Η εποχή μας είναι δυστυχώς ακόμη, η εποχή της απάτης, των εγκλημάτων, των πολέμων, των διακρίσεων, του προσωπικού και όχι του κοινωνικού συμφέροντος. Ζούμε ακόμη στην εποχή των φαύλων ηγετών που ποδηγετούν και ελέγχουν τα ανυποψίαστα πλήθη, την αγέλη των αδύναμων πολιτιστικά και οικονομικά ανθρώπων. Το όνειρο της κοινωνικής συλλογικότητας είναι κάτι που σήμερα δυστυχώς ,ισχύει μόνο στην κοινωνία των κυττάρων που μας συναποτελούν. Όμως και εδώ, πολλές φορές κάποιοι κυτταρικοί πυρήνες, αδιαφορώντας για τους κανόνες της κυτταρικής συλλογικότητας, αναπτύσσονται ανεξέλεγκτα, δημιουργώντας καρκινικούς όγκους που μας οδηγούν αργά ή γρήγορα στο θάνατο.
Ο ηγέτης εδώ και χιλιάδες χρόνια, είναι ο κυρίαρχος θεσμός που σ‘αυτόν επαφίεται η ευθύνη του ελέγχου των μαζών. Είναι η ελπίδα για την ευημερία του λαού του, αλλά συχνά είναι και η αιτία για τον όλεθρο και την καταστροφή πολλών ανθρώπων .
Η πραγματική αξία του ηγέτη, το ήθος και η ικανότητα του για τη λήψη σωστών αποφάσεων στο πολιτικό και το κοινωνικό πεδίο, δεν φαίνονται μόνο από τις εντυπώσεις που δημιουργούν οι προστατευμένες κυβερνητικές ειδήσεις, οι συνεντεύξεις, οι εξαγγελίες και τα διαγγέλματα του στα ΜΜΕ. Ούτε από τις στομφώδεις λογομαχίες του με την αντιπολίτευση στη βουλή. Η αξία, όπως και η ανεπάρκεια του ηγέτη, γίνονται φανερές, κυρίως σε εκείνες τις απλές στιγμές της καθημερινότητας όταν κινείται ανάμεσα στους απλούς ανθρώπους. Τις δείχνει η ζεστή ή η παγωμένη και χωρίς ενσυναίσθηση αντίδραση, όταν τον πλησιάζει ένα παιδάκι για να του δώσει μια ανθοδέσμη. Τις δείχνει η αντίδραση του όταν κάποιος εκεί κοντά, όπως πχ κάποιος ηλικιωμένος, χρειαστεί βοήθεια γιατί σκόνταψε και έπεσε στο δρόμο.
Ο πραγματικός ηγέτης, θα είναι ο πρώτος που θα συντρέξει αυτόν τον άνθρωπο. θα γονατίσει δίπλα στον άτυχο συνάνθρωπο για να τον βοηθήσει. Θα είναι αυτός που θα ενδιαφερθεί προσωπικά να του προσφερθούν αν χρειαστεί οι πρώτες βοήθειες. Ο άξιος ηγέτης δεν θα κάνει πως δεν κατάλαβε τι έχει γίνει. Ούτε θα απομακρυνθεί αποφεύγοντας να πλησιάσει το σημείο του συμβάντος. Δεν θα χαμογελάει αμήχανα κοιτώντας δεξιά και αριστερά κάνοντας σαν να μη συνέβη τίποτα. Ούτε θα συνεχίζει να κορδώνεται περήφανος περνώντας με την ακολουθία των σωματοφυλάκων του, μπροστά από τον πεσμένο γέροντα χωρίς να τον αγγίζει καθόλου το πρόβλημα του συνανθρώπου του..
Η αξία, το ήθος, η πραγματική δύναμη του ηγέτη, αλλά και η ανεπάρκεια και η ανικανότητα του, αναδεικνύονται πολύ γλαφυρά εκεί, στο πεζοδρόμιο. Δίπλα στο λαό. Δίπλα στο πρόβλημα του συνάνθρωπου, που ταλαιπωρείται και υποφέρει.
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
