ΓΜ

Γιάννης Μυλόπουλος

«I can’t breathe» – Ο ρατσισμός των… άλλων

Όσο η βία και ο ρατσισμός είναι… των άλλων, εμείς μπορούμε εκ του ασφαλούς να συζητούμε, να σχολιάζουμε και να καυτηριάζουμε. Όταν αυτά τα άθλια κοινωνικά φαινόμενα συμβαίνουν στο σπίτι μας, τότε η αντίδρασή μας αλλάζει. Τι φταίμε άλλωστε εμείς αν αυτοί είναι αναρχικοί, πρόσφυγες, μετανάστες, αλλόθρησκοι, ομοφυλόφιλοι ή… μαύροι;

metanastes5

Oι Έλληνες είμαστε οι καλύτεροι σχολιαστές του ρατσισμού και της βίας των… άλλων. Μπορούμε να μιλάμε για ώρες και να κατακρίνουμε τα φαινόμενα ρατσιστικής βίας εναντίον των Αφροαμερικανών, αρκεί αυτά να συμβαίνουν στις ΗΠΑ, μακριά από το σπίτι μας.

Φαινόμενο NIMBY (Not In My Back Yard) λοιπόν και ο ρατσισμός…

Στις συζητήσεις μας οι Αμερικανοί είναι ρατσιστές, κοινωνικά αμόρφωτοι και ακραία συντηρητικοί.

Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι στις ΗΠΑ εξέλεξαν και μάλιστα για δύο θητείες, έναν από τους πιο σημαντικούς προέδρους της αμερικανικής ιστορίας, τον έγχρωμο Μπαράκ Ομπάμα.

Όταν στην Ελλάδα όχι πρόεδρο, όχι πρωθυπουργό, όχι υπουργό ή δήμαρχο διαφορετικό από εμάς, αλλόφυλο ή αλλόθρησκο δεν αντέχουμε να εκλέξουμε, αλλά ούτε τη σημαία της παρέλασης στον αριστούχο Αλβανό μαθητή Τσενάι δεν αντέξαμε να δώσουμε.

Και δημιουργήσαμε τότε, ως κοινωνία, μείζον ζήτημα απέναντι σε ένα χαρισματικό και ικανό παιδί, γιό αλλοδαπών, που μετείχε της ελληνικής παιδείας και μάλιστα είχε αριστεύσει.

Και που ακριβώς το γεγονός ότι δεν είχε ελληνική καταγωγή και συνεπώς αντιμετώπιζε πολλαπλά προβλήματα ένταξης και αποδοχής, έκανε την επιτυχία του στο σχολείο να είναι περισσότερο σημαντική και να αξίζει μεγαλύτερης επιβράβευσης, σε σχέση με τους υπόλοιπους συμμαθητές του.

Συζητάμε για αστυνομική βία και σχολιάζουμε στα κοινωνικά δίκτυα το μέγεθος της βαρβαρότητας των Αμερικανών αστυνομικών που δολοφόνησαν εν ψυχρώ, στη μέση του δρόμου τον άτυχο Αφροαμερικανό Τζορτζ Φλόιντ, παρά τις γοερές επικλήσεις του τα τελευταία λεπτά της ζωής του ότι του προκαλούσαν ασφυξία και δεν μπορούσε να αναπνεύσει.

Και την ίδια στιγμή ξεχνάμε ότι ο Κύπριος σπουδαστής Αυγουστίνος Δημητρίου, που έπεσε θύμα της άγριας αστυνομικής βαρβαρότητας στις 17 Νοεμβρίου του 2006 από 7 αστυνομικούς, σε βαθμό που το πρόσωπό του να μην αναγνωρίζεται από τα τραύματα που του είχαν προκαλέσει τα βίαια κτυπήματα, για τον οποίο στη συνέχεια η αστυνομία ανακοίνωσε κυνικά ότι τραυματίστηκε μόνος του επειδή έπεσε πάνω σε μια… ζαρντινιέρα, δεν συνέβη στη μακρινή Μινεσσότα των ΗΠΑ, αλλά στην δική μας… ερωτική Θεσσαλονίκη.

Ένα περιστατικό ωμής αστυνομικής βίας απέναντι σε ένα εντελώς αθώο θύμα που εξ αιτίας ακριβώς της απόλυτης αθωότητάς του, βρέθηκε ανέμελος να περπατά ανάμεσα στους Πραιτωριανούς, όπως κολακευτικά είχε αποκαλέσει τους Αστυνομικούς ο τότε υπουργός Δημόσιας Τάξης Βύρων Πολύδωρας. Και οι οποίοι Πραιτωριανοί, αδυνατώντας να συλλάβουν τους πραγματικούς ενόχους των επεισοδίων, τον βρήκαν σαν εύκολο θύμα για να εκτονώσουν επάνω του την αγριότητά τους.

Οι ίδιοι αστυνομικοί  που βασάνισαν τον 18χρονο Δημητρίου, δεν είχαν διστάσει να επιτεθούν βίαια ακόμη και στους αυτόπτες μάρτυρες που ζητούσαν βοήθεια και αυτό όχι μόνο την ώρα του εγκλήματος, αλλά ακόμη και αργότερα, μέσα στην αίθουσα του Δικαστηρίου, όταν εκδικάζονταν η υπόθεση.

Συζητώντας για θύματα της αμερικανικής αστυνομικής βαρβαρότητας όμως, ξεχνάμε ότι και η δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ο οποίος δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από ένοπλο αστυνομικό, δεν συνέβη στις συντηρητικές και διαπνεόμενες από αισθήματα ρατσισμού μεσοδυτικές πολιτείες των ΗΠΑ, αλλά στα Εξάρχεια, στο κέντρο της Αθήνας, μόλις 12 χρόνια πριν.

Και τέλος, συζητώντας για τον ρατσισμό των… άλλων, ας μην ξεχνάμε το φαινόμενο του κοινωνικού ρατσισμού σε βάρος ενός δηλωμένου ομοφυλόφιλου, μέλους της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας της Αθήνας, οροθετικού και γνωστού χρήστη ουσιών, του Ζακ Κωστόπουλου, που λειτούργησε σαν κίνητρο για καταστηματάρχες της Ομόνοιας να πάρουν το νόμο στα χέρια τους και να τον λυντσάρουν, κλωτσώντας και χτυπώντας τον μέχρι θανάτου, μέρα μεσημέρι και σε κοινή θέα, στο κέντρο της ελληνικής πρωτεύουσας, 2 χρόνια πριν.

Ούτε ο Ζακ Κωστόπουλος μπορούσε να αναπνεύσει την ώρα που οι Έλληνες νοικοκυραίοι τον κλωτσούσαν στο πρόσωπο και το κεφάλι, λίγα λεπτά πριν αφήσει την τελευταία του πνοή στην κεντρική πλατεία της Αθήνας με το κατ’ ευφημισμόν όνομα «Ομόνοια».

Δεν είδαμε όμως και πολλούς να τον υπερασπίζονται στη συνέχεια στους δρόμους, όπως κάθε μέρα συμβαίνει σήμερα στις ΗΠΑ, καταγγέλλοντας την κοινωνική βία, τον κοινωνικό ρατσισμό και την ομοφοβία των νοικοκυραίων καταστηματαρχών που κόστισαν τη ζωή ενός νέου ανθρώπου.

Όσο η βία και ο ρατσισμός είναι… των άλλων, εμείς μπορούμε εκ του ασφαλούς να συζητούμε, να σχολιάζουμε και να καυτηριάζουμε.

Όταν αυτά τα άθλια κοινωνικά φαινόμενα συμβαίνουν στο σπίτι μας, τότε η αντίδρασή μας αλλάζει.

Τι φταίμε άλλωστε εμείς αν αυτοί είναι αναρχικοί, πρόσφυγες, μετανάστες, αλλόθρησκοι, ομοφυλόφιλοι ή… μαύροι;

Πηγή: tvxs.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr

Κολωνός: Η Παιδοψυχιατρική Εταιρεία Ελλάδος παίρνει θέση για την ντροπιαστική εισαγγελική πρόταση

5700685

Κολωνός: Η Παιδοψυχιατρική Εταιρεία Ελλάδος παίρνει θέση για την ντροπιαστική εισαγγελική πρόταση

"Απορριπτέα και επιστημονικά αβάσιμη οποιαδήποτε πρόταση που βασίζεται στο ότι ένα παιδί 12 ετών θα…

ΣΥΡΙΖΑ: «Οι προκλητικές δηλώσεις του Ερντογάν υπονομεύουν και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις»

mist erdo

ΣΥΡΙΖΑ: «Οι προκλητικές δηλώσεις του Ερντογάν υπονομεύουν και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις»

«Καλούμε την κυβέρνηση, να προβεί άμεσα στις απαραίτητες διπλωματικές ενέργειες απέναντι στη νέα αυτή τουρκική…

Νέα πρόκληση Ερντογάν: Δήλωσε «μετανιωμένος» που η Τουρκία δεν κατέκτησε ολόκληρη την Κύπρο το 1974

8ce56d6d499047e58e6fa1054f091391

Νέα πρόκληση Ερντογάν: Δήλωσε «μετανιωμένος» που η Τουρκία δεν κατέκτησε ολόκληρη την Κύπρο το 1974

«Λάδι στη φωτιά» γύρω από το Κυπριακό έριξε το βράδυ της Δευτέρας (18/3) ο Τούρκος…