Η άγνωστη ιστορία του "Πεντελικόν" μέσα από τις μαρτυρίες των εκδιωγμένων εργαζομένων του

Του Αλέξη Γαγλία

Συναντήθηκα μαζί τους στο πεζοδρόμιο, έμπροσθεν της κεντρικής εισόδου του σφραγισμένου από το μεσημέρι της προηγούμενης Δευτέρας, ξενοδοχείου «Πεντελικόν». Πέντε εργαζόμενοι- «όχι απολυμένοι, εκδιωγμένοι», μετά τον πλειστηριασμό στον οποίο προχώρησε η Alpha Bank και την πώληση του έναντι τιμήματος αρκετών εκατομμυρίων σε νέα ιδιοκτησία- σπεύδουν να διευκρινίσουν ομοφώνως. Η Δέσποινα, ο Στέλιος, η Ελευθερία, ο Δημήτρης, η Έλενα, όλοι τους δούλευαν με αφοσίωση σε διαφορετικά πόστα σε ένα ξενοδοχείο που ήδη από το 2011 απείχε παρασάγγας από ένα φυσιολογικό εργασιακό περιβάλλον του «δυτικού κόσμου», παρά μάλλον συμβόλιζε επιτυχημένα ένα σύνηθες εργασιακό μοντέλο μιας χώρας σε οικονομική και πολιτική κρίση.

Η μπροστινή είσοδος είναι η μόνη που παραμένει κλειστή κι αυτή αλλά δίχως το εμφατικό λουκέτο και τις αλυσίδες που έχουν τοποθετηθεί σε όλες τις άλλες εξωτερικές πόρτες του ιστορικού ξενοδοχείου. Από τις μεγάλες τζαμαρίες μπορούσες να διακρίνεις τους πολυτελείς χώρους με τα «βαριά» έπιπλα και τμήματα των υπηρεσιών του ιστορικού ξενοδοχείου, που και που ολιγάριθμους ανθρώπους, στελέχη, υπαλλήλους, σεκιουριτάδες της νέας ιδιοκτήτριας εταιρείας να πηγαινοέρχονται. Τα τραπέζια του εστιατορίου στρωμένα, με κρυστάλλινα ποτήρια και ακριβά σερβίτσια, σαν έτοιμα να υποδεχτούν τους πελάτες, σαν το ξενοδοχείο να εκκενώθηκε απότομα, από το χτύπημα συναγερμού ασφαλείας ή κάποια, φανταστική, φυσική καταστροφή…

Μου δείχνουν το εστιατόριο.

«Βλέπεις αυτή την κουρτίνα; Την τραβούσαμε και απομονώναμε έναν μικρό χώρο σε πριβέ δωμάτιο. Δεν μπορείς να φανταστείς τι τραπέζια έχουν στρωθεί εδώ, ποια πρόσωπα έχουν επανειλημμένως υπάρξει ως συνδαιτημόνες, τι συζητήσεις και «διαπραγματεύσεις» έχουν διαμειφθεί».

Ο Στέλιος ήταν μαιτρ.

«Από το 2010 εδώ έβαζα τον Παπανδρέου, όλη την περίοδο του «μνημονίου» ήταν θαμώνας εδώ, σε ραντεβού πολιτικά, με τροϊκανούς, υπουργούς, διπλωμάτες, Έλληνες και ξένους. Εγώ τους «τακτοποιούσα» εδώ. Και ο Σαμαράς, μέχρι να γίνει πρωθυπουργός το 2012, εδώ ερχότανε για σημαντικές συναντήσεις»…

Διασημότες, επιχειρηματίες, δεξιώσεις εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, μια κάβα ίσως εκατομμυρίων, γεμάτη αποκλειστικά με πανάκριβα μπουκάλια κρασιών, σε ένα ξενοδοχείο που από τη δεκαετία του 1920 αντικατοπτρίζει το αθηναϊκό (μεγαλο)αστικό εστέτ, σε μια καταπράσινη και «μουσειακή» περιοχή της Κηφισιάς, όπου το κάθε κτίριο μοιάζει περισσότερο με έκθεμα.

Προσπαθώντας να φωτογραφίσω τον πανέμορφο κήπο, με το υπαίθριο μπαρ και την «γαλοζοπράσινη» πισίνα, παρατηρώ μια κινητικότητα εντός. Ένας υπάλληλος της εταιρείας φύλαξης, συνομιλεί με ασύρματο και κινείται προς την κατεύθυνση μου. «Υπάρχει δικαστικός επιμελητής εντός του κτιρίου και απαγορεύεται να φωτογραφίσεις πρόσωπα», με προειδοποιεί.

Μπροστά από το «Πεντελικό» οι πέντε εργαζόμενοι συνομιλούν με έναν εκπρόσωπο της νέας ιδιοκτησίας. Για τους περισσότερους είναι η πρώτη φορά που κάνουν διάλογο με κάποιον άνθρωπο των νέων ιδιοκτητών- και εργοδοτών τους, όπως ελπίζουν. Συνομιλούν ευγενικά, σε ήπιο τόνο.

Όταν φεύγει, τους ζητάω να πάρουμε την ιστορία του χρεοκοπημένου «Πεντελικόν» από την αρχή.

Πότε ξεκίνησαν τα προβλήματα στην εργασίας σας;

Το 2011. Μέχρι τότε όλα ήταν άψογα και ο ιδιοκτήτης «κύριος», αν ήταν να πληρωθείς Δευτέρα, τα χρήματα ήταν στο λογαριασμό σου από την προηγούμενη Παρασκευή. Το 2011 άρχισε να καθυστερεί στις υποχρεώσεις του και να οφείλει δεδουλευμένα. Στις αρχές του 2012 κάποιοι συνάδελφοι στους οποίους χρωστούσε 3 μηνιάτικα αποφάσισαν να προχωρήσουν σε επίσχεση εργασίας. Τότε δυσκόλεψε πολύ η δουλειά για τους υπόλοιπους που κάναμε υπομονή, από 20 άτομα στα εστιατόρια βγάζαμε την ίδια δουλειά 5- 6 άνθρωποι πλέον. Ο κύριος Βάρδης (απερχόμενος ιδιοκτήτης) αυτή την υπερπροσπάθεια και την υπομονή, πέρα από υποσχέσεις και λόγια, δεν τα σεβάστηκε ποτέ. Για τους εργαζόμενους είναι προσβλητικό ένας επιχειρηματίας να μην σέβεται τους ανθρώπους που παραμένουν δίπλα του.

Εσείς σαν εργαζόμενοι με καθημερινή παρουσία αντιληφθήκατε ποτέ το «Πεντελικόν» να μην «τραβάει» οικονομικά; Να χάνει πελάτες ή κύρος, να υπολειτουργεί;

Όχι, ποτέ. Σε κανένα ξενοδοχείο βέβαια η πληρότητα δεν είναι σταθερή. Και στο «Πεντελικόν» κάποια σαββατοκύριακα ειδικά μπορεί να «πέφταμε» στις κρατήσεις αλλά τις επόμενες μέρες ανεβαίναμε στο 90- 100%. Ήταν ένα ξενοδοχείο που δούλευε, μάλιστα τον τελευταίο ενάμιση χρόνο πήγαινε φορτσάτο. Έβγαζε χρήματα από τα μπαρ, τα εστιατόρια, τις δεξιώσεις, εκτός από τα δωμάτια. Ανάγκαζε τους εργαζόμενους να δουλεύουν εξαήμερο, παρά το ρητό «πενθήμερο» της σύμβασης μας. Πολλές εργασιακές πρακτικές του ενέπιπταν σε αυτό που η νομοθεσία απαγορεύει ως «υποβάθμιση εργασίας».

Και που πήγαιναν τα υποτιθέμενα αυτά κέρδη;

Αυτό που ξέρουμε εμείς είναι ότι στους εργαζόμενους για τα χρωστούμενα του 2011 και 2012 έδινε μόνο μικροποσά, σαν «χαρτζιλίκια» των 50 ευρώ μαζί με τον μισθό τους. Υπάρχουν εργαζόμενοι που τους οφείλονται δεδουλευμένα από τον Οκτώβριο του 2014. Χρωστούσε σε προμηθευτές και πιστωτές, εκατομμύρια ευρώ σε τράπεζες, κυρίως στην Alpha. Τι άλλο να υποθέσουμε εκτός του ότι μάζευε χρήματα στην τσέπη του;

Η συμπεριφορά των εργαζομένων έναντι της εργοδοσίας ποια ήταν όλη αυτή την περίοδο;

Εντελώς υποστηρικτική. Σύσσωμα υποστηρίξαμε τη δουλειά μας, τις θέσεις εργασίας, την ιστορία, τους πελάτες που μας τιμούσαν και τα υψηλά στάνταρντς του «Πεντελικόν». Τα χρήματά μας τα διεκδικούσαμε μόνο στις κατ’ ιδίαν επαφές μας με τον ιδιοκτήτη. Τώρα, για να πληρωθούμε τους μισθούς μας πρέπει να βγάλουμε μέσω δικηγόρων διαταγές πληρωμής και να πληρώσουμε παράβολα σε συμβολαιογράφους. Ήμασταν, βλέπεις, ευκολόπιστοι και ποτέ δε δράσαμε «πονηρεμένα».

Πώς μάθατε ότι τελικά το «Πεντελικόν» θα κλείσει;

Τον πλειστηριασμό τον πληροφορηθήκαμε μέσω ίντερνετ…Από την Παρασκεύη, τρεις μέρες πριν το λουκέτο, είχαν αναλάβει νέοι σεκιουριτάδες, συμβεβλημένοι με τη νέα ιδιοκτησία. Η προηγούμενη, από μέρες είχε ξεκινήσει να απομακρύνει διάφορα αντικείμενα αλλά συνεχώς- και μετά τον πλειστηριασμό- επαναλάμβανε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να κλείσουμε. Στη μοναδική επίσημη ενημέρωση που εκ των υστέρων μας έγινε μέσω μιας ανακοίνωσης που αναρτήθηκε «εκ της διοικήσεως» πληροφορούμασταν ότι η ιδιοκτησία του ξενοδοχείου άλλαξε αλλά η λειτουργία του συνεχίζεται απρόσκοπτα. Δυο μέρες πριν το κλείσιμο, προσπαθούσαμε να μάθουμε την αλήθεια από τη συμβολαιογράφο. Τελικά ήταν μάνατζερ της νέας ιδιοκτησίας που μας ενημέρωσε μια μέρα πριν, ότι «το ξενοδοχείο Δευτέρα στις 12:00 κλείνει». Ενημερώναμε συναδέλφους και άνθρωποι της προηγούμενης ιδιοκτησίας μας εγκαλούσαν επιθετικά ότι σπέρνουμε κακόβουλες φήμες.

Γιατί έκλεισε το «Πεντελικόν» μετά την αλλαγή ιδιοκτησίας και δε συνέχισε απλώς υπό νέα διεύθυνση;

Επικαλούνται ανακαίνιση, υπάρχουν οι σχετικές ανακοινώσεις και στην είσοδο θυροκολλημένες. Από ανθρώπους της νέας ιδιοκτησίας μάθαμε όμως ότι ο Βάρδης για να πουλήσει την Ανώνυμη Εταιρεία, ζήτησε αρκετά εκατομμύρια. Και οι αγοραστές, μετά τον πλειστηριασμό προτίμησαν να του κάνουν έξωση και να το «στήσουν» από την αρχή. Αν τελικά πουλούσε την Α.Ε., μια αλλαγή ΑΦΜ θα ήταν αρκετή για να συνεχίσουμε τη δουλειά μας. Αυτή την αποτυχημένη διαπραγμάτευση, την πληρώσαμε εμείς οι εργαζόμενοι.

Ποια ήταν η ατμόσφαιρα των τελευταίων στιγμών;

(Δέσποινα Χαρώνη, γενική προϊσταμένη): Μέχρι την τελευταία ώρα ο Βάρδης δεν ήταν σαφής. «Όλα είναι υπό διαπραγμάτευση», έλεγε. Του λέγαμε να μας κοιτάξει τελευταία φορά στα μάτια, ότι εκατό εργαζόμενοι θα μείνουν άνεργοι. Απαντούσε ότι αν δε βγάλει νέα ανακοίνωση το ξενοδοχείο συνεχίζει να λειτουργεί. Αποφασίσαμε να πάμε και την Κυριακή στη δουλειά, άλλωστε δεν ήμασταν απολυμένοι και αποτελούσε συμβατική υποχρέωση μας εκ του νόμου, ούτε θέλαμε να δώσουμε δικαίωμα να επικαλεστεί «άρνηση εργασίας» και να απολυθούμε χωρίς ούτε αποζημίωση. Κυριακή βράδυ μείναμε μέσα. Για να προστατέψουμε τη δουλειά μας. Αν ήμασταν πολλοί δε θα μας είχαν βγάλει ακόμα από εκεί αλλά δυστυχώς πολλοί συνάδελφοί μας, που τώρα συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις, καθησυχάζονταν από συνεργάτες και προσκείμενος της παλιάς ιδιοκτησίας, ότι όλα αυτά που ακούγονταν ήτανε παραμύθια… Δεν ενοχλήσαμε τους πελάτες. Μείναμε στο εστιατόριο του προσωπικού κυρίως, κάποιοι όρθιοι στα σκαλιά έξω. Γύρω στα μεσάνυχτα ήρθε εκπρόσωπος της νέας ιδιοκτησίας, μαζί με δικηγόρο και δικαστικό επιμελητή. Ελέγξανε τους χώρους, βεβαιώθηκαν ότι δεν «φυγαδεύονται» έπιπλα και αντικείμενα και αποχώρησαν.

Και το πρωί;

(Δέσποινα Χαρώνη): Το άλλο πρωί εμείς πήγαμε στα πόστα μας. Εκεί μας το ανακοίνωσαν, δυο ώρες πριν. Τελευταία στιγμή ειδοποιούσαμε τους πελάτες στα δωμάτια ότι στις 12:00 το ξενοδοχείο κλείνει και πρέπει να κάνουν check out. Πελάτες που είχαν κάνει check in την προηγούμενη… Οι περισσότεροι επιχειρηματίες από το εξωτερικό- ίσως ήταν μια δράση για την ενίσχυση του περίφημου «επιχειρηματικού τουρισμού» στην Ελλάδα… Το μεσημέρι, συνάδελφος μου ζήτησε κατόπιν εντολή της διοίκησης να μαζέψουμε τα πράγματα κάποιων ανθρώπων που δε βρίσκονταν στα δωμάτια τους, να τα πακετάρουμε και να κατεβάσουμε τις βαλίτσες τους. Αρνήθηκα να αγγίξω έστω προσωπικά αντικείμενα των πελατών χωρίς να μου το έχουν ζητήσει, χωρίς καν να έχουν ενημερωθεί. «Αν θες να πας φυλακή, να πας μόνος σου», είπα στον ίδιο τον Βάρδη. Έπρεπε οι πελάτες να έχουν ενημερωθεί τουλάχιστον 2- 3 μέρες πριν. Και φυσικά να μην δέχεται νέους.

Εσείς κλείνατε κανονικά δωμάτια δηλαδή, ακόμα και τις τελευταίες μέρες;

Για την ακρίβεια η σχετική «οδηγία» ήταν να προσπαθούμε ακόμα πιο εντατικά από πριν. Και για κρατήσεις δωματίων και για εκδηλώσεις, αυτή η εντολή είχε δοθεί σε meeting λίγες μέρες πριν.

Πως εγκαταλείψατε τον χώρο του ξενοδοχείου;

Ήρθε αστυνομία. Μόνο αυτόφωρο δε μας πήρανε. Δεν ήμασταν όμως πολλοί για να επιμείνουμε.

Τι σας είπαν οι αστυνομικοί;

Ότι έχουμε δέκα λεπτά για να αποχωρήσουμε γιατί το κτίριο ανήκει πλέον σε άλλο ιδιοκτήτη. Τώρα ελπίζουμε σε κάποια προστασία από το κράτος. Η νομοθεσία υποτίθεται ότι προστατεύει στοιχειωδώς τον εργαζόμενο όταν μια ξενοδοχειακή μονάδα πτωχεύει και εκποιείται.

Ποιο είναι το εργασιακό σας καθεστώς τώρα;

Δεν είμαστε απολυμένοι. Μάλιστα, υποτίθεται ότι πληρωνόμαστε κανονικά. Για να «μπούμε» στον ΟΑΕΔ- με την διοίκηση του οποίου έχουμε προγραμματισμένη συνάντηση μεσοβδόμαδα- πρέπει να είμαστε απολυμένοι και να έχουμε εισπράξει τις αποζημιώσεις μας, ποιος ξέρει από ποιον και πότε, πλέον. Η προηγούμενη εργοδοσία προσπαθεί να κάνει ομαδικές απολύσεις. Εκπρόσωπός της είπε στο Υπουργείο Εργασίας ότι αν και ο νόμος απαγορεύει τις ομαδικές απολύσεις, ίσως θα έπρεπε να γίνει μια εξαίρεση. Να ανοίξει δηλαδή αυτό το παράθυρο για χιλιάδες εργαζόμενους μέσω ημών. Ευτυχώς το Υπουργείο αρνήθηκε κατηγορηματικά και μας διαβεβαίωσε ότι θεωρούμαστε ακόμα εργαζόμενοι, όπως επίσης να μην υπογράψουμε τις απολύσεις μας για να διαπραγματευτεί εκ μέρους μας με τη νέα διοίκηση.

Η στάση της νέας ιδιοκτησίας ποια είναι;

Μας παροτρύνει να «πάρουμε» την απόλυση και υπόσχεται ότι θα προσπαθήσει να μας επαναπροσλάβει. Ο εκπρόσωπος που τυχαία μιλήσαμε σήμερα μας ζήτησε και μια κατάσταση εργαζομένων που έχουν υπογράψει και επιθυμούν να επαναπροσληφθούν για να την εξετάσει. Με ποια σύμβαση όμως θα γίνουν αυτές οι «νέες» προσλήψεις, με τι μισθό, σε τι «πόστα»; Εμείς, δεν υπάρχει περίπτωση να δεχτούμε την απόλυση. Στη συνάντηση με τον ΟΑΕΔ θα επιδιώξουμε, όχι ως απολυμένοι αλλά εκδιωγμένοι από την εργασία μας, να λάβουμε μια έκτακτη χρηματική ενίσχυση και το μηνιαίο επίδομα ανεργίας.

Τι διεκδικείτε λοιπόν;

Να συνεχίσουμε τη δουλειά μας, υπό το νέο μάνατζμεντ που θα προκύψει, στο πόστο που ήταν ο καθένας μας. Να του καταθέσουμε τα βιογραφικά μας και αν πάνω στη δουλειά διαπιστώσει ότι δεν του «κάνουμε», ας μας απολύσει. Δεν είμαστε εχθρικοί, τουναντίον, απέναντι στη νέα ιδιοκτησία. Καλώς ή κακώς η επιχείρηση βγήκε σε πλειστηριασμό και ένα άλλο «σχήμα’ την αγόρασε. Εμείς απλώς θέλουμε να συνεχίσουμε τη δουλειά μας, που την αγαπάμε, όπως και αυτόν τον ιστορικό χώρο. Αυτό έχουμε μάθει στη ζωή μας, να δουλεύουμε, χωρίς εισαγωγικά στο ρήμα…

Διαβάστε ολόκληρο το ρεπορτάζ ΕΔΩ

 

Αναδημοσίευση από HuffPost