Η φτώχεια είναι πιο βρώμικη σαν νιώθει ότι φταίει

Λίγες μόλις μέρες πριν, κυβερνητική Βουλευτής των βορείων προαστίων (του βορείου τομέα Αθηνών) κατέληξε στο ότι οι αναρχικοί είναι “άχρηστοι” για την κοινωνία. Ενώ λίγα χρόνια πριν ο τότε αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και σημερινός Πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης, μιλούσε για “αδαείς κοινωνικές πλειοψηφίες”.

Φυσικά όμως θυμόμαστε και τα όσα έλεγε η κ. Λυμπεράκη του Ποταμιού για τις “λάθος επιλογές που κάνουν οι φτωχοί”, τον κ. Πάγκαλο να κάνει λόγο για το περιβόητο “μαζί τα φάγαμε”, τον κ. Βενιζέλο να ωρύεται στον “ενικό” έναντι όσων αμφισβητούσαν το “πλούσιο έργο του”. Αλλά ακόμα και την εκτός ελληνκών συνόρων, Αυστραλή πλουσιότερη γυναίκα στον κόσμο κ. Τζίνα Ράινχαρτ να αναφέρει χαρακτηριστικά ότι “οι φτωχοί ευθύνονται για την φτώχεια τους”.

Όλα αυτά δεν είναι καινοφανή, θυμόμαστε το τέρας της απαισιοδοξίας των οικονομικών τον Τόμας Ρόμπερτ Μάλθους να αναφέρεται στους φτωχούς ως φταίχτες όλων των δεινών του κόσμου επειδή ήταν αυτοί που έκαναν πολλά παιδιά και με αυτόν τον τρόπο επιβάρυναν την παγκόσμια οικονομία. Η φτώχεια ήταν πάντα για ολόκληρη την άρχουσα κυρίαρχη αντίληψη εκείνη η μεγάλη “πληγή” η οποία θα έπρεπε η ίδια να απολογείται και να φέρεται ως κατηγορούμενη για την κατάσταση της.

Αυτό το αφήγημα βοήθησε διαχρονικά στην δημιουργία του κοινωνικού αυτοματισμού και την παράλληλη επιβολή των πιο ακραίων αντικοινωνικών πολιτικών. Όταν ο Ανδροκλής στην αρχαία Αθήνα προσπάθησε να στρέψει την κοινωνία σε βάρος του αντιπάλου του Αλκιβιάδη, τον κατηγόρησε με ψευδομάρτυρες για βεβήλωση των Ελευσίνιων Μυστηρίων. Ο λαός διασπάστηκε στους υποστηρικτές και τους “κατηγόρους” του μέχρι πρότινος ακέραιου στρατηγού. Ο κωμικός Κρατίνος χαρακτηριστικά έγραψε: “εν δε διχοστασίη και Ανδροκλέης πολεμαρχεί”, όταν δηλαδή υπάρχει διχόνοια καταφέρνει να κυριαρχήσει μέχρι και ο Ανδροκλής. Πράγματι λοιπόν, σε περιόδους όπου πρέπει να κυριαρχήσει η τρόικα μαζί με την παρασιτική ολιγαρχία και οι πολιτικές τους, τα χρήσιμα εργαλεία του “στιγματισμού”, της “αυτοενοχοποίσης” και του “κοινωνικού αυτοματισμού” καλά κρατούν.

Στο απόγειο μάλιστα των αντικοινωνικών αυτών πολιτικών, τα εργαλεία αυτά έρχονται και δένουν με περίσσια ποσότητα αστυνομικής καταστολής, σαν αυτή που πιστοί στο δόγμα “νόμος και τάξη” οι σημερινοί κυβερνώντες διατείνονται ότι θα εφαρμόσουν. Πάλι βεβαίως δεν πρωτοτυπούν, τα όσα έχουμε δει να λαμβάνουν χώρα τόσο στη Γαλλία του κ. Μακρόν, όσο και στην Ουγγαρία του κ. Όρμπαν, την Αυστρία του κ. Κούρτς και την Ιταλία του κ. Σαλβίνι, μας δείχνουν καθαρά τον δρόμο της νέας τάξης πραγμάτων σε μια Ευρώπη αντιδημοκρατική, αυταρχική και αντικοινωνική.

*Μιχάλης Κριθαρίδης Εκπρόσωπος Τύπου ΜέΡΑ25

 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr