Η ανέκδοτη συνέντευξη του Ντίνου Χριστιανόπουλου στον Αντώνη Μποσκοΐτη

Εσείς τι άποψη έχετε για τους ξένους μετανάστες που γέμισαν τις ελληνικές πόλεις;

Δεν έχω πρόβλημα. Εδώ έχουμε πολλούς Αλβανούς. Είναι ευγενικοί και εξυπηρετικοί σαν τους χρειαστεί κάποιος.

Αν όμως πέφτατε θύμα ληστείας, θα βγαίνατε να κατηγορήσετε δημοσίως τους ξένους;

Συνέβη αυτό: Είχα πάει σε μια συναυλία κλασικής μουσικής και γυρνώντας είδα αστυνόμους έξω απ’ την πόρτα μου. ”Τι συμβαίνει;” ρωτάω, ”Σας λήστεψαν” μου απαντάνε. Μπαίνουμε μέσα και τι να δούμε; Όλο το σπίτι ανάστατο! Άνω – κάτω η κρεβατοκάμαρα μπας κι έβρισκαν τίποτα λεφτά κάτω απ’ το στρώμα. Βέβαια κι εγώ δεν ήμουν βλάκας, δεν βρήκαν φράγκο! Είχα κρύψει λίγα λεφτά στις βιβλιοθήκες μου, 63 τον αριθμό. Τώρα έχω μόνο 69! Ατάραχος, λοιπόν, εγώ, ενώ ο αστυνόμος δίπλα μου έτρεμε. Δε λέω ότι με λήστεψαν μετανάστες, ούτε ποτέ είπα τίποτα απολύτως, αλλά στην πολυκατοικία ήταν σίγουροι: ”Αλβανοί το κάνανε”. Όλοι! Θαρρείς και ήταν συνεννοημένοι κατά των Αλβανών. Τι να πω, βλέπω έξαρση ρατσισμού, αν και δεν είναι τωρινό φρούτο αυτό. Ως Έλληνες είμαστε δύσπιστοι ως προς καθετί μη ελληνικό. Αγαπώ τους Έλληνες μόνο και μόνο γιατί είναι Έλληνες, από κει και πέρα δεν με ενδιαφέρουν.

Ναι, αλλά πάνω σε τέτοια γεγονότα πάτησε η Χρυσή Αυγή και σήμερα πάει για τρίτο κόμμα.

Αυτοί δεν είναι απλά ανθέλληνες, είναι φαρδιές κουράδες! Δεν έχω γνωρίσει κανέναν τους, πέραν αυτών στην πολυκατοικία μου που έσπευσαν να πουν ότι με έκλεψαν σώνει και καλά Αλβανοί. Δυστυχώς! Εδώ όλοι είναι λεφτάδες, είναι ακριβά τα ενοίκια εδώ και τρώγονται με τα ρούχα τους, τους φταίνε τα πάντα και, πρώτα-πρώτα, τους φταίνε οι ξένοι. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι οι Έλληνες μέχρι το ’41 ήταν καλύτεροι, μέχρι την περίοδο δηλαδή του Μεταξά, όπου όλα πήγαν με ρυθμό προς το χειρότερο. Μέχρι σήμερα συνεχίζεται αυτός ο ρυθμός.

* Ολόκληρη η ανέκδοτη συνέντευξη του ποιητή Ντίνου Χριστιανόπουλου δημοσιεύεται για πρώτη φορά στο βιβλίο «18 συνεντεύξεις – Σαν μονόπρακτα» του Αντώνη Μποσκοΐτη