Η ανήθικη συμπεριφορά της Γεννηματά

Αυτά είναι αντιδράσεις που δεν μπορεί να έχει ένας πολιτικός με επίπεδο. Ίσως ο ευπρεπής Κώστας Γείτονας -πραγματικός διαχειριστής το ΚΙΝΑΛ και παλαιόθεν κηδεμόνας της -να της εξηγήσει ότι στην πολιτική υπάρχουν κανόνες απέναντι σε αντιπάλους και… φίλους!

Εκεί που ξεπέρασε το όρια η Φώφη είναι στην περίπτωση του Θανάση Θεοχαρόπουλου. Είπε τον «Σκάι» ότι «τον διέγραψα γιατί στην πραγματικότητα «η ψήφος στις Πρέσπες είναι ψήφος στήριξης της κυβέρνησης».

Ο πρώτος ενικός συμπληρώνει την καταχρηστική συμπεριφοράς της. Απλώς έκανε χρήση της ιδιότητας της επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Δηλαδή από ένα ρόλο που ο Θεοχαρόπουλος της έδωσε-καθώς -η ΔΗΣΥ συγκροτήθηκε από το ΠΑΣΟΚ και τη  ΔΗΜΑΡ.  Στις εκλογές πήγαν δυο συνεργαζόμενα κόμματα. Δεν πήγε το ΠΑΣΟΚ που …διόρισε βουλευτή τον Θεοχαρόπουλο, όπως έγραψε με  μπακάλικο -αν όχι χυδαίο -τρόπο η Εύα Καιλή.

Αν η Γεννηματά ήθελε να είναι έντιμη απέναντι σ’ αυτή τη συνεργασία -στην οποία οφείλει πολλά- θα μπορούσε να τη διακόψει με πρωτοβουλία της -λόγω πολιτικής διαφωνίας. Όχι να διαγράψει τον Θεοχαρόπουλο. Να κλείσει τους λογαριασμούς της με τη ΔΗΜΑΡ όχι να διοχετεύει ότι… διέγραψε τον πρόεδρο της, αλλά …όχι και το κόμμα του.

Πόσο ηθική μπορεί να είναι μια συμπεριφορά που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι διαγράφηκε ο Θεοχαρόπουλος, αλλά η συνεργασία με τη ΔΗΜΑΡ παραμένει; Δεν είναι ιδιοκτησία της η ΔΗΣΥ. Και πολύ περισσότερο ουδείς της εκχώρησε τη ΔΗΜΑΡ που είναι κόμμα με όργανα, τα οποία  -ίσως παραδόξως για την ίδια- συνεδρίασαν για τις Πρέσπες.

Πόση συνοικιακή μικροπρέπεια απέναντι σε μέχρι χθες εταίρο μπορεί να περιέχεται στη σπόντα: «Αν έχει υπάρξει συμφωνία Τσίπρα – Θεοχαρόπουλου, αυτό… θα φανεί, καθώς πλησιάζουν εκλογές»;

Δηλαδή θα πρέπει ο Θεοχαρόπουλος να καταργήσει το δικαίωμά του για ενδεχόμενη συνεργασία του με τον ΣΥΡΙΖΑ στο εξής, για να μην του πει η Φώφη ότι την είχε προσυμφωνήσει; Να της πει και ο ίδιος ότι η καταψήφιση της απλής αναλογικής, παρότι  συμφέρει το κόμμα της, ήταν προϊόν συμφωνίας με τον Μητσοτάκη;

Αφού του λέει «εγώ δεν είμαι Τσίπρας» γιατί να μην απαντήσει ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ: «Εγώ δεν είμαι Φώφη»; Έτσι αντιλαμβάνεται τον πολιτικό διάλογο η κυρία; Αναμασώντας τις ατάκες Σαμαρά;

Πώς μπορεί να λέει η Γεννηματά ότι το ΚΙΝΑΛ είχε πολυκομματικό χαρακτήρα με την «ανοχή» της- και τον καταργεί τώρα». Αν υπήρχε πολυκομματικός χαρακτήρας ως τώρα γιατί δεν αναγνωρίζει την αυτονομία του άλλου κόμματος, με βάση την οποία συνεργάσθηκαν;

Αυτό ισχύει και στην περίπτωση του κόμματος του Γ. Παπανδρέου. Όταν συνέπραξε μαζί του -παρότι τον βάρυνε η διάσπαση του ΠΑΣΟΚ- αποδέχθηκε να διατηρήσει το κόμμα του. Ήταν συνεργασία κομμάτων- δεν προσχώρησε ο Γιώργος στο δικό της.

Τώρα με πιο ηθικό δικαίωμα του ζητάει να διαλύσει το ΚΙΔΗΣΟ να μετέχει στο συνέδριο της;   Τι άλλο από εκβιασμός είναι  δεδομένου ότι αυτήν εξαρτάται αν θα μπεις τα ψηφοδέλτια;  Εκεί κατάντησε και αυτός. Να τον αντιμετωπίζει η ΄Φώφη σαν υπαλληλό της, οπως τον Ανδρουλακη και τους άλλους.  Και να να παζαρεύει υποψηφιότητες με τον <αέρα πατέρα> Νικολάκη πίσω απο τις πλάτες του.

Μια φράση της  Γεννηματά στην ίδια συνέντευξη την αποκαλύπτει: «Η ευθύνη μου είναι ότι έκανα πίσω και δέχθηκα το αίτημα για πολυκομματικό φορέα». Σε τι ακριβώς έκανε πίσω  με ποια ιδιότητα και με ποια εξουσιοδότηση;  Πάντως όχι των οργάνων του ΠΑΣΟΚ που είχε καταργήσει, προτού καταργήσει και το ΠΑΣΟΚ.

Αποδείχθηκε ότι μιλούσε για πολυκομματικό φορέα για να ξεπεράσει τις αντιδράσεις από τις διαφαινόμενες προθέσεις της να διαλύσει το ΠΑΣΟΚ -που δεν δεχόταν οι οπαδοί του. Αλλά έλεγε ψέματα. Αυτό που χρησιμοποίησε για να εξαπατήσει βάση του  Κινήματος και να υφαρπάξει την ψήφο της,  εμφανίζεται τώρα ως … παραχώρηση;

Υποχώρησε σε ποιον; Στον  έναν  Πρωθυπουργό και πρώην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ- απείρως καλύτερο από την ίδια παρά τα  ολέθρια  λάθη του;  Στον Θεοδωράκη που είχε  ήδη το κόμμα του;  Ή στον Θεοχαρόπουλο που αν μη τι άλλο για όσο συνέπραττε μαζί της δεν υποχώρησε ποτέ από τις αρχές  και την αξιοπρέπειά του;

Ωραία παιδαγωγική από κάποια που θέλει να εμφανίζεται ως επικεφαλής κόμματος- έστω ως κληρονομικό δικαίωμα. Προφανώς μπορεί κάποιος να κληρονομήσει ένα όνομα, αλλά όχι και κώδικες πολιτικής συμπεριφοράς- που θα τον εμπόδιζαν να ξεπέφτει όταν τον πλησιάζει η απελπισία της αποτυχίας.

Πηγή: anoixtoparathyro.gr 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr