Η ανακάλυψη της Βιολέτας Ίκαρη, οι παραστάσεις – μπουζουκλερί, το reunion Κωχ – Βενετσάνου και τα like στον Δημήτρη Παπαϊωάννου

* Είχε πολλά χρόνια ελληνικό τραγούδι να τραβήξει την προσοχή μου μέσα σε ταξί. Για την ακρίβεια, είχε πολλά χρόνια μια νέα άγνωστη φωνή να με ωθήσει να σερφάρω από το κινητό μου για να βρω όνομα καλλιτέχνη και τίτλο τραγουδιού. Μιλάω για την τραγουδίστρια Βιολέτα Ίκαρη με το κομμάτι ”Ζητείται άνθρωπος” των Δημήτρη Γλέζου/ Αντώνη Κατσαμά – άγνωστοι μου όλοι οι συντελεστές. Η Ίκαρη θυμίζει αρκετά την Ελένη Βιτάλη με μια πρώτη ακρόαση, μα σύντομα γίνεται σαφές πως έχει τη δική της ταυτότητα, την οποία εύχομαι να φανερώσει ακόμα πιο πολύ στο μέλλον. Έχει μια διαύγεια και ταυτόχρονα μια τραχύτητα στη φωνή της αυτή η κοπέλα που την κάνει να ξεχωρίζει από άλλες ομότεχνές της. Την ευχαριστώ, γιατί ερήμην της με έκανε να ευχαριστηθώ ένα ολοκαίνουργιο ελληνικό κομμάτι και κυρίως να το ανακαλύψω όχι στο YouTube, μα ούτε και σε κάποιο τηλεοπτικό κανάλι: Απλά, μέσα σε ένα ταξί, από έναν ραδιοφωνικό σταθμό, όπως συνέβαινε στο παρελθόν με τις καλύτερες νέες φωνές και τα καλύτερα νέα τραγούδια!

 

** Δεν είμαι αντίθετος με τα revival των παλιών ελληνικών ταινιών εν είδει σύγχρονων θεατρικών υπερπαραγωγών. Αντίθετος είμαι με τη μετατροπή τους σε μπουζουκλερί με γνώμονα το ταμείο, προκειμένου ο θεατής να συνδυάσει δύο σε μία εξόδους: Και θέατρο και μπουζούκια! Πέρσι είδαμε τον Πλούταρχο στο ”Γοργόνες και μάγκες”, φέτος θα δούμε τον Τόλη Βοσκόπουλο στο ”Μαριχουάνα στοπ!”. Να μου το θυμηθείτε, ούτε στιγμή δε θα μείνει από την παρουσία επί σκηνής τόσων και τόσων άξιων ηθοποιών που συμμετέχουν σε παραστάσεις τέτοιας αντίληψης.

*** Η Μαρίζα Κωχ ανακοίνωσε στο facebook της τη σύμπραξη της με τη Νένα Βενετσάνου μετά από πολλά χρόνια. Πρεμιέρα στις 24 Νοεμβρίου, χωρίς να έχει δημοσιοποιηθεί ακόμη ο χώρος! Δύο μεγάλες ερμηνεύτριες και τραγουδοποιοί που συναντήθηκαν πρώτη φορά καλλιτεχνικά τη δεκαετία του 1990. Οι λίγο μεγαλύτεροι θα τις θυμούνται από τις παραστάσεις τους στον ”Δίαυλο”, που άφησαν εποχή! 

**** Δεν γνωρίζω τη σχέση του σκηνοθέτη – χορογράφου Δημήτρη Παπαϊωάννου με τα social media, μου κάνει τρομερή εντύπωση πάντως που ένας καλλιτέχνης, στον οποίο υποκλίνεται η Ευρώπη και ο κόσμος όλος, με το ζόρι μαζεύει 150 – 200 like στις αναρτήσεις του. Λυπηρό, όχι για τον ίδιο φυσικά, αλλά για τους Έλληνες χρήστες του facebook – υποτιθέμενους φιλότεχνους που σπεύδουν να χαρίσουν αφειδώς τα χιλιάδες like τους σε φανφαρόνικες ασημαντότητες.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr