Η Ελεονώρα Ηλία στο koutipandoras.gr για την παράσταση "Το Αίνιγμα της Ύπαρξης"

Η ομάδα χορού A priori, με βασικό πυρήνα την Έλενα Ανδρεάδη και την Ελεονώρα Ηλία, ταξιδεύει στην Αθήνα το Νοέμβριο και παρουσιάζει σε επανάληψη για δύο μόνο φορές στο Βυρσοδεψείο, την πρώτη της παραγωγή με τίτλο “Το αίνιγμα της ύπαρξης”. Μια παράσταση για το ταξίδι του ανθρώπου μέσα στη ζωή, για την εναλλαγή από το φως στο σκοτάδι, για την ευτυχία που διαδέχεται τη δυστυχία. Λίγες μέρες πριν τις παραστάσεις, η Ελεονώρα Ηλία μιλάει στο koutipandoras.gr για αυτή την ξεχωριστή δουλειά, μας αποκαλύπτει ποιο είναι για αυτήν το “αίνιγμα της ύπαρξης” και μας εξηγεί τις δυσκολίες για τους επαγγελματίες του χορού σήμερα.

Σε λίγες ημέρες θα δούμε στο Βυρσοδεψείο την παράστασή σου “Το αίνιγμα της ύπαρξης”. Πες μας λίγα λόγια για αυτή τη δουλειά. Τι να περιμένουμε;

Πρόκειται για ένα σπονδυλωτό χορογραφικό εργό,για το οποίο συνεργαστήκαμε εγώ και η Έλενα Ανδρεάδη,ενφορούμενες και εμπνεόμενες αντίστοιχα, απο το θεατρικό έργο “Ο γλάρος” του Α.Τσεχωφ και το παραμύθι “Ο ευτυχισμένος πρίγκηπας” του Ο.Ουαίλντ. Μια χορογραφική συνάντηση και ένας ανοιχτός διάλογος ανάμεσα σε δύο χορογράφους διαφορετικής γενιάς, πάνω σε δύο διαφορετικά κείμενα, με κοινό άξονα το ταξίδι του ανθρώπου στη ζωή την εναλλαγή του δίπτυχου φως- σκοτάδι,ευτυχία – δυστυχία. Ενα παιχνίδι φαντασίας και πραγματικότητας επί σκηνής.

Έμπνευση σου για τη συγκεκριμένη παράσταση ήταν το κλασικό θεατρικό έργο του Άντον Τσέχωφ «Ο γλάρος». Τι ήταν αυτό που σε κέντρισε περισσότερο στο έργο αυτό και πώς κατάφερες να το μεταφέρεις χορογραφικά;

Η επιλογή του θεατρικού έργου “Ο γλάρος”, αρχικά, έγινε από εμένα λόγω συγκεκριμένων ερωτημάτων που με προβλημάτιζαν,στη συγκεκριμένη φάση της ζωής μου (και ίσως ακόμη με προβληματίζουν). Κυρίως, το ερώτημα,τηςπάλης του ανθρώπου για την ικανοποίηση των φιλοδοξιών και των ονείρων του, (και κατά συνέπεια της ευτυχίας του) σε μια αντίξοη και σκληρή κοινωνία. Άλλά και πιο εξειδικευμένα πάνω στη ζωή των νέων ανθρώπων της τέχνης και στην ελπίδα τους πως είναι φορείς “μιας νέας πνοής” στις φόρμες και νόρμες του χώρου τους. Ωστόσο, το ανθρώπινο ον, δεν καταφέρνει, πολλές φορές, να πραγματώσει τους σκοπούς του, είτε επειδη διακυβεύονται από τη μοίρα, είτε τις από τις κοινωνικές σχέσεις και εμπλοκές , είτε από τον ίδιο του τον εαυτό. Αυτό, λοιπόν, επιχείρω να αποδώσω χορογραφικά εστιάζοντας στην πάλη του ατόμου με τον εαυτό του και τους γύρω του.

Ποιο είναι τελικά το αίνιγμα της ύπαρξης για εσένα;

Δύσκολο να το απαντήσω σε μερικές γραμμές. Ωστόσο, το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι, κρίνοντας απ΄ τις εμπειρίες μου, είναι ότι το άινιγμα της ύπαρξης αποτελεί στην ουσία μια διαρκή αναζήτηση των προσωπικών επιθυμιών και αναγκών, επιδιώκοντας την ευτυχία και γαλήνη. Η αναζήτηση αυτή, μεταλάσσεται, εφόσον και εμείς ματαβαλλόμαστε ως ανθρώποι αναλογά με αυτά που βιώνουμε στην εκάστοτε συνθήκη.”Ο ευτυχισμένος πρίγκηπας” είδε, παραδείγματος χάρη, υπό άλλο πρίσμα την επίγεια ζωή του, όντας πλέον νεκρός .

Πόσο διαφορετικό είναι πιστεύεις το κοινό της Αθήνας από εκείνο της επαρχίας;

Αναφερόμενη κυρίως σε μεγάλες επαρχίες, όπως είναι και τα Γιάννενα, η εικόνα που έχω είναι ότι υπαρχεί κοινό που ενδιαφέρεται για τις τέχνες,και συγκεκριμένα για το χορό και το θέατρο. Παράδειγμα, οι συν-/παραγωγές του ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων είχαν πολύ καλή ανταπόκριση τη φετινή σεζόν. Υπό αύτη την έννοια, δε θεωρώ οτί υπάρχουν τεράστιες διαφορές μεταξύ του κοινού της επαρχίας και της Αθήνας. Ωστόσο,σίγουρα είναι πολύ περισσότερες οι παραστάσεις που ανεβαίνουν στην Αθήνα με αποτέλεσμα να υπάρχει ασφαλώς πιο εκπαιδευμένο κοινό σε σχέση με την επαρχία .

Έχεις παρουσιάσει έργα σου τόσο στην επαρχία όσο και στην Αθήνα. Πώς βλέπεις την κατάσταση στη χώρα για τους χορευτές και χορογράφους; Πιστεύεις ότι η κρίση έχει επηρεάσει εκτός από οικονομικά και δημιουργικά το χώρο σας;

Η κατάσταση στη χώρα μας, εν γένει, θεωρώ οτί είναι αρκετά δύσκολη για τους επαγγελματίες του χορού, συνολικά. Χωρίς καμία ή έστω ελάχιστη κρατική χρηματοδότηση καλούνται ευρύτερα, θα έλεγα, οι καλλιτέχνες να δημιουργήσουν με ελάχιστους οικονομικούς πόρους, βιοποριζόμενοι στην καλύτερη περίπτωση από διδασκαλια του αντικείμενου τους και στη χείροτερη από εργασία σε άλλους κλάδους. Δεν ήταν ποτέ, άλλωστε, “αγγελικά πλασμένος” ο χώρος της τέχνης και με σταθερές προοπτικές, αλλά σίγουρα η κρίση έχει επιδεινώσει τα πράγματα. Κι όχι μόνο οικονομικά. Διότι ενώ η ίδια η κοινωνία δίνει απείρα ερεθίσματα για δημιουργία, ζούμε σε συνθήκες επιβίωσης και, “δυστυχώς” η τέχνη είναι “πολυτέλεια”. Οπότε “περικοπτούμε ” πλέον τις ίδιες τις ιδέες μας.

Συντελεστές:

Σύλληψη – Χορογραφία: Έλενα Ανδρεάδη, Ελονώρα Ηλία

Μουσική Επιμέλεια: Γιάννης Κωνσταντής, Γιώργος Γεωργόπουλος

Φωτισμοί: Βαγγέλης Νέττης

Ερμηνεύουν: Ελεονώρα Ηλία, Μαρία Βλάχου, Άννα Παπανικολάου, ο ηθοποιός Βασίλης Γουργούλης και η σοπράνο Αναστασία Ζώη

Teaser Videos: Μαρία Κατσούρα

Trailer: Μενέλαος Συκοβέλης

Δημιουργικό – Αφίσα: Βίκυ Γρηγορίου

Φωτογραφίες promo: Bασιλική Σιαταρά

Φωτογραφίες παράστασης: Μπάμπης Οικονόμου

Παραγωγή: A priori dance co. / Σε συνεργασία με το χώρο πολιτισμού «Επίκεντρο»

Πληροφορίες: