Το πολιτικό «παράδειγμα» που ήθελαν να κάνουν οι δανειστές την Ελλάδα για την υπόλοιπη Ευρώπη, με την επιβολή της οικονομικής ασφυξίας και την απαξίωση της κυβέρνησης, δεν έγινε πραγματικότητα. Το αποτέλεσμα των τοπικών εκλογών στην Ισπανία σηματοδοτεί την αποτυχία του σχεδίου για την «ανάσχεση» του ΣΥΡΙΖΑ που τέθηκε σε εφαρμογή την 25η Ιανουαρίου.
Χαρακτηριστική, όλο αυτό το χρονικό διάστημα, η άρνηση των Θεσμών να συμβιβαστούν με την ελληνική κυβέρνηση, απορρίπτοντας τις λίστες των μεταρρυθμίσεων της Αθήνας. Επί της ουσίας, στήθηκε μια διαδικασία με στόχο τη λευκή σημαία από το Μέγαρο Μαξίμου, εξαιτίας της έλλειψης χρηματοοικονομικής ρευστότητας. Κάτι που θα σήμαινε την αποδοχή μέτρων λιτότητας, για τα οποία δίσταζε ακόμα και ο Σαμαράς.
Η στρατηγική των πιστωτών δεν αποσκοπούσε μόνο στην εξασφάλιση της αποπληρωμής των χρεών από το ελληνικό κράτος. Σε αυτήν την περίπτωση, θα διευθετούσαν γρήγορα το ελληνικό ζήτημα όταν η Αθήνα αναγνώρισε, στις 20 Φεβρουαρίου, τις δεσμεύσεις των «υφιστάμενων συμφωνιών». Το οικονομικό συμφέρον της Ευρώπης ήταν να δώσει χρόνο στην κυβέρνηση Τσίπρα για να επικεντρωθεί στην ανάκαμψη της χώρας.
Οι δανειστές έκαναν τα πάντα για να παρατείνουν την ελληνική κρίση, είχαν ξεκάθαρο πολιτικό και ιδεολογικό σκοπό. Θορυβημένοι από τους «ανορθόδοξους» τύπους που είχαν αρχίσει να κυκλοφορούν, χωρίς γραβάτα, στις συσκέψεις της Ε.Ε υποστηρίζοντας κεϊνσιανές ιδέες, το Ευρωπαϊκό Διευθυντήριο αποφάσισε να κάνει την Ελλάδα παράδειγμα προς αποφυγή. Έσπευσαν να ανακόψουν την ορμή όσων αμφισβητούσαν στην Ευρώπη την πολιτική και οικονομική επιλογή της λιτότητας.
Η στρατηγική που επιλέχθηκε μοιάζει με εκείνη του Προέδρου των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν, στις αρχές του Ψυχρού Πολέμου, για την «ανάσχεση» του κομμουνισμού και τη «συγκράτηση-περιορισμό» της Σοβιετικής Ένωσης. Πρόκειται για το γνωστό «containment» που σημάδεψε την Ελλάδα με τις πληγές ενός εμφυλίου πολέμου.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες και το ΔΝΤ για να αποκλείσουν το «ντόμινο» στις άλλες χώρες που είχαν «διασωθεί» με μνημόνια, αποφάσισαν να «γονατίσουν» την κυβέρνηση Τσίπρα. Αν ο Έλληνας Πρωθυπουργός εξαναγκαζόταν να αναγνωρίζει την ορθότητα των επιλογών των δανειστών, οι άλλοι λαοί θα «συνειδητοποιούσαν» πως δεν υπάρχει άλλη οικονομική πολιτική. Άρα, ποιος ο λόγος να καταψηφίζουν στις εκλογές τους εκπροσώπους της πολιτικής της λιτότητας;
Ο υπολογισμός αυτός έχει αποτύχει. Η ελληνική αντίσταση ήταν πιο ανθεκτική απ’ ό,τι περίμεναν οι εταίροι και τους ανάγκασε να αναλάβουν το ρίσκο για την ευθύνη μιας «χρεοκοπίας», αλλά κυρίως δεν τους επέτρεψε να «αναχαιτίσουν» το κύμα αμφισβήτησης. Αυτό είναι το σημαντικό μήνυμα των ισπανικών εκλογών.
Το «παράδειγμα» ΣΥΡΙΖΑ δεν αποθάρρυνε τους Ισπανούς ψηφοφόρους να τιμωρήσουν τα κόμματα που υποστηρίζουν τη λιτότητα. Το Podemos, αν και υποτίθεται ότι βρισκόταν σε πτώση, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις και ΜΜΕ, τάραξε τα νερά με τις νίκες, ως κεντρική πολιτική δύναμη στη Μαδρίτη, στη Βαρκελώνη αλλά και στη Σαραγόσα. Η άνοδος όλων των τάσεων της Αριστεράς είναι σαφής, η στρατηγική της «ανάσχεσης» απέτυχε.
Αυτό είναι ένας πραγματικός εφιάλτης για τους Ευρωπαίους ηγέτες. Οπως η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ την 25η Ιανουαρίου, έτσι και η επιτυχία του Podemos -σε συνδυασμό με τις βαριές απώλειες των Συντηρητικών- ακυρώνει το αφήγημα για τα οικονομικά θαύματα που είναι αποτέλεσμα επώδυνων μεταρρυθμίσεων. Η έκβαση των ισπανικών εθνικών εκλογών, στις 20 Νοεμβρίου, αποκτά κομβική σημασία για τον ευρωπαϊκό πολιτικό χάρτη.
Η «ανάσχεση» δεν τα πάει πολύ καλά και στις υπόλοιπες χώρες που έχουν βιώσει τις επισκέψεις της τρόικας. Στην Πορτογαλία μπορεί, μέχρι στιγμής, να μην έπιασε η μεταμόσχευση «Podemos», όμως οι σοσιαλιστές δεν διστάζουν πλέον να επαναλαμβάνουν θέσεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, ειδικά σε ό,τι αφορά στη διαπραγμάτευση του δημόσιου χρέους της χώρας. Στην Ιρλανδία, το Sinn Fein θα μπορούσε να βρεθεί στην πρώτη θέση το επόμενο έτος και να υπονομεύσει την αφήγηση για την «επιστροφή του κελτικού τίγρη μέσω της λιτότητας». Και εδώ, η τακτική που υιοθετήθηκε εναντίον των Ελλήνων δεν έχει φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα για τους δανειστές.
Υπάρχουν και χειρότερα. Η στρατηγική της «ανάσχεσης» ευνοεί την εκλογική ενίσχυση των ακροδεξιών ευρωσκεπτικιστών, για έναν απλό λόγο. Η σκληρότητα με την οποία αντιμετωπίζεται η κυβέρνηση Τσίπρα τροφοδοτεί στον Βορρά το πολιτικό «εμπόριο» ανθελληνισμού και αντιευρωπαϊσμού. Τα υποτιμητικά σχόλια των πιστωτών, κατά της Ελλάδας, εκλαμβάνονται ως επιβεβαίωση των στερεοτύπων, που έχουν δημιουργηθεί για να μας απαξιώσουν. Οι επικρίσεις του Σόιμπλε αποτελούν ευλογία για το κόμμα των Φιλανδών του Τίμο Σόινι, που ήρθε δεύτερο στις βουλευτικές εκλογές της 19ης Απριλίου, καθώς και για όλους τους Βόρειους ευρωσκεπτικιστές. Δώρο θεωρείται για τα εθνικιστικά κινήματα και ο διαχωρισμός που κάνουν οι δανειστές στη ζώνη του ευρώ μεταξύ των «καλών φτωχών μαθητών » (Βαλτική-Κεντρική Ευρώπη) και των «κακών μαθητών του Νότου».
Η αναζωπύρωση της ελληνικής κρίσης εντείνει τη ρητορική για τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών που «σπαταλά» τα χρήματα των φορολογουμένων σε «διασώσεις». Ο ευρωσκεπτικισμός ανθεί και στην Πολωνία. Την Κυριακή, οι ψηφοφόροι εξέλεξαν στην προεδρία της Δημοκρατίας, τον συντηρητικό ευρωσκεπτικιστική Αντρέι Ντούντα, έναντι του υποψηφίου που υποστήριζε ο Προέδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και πρώην πρωθυπουργός, Ντόναλντ Τουσκ.
Η βάρκα της «ανάσχεσης» μπάζει νερά από όλες τις πλευρές. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να επανεξετάσουν, επειγόντως, τη θέση τους απέναντι στην Ελλάδα, αλλά και γενικότερα, τα θεμέλια της οικονομικής τους πολιτικής. Οι ψηφοφόροι δεν κάνουν πάντα λάθος και οι «διαμαρτυρίες» τους αποκαλύπτουν μια νέα μορφή οικονομικής πραγματικότητας.
Η εμμονή στη λιτότητα, που βαφτίζει «λαϊκισμό» κάθε πολιτική εναλλακτική λύση, οδηγεί την Ευρώπη στον τοίχο. Έχοντας μπροστά του το στοίχημα των περιφερειακών εκλογών το Σαββατοκύριακο, ο Ματέο Ρέντσι αλλά και η επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Φεντερίκα Μογκερίνι, δήλωσαν ότι τα τελευταία εκλογικά αποτελέσματα δείχνουν πως η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει.
Αν είναι ειλικρινείς θα ακουστούν στο Βερολίνο; H πραγματική αλλαγή περνάει από τη μεταβολή της στάσης των πιστωτών στις διαβουλεύσεις με την Αθήνα που κορυφώνονται αυτές τις ημέρες. Περισσότερο από ποτέ, το μέλλον της Ευρώπης παίζεται στην Ελλάδα.
Πηγή: infocannibal.wordpress.com
