Η δικαίωση της ξεχασμένης κοινωνίας

Του Σωκράτη Βατάλη*

Τον Σεπτέμβριο του 2009 λίγο πριν τις εθνικές εκλογές, στο ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών των κομμάτων, ο Αλέξης Τσίπρας όντας στο τιμόνι του ΣΥΡΙΖΑ που μαστιζόταν την περίοδο εκείνη από έντονες εσωκομματικές τριβές και εσωστρέφειες, καταφέρνει μια ουσιώδη παρουσία με έναν ιδιαίτερα συγκινησιακό επίλογο, δεσμευόμενος να δώσει δύναμη στους αδύναμους, να αναστηλώσει την αξιοπρέπεια του κόσμου που αγωνίζεται και να εκπροσωπήσει την φωνή της ξεχασμένης κοινωνίας.

Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να συγκινήσει τότε το 4,6% του εκλογικού σώματος της χώρας. Η ξεχασμένη κοινωνία, με τα προβλήματά της να διογκώνονται λόγω των αυξανόμενα σοβαρών επιπτώσεων της κρίσης, αγκυλωμένη στην μακροχρόνια ψευδαίσθηση του ευκαιριακού βολέματος που προσέφεραν οι τότε μεγάλες πολιτικές δυνάμεις, εναποθέτει τις ελπίδες της στο ΠΑΣΟΚ του ΄΄με δάφνες ερχόμενου΄΄  μεταρρυθμιστή Γ. Παπανδρέου..

Πέρασαν έξι περίπου χρόνια από τότε. Έξι χρόνια κατά την διάρκεια των οποίων οι μεταβολές σε πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό και θεσμικό επίπεδο ήταν τεράστιες. Σε διάστημα λίγων ετών η ξεχασμένη κοινωνία ήταν πια η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, εξουθενωμένη οικονομικά από τις πολιτικές λιτότητας, οργισμένη από την άνιση απόδοση δικαιοσύνης, σκεβρωμένη από την εξαφάνιση κάθε μορφής δημοκρατίας και αξιοπρέπειας στην ζωή της. 

Μέσα σ’ αυτή την δίνη των αλλαγών, αυτό που πρέπει να παραδεχθώ πως δεν μεταβλήθηκε ήταν η στοχοπροσήλωση του Αλέξη Τσίπρα. Δεν υπάρχει καμία ουσιαστική διαφοροποίηση των πολιτικών λεγομένων και πεπραγμένων του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ τότε και σήμερα. Ο Αλέξης Τσίπρας είχε εστιάσει από νωρίς στις αιτίες της εθνικής κατάρρευσης, αλλά τότε κάθε του αναφορά στους τρόπους αντιμετώπισης ήταν γραφική και επικίνδυνη.  Σήμερα, αποδεικνύοντας εμπράκτως την πολιτική συνέπεια του ιδίου, αλλά και του χώρου στον οποίο ηγείται, την εναλλακτική του πρόταση και προσπάθεια ενστερνίζεται η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού (και όχι μόνο) λαού. Κι αυτό όχι γιατί ξαφνικά ο λαός απέκτησε αριστερή συνείδηση, αλλά γιατί στο πρόσωπό του ο απλός κόσμος βλέπει την ελπίδα που θα  του ξαναφέρει πίσω την χαμένη περηφάνια και αξιοπρέπεια που του στέρησαν αυτοί που με τόσο ζήλο στήριζε στο παρελθόν.

Η διαφορά του Αλέξη Τσίπρα από κάθε προηγούμενο ηγέτη της χώρας είναι πως ο ίδιος είναι ένας από εμάς. Υπήρξε ένας απλός πολίτης σαν εμάς, φοίτησε στην δημόσια εκπαίδευση σαν εμάς, είχε τις αγωνίες και τις ευαισθησίες που είχαμε όλοι εμείς ως νέοι ή μεγαλύτεροι, ξεπρόβαλλε μέσα από την ίδια την σάρκα της κοινωνίας μας και γνωρίζει τους προβληματισμούς και τις ανάγκες της. Όπως επίσης γνωρίζει καλά πως την δύναμη για την επίτευξη του κυβερνητικού του στόχου μπορεί να του την δώσει μόνο ο λαός. Κι αυτό είναι έκδηλο μετά τις πρώτες διερευνητικές επαφές του σε επίπεδο ευρωπαίων ηγετών. Ακόμη και οι ηγεσίες οι οποίες προσφάτως έδειχναν ένα προσιτό πρόσωπο σε μια εναλλακτική ευρωπαϊκή πολιτική με στροφή προς την ανάπτυξη και περιορισμό της λιτότητας μοιάζουν σήμερα τουλάχιστον μουδιασμένες. Κι ο λόγος είναι απλός. Δεν είναι μονάχα ο φόβος που προκαλεί το δόγμα Μέρκελ. Είναι κυρίως το γεγονός πως αυτές οι ηγεσίες θα πρέπει να απολογηθούν στον ίδιο τους τον λαό για τον λόγο που μέχρι σήμερα συναινούσαν σε μια αποδεδε
ιγμένα καταστροφική πολιτική. Η ιδέα του επαναπροσδιορισμού της ευρωπαϊκής οικονομικής πορείας έχει πλέον ωριμάσει  στην συνείδηση μεγάλου μέρους των ευρωπαίων πολιτών. Και είναι βέβαιο πως οι πολιτικές ισορροπίες στο εσωτερικό κάθε χώρας αρχής γενομένης από τις χώρες του νότου θα μεταλλαχθούν πλήρως ακολουθώντας το στίγμα του ελληνικού λαού. Κι αυτό είναι ένα ξεκάθαρο επίτευγμα του ΣΥΡΙΖΑ και του νεαρού αρχηγού του.

Ο προχθεσινός συγκινησιακός φόρτος του Αλέξη Τσίπρα κατά την ανάγνωση των προγραμματικών θέσεων ήταν το αποτέλεσμα της αληθινής προσπάθειας και του έντιμου αγώνα που έδωσε ο ίδιος και ο ΣΥΡΙΖΑ όλη αυτή την περίοδο. Μου θύμισε την κατακλείδα του σ’ εκείνο το προεκλογικό ντιμπέιτ του 2009. Μόνο που σήμερα η ξεχασμένη κοινωνία είναι σύσσωμη στο πλευρό του και προσδοκά την πραγματική δικαίωση της.

*Ο Σωκράτης Βατάλης είναι Διπλ. Πολιτικός Μηχανικός Α.Π.Θ., μετεκπαιδευμένος στο Imperial College του Λονδίνου