται απρόθυμοι να δημιουργήσουν ένα ακόμα μεγαλύτερο. Έτσι αν και δεν πρόκειται να υπάρξει κάποια άλλη στάση από τον Ομπάμα πέρα από την υποστήριξη στο Ισραήλ, ωστόσο ο πρόεδρος των ΗΠΑ ενδέχεται να ελπίζει πως η Μουσουλμανική Αδελφότητα στην Αίγυπτο θα πείσει τη Χαμάς να δεχτεί μια εκεχειρία.

Η υποκρισία της Δύσης φαίνεται και από τις αντιφάσεις σχετικά με την επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα και τη Συριακή κρίση. Για παράδειγμά, ο William Hague, υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας, από τη μία καταγγέλλει τη Χαμάς ωστόσο στη συνέχεια υποστηρίζει τη συριακή αντιπολίτευση, αντιπροσωπεία της οποίας επισκέφτηκε το Λονδίνο για συνομιλίες. Ο φιλοϊσραηλινός και πολέμιος της Χαμάς William Hague είναι την ίδια ώρα «Σωτήρας της Συριακής Επανάστασης».

Επίσης όσοι μέσα από τη Συριακή αντιπολίτευση πίστεψαν στους Δυτικούς, βρέθηκαν σύμμαχοι με αυτούς που δολοφονούν τους κατοίκους της Γάζας και στηρίζουν το Ισραήλ.

Επιπλέον υπάρχει και το ζήτημα με το Ιράν. Όταν ο ανώτερος στην ιεραρχία των ραβίνων της Βρετανίας ρωτήθηκε σχετικά από το BBC ανέφερε πως «η κρίση στη Γάζα σχετίζεται με το Ιράν». Ίσως μία από τις πιο ειλικρινείς δηλώσεις που έχουν γίνει από την ημέρα που ξεκίνησαν οι βομβαρδισμοί.

Εξάλλου ο William Hague είχε πει στο παρελθόν πως στη Μέση Ανατολή υπάρχει ένας Ψυχρός Πόλεμος, με τις δυτικές δυνάμεις, τους Σαουδάραβες και το Ισραήλ από τη μία πλευρά και το Ιράν, τη Συρία, τη Χαμάς και τη Χεζμπολάχ από την άλλη.

Οι Ισραηλινοί έτσι κι αλλιώς εμφανίζονται απογοητευμένοι από την αντίδραση των ΗΠΑ σε ό,τι αφορά το Ιράν, και μια ενδεχόμενη επίθεση σε αυτό, αλλά και τη Συρία και οι ισραηλινές επιθέσεις στους Παλαιστίνιους αποτελούν μέρος αυτής της ευρύτερης σύγκρουσης.

Ωστόσο αυτή τη φορά οι Ισραηλινοί έχουν λιγότερους συμμάχους στην περιοχή, καθώς η Τουρκία και η Αίγυπτος δεν είναι οι ίδιες με το 2008, ενώ και οι δυτικές δυνάμεις δεν επιθυμούν και μία τρίτη κρίση στην περιοχή.

Μπορούμε και πρέπει να αγωνιστούμε για τις ζωές των Παλαιστινίων και αυτό σημαίνει πως πρέπει να αγωνιστούμε ενάντια και στη δική μας κυβέρνηση, που εξοπλίζει και υποστηρίζει οικονομικά το Ισραήλ. Αλλά με τον ίδιο τρόπο θα πρέπει να αγωνιζόμαστε και για να αποτρέψουμε ακόμα περισσότερες δολοφονίες στη Συρία από το καθεστώς του Άσαντ και για να υπερασπιστούμε τις ανείπωτες ζωές των Ιρανών.

* O John Rees είναι πολιτικός ακτιβιστής, μέλος της Συμμαχίας Σταματήστε τον Πόλεμο και συγγραφέας. Έχει κάνει δύο τηλεοπτικά ντοκιμαντέρ για την επανάσταση στην Αίγυπτο το 2011, “Inside the Egyptian Revolution” και “Egypt in Revolution”.

http://www.stopwar.org.uk
http://tvxs.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr