"Χρυσές" στις καρδιές μας

Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα ηττήθηκε 6-4 από την Ολλανδία και θα επιστρέψει από τη Βαρκελόνη με το ασημένιο μετάλλιο, όπως είχε συμβεί και το 2010 και το 2012. Από την άλλη πλευρά, οι «οράνιε» πανηγύρισαν τον πέμπτο ευρωπαϊκό τίτλο τους, επιστρέφοντας στην κορυφή μετά από 25 χρόνια.

Ο τελικός δεν ξεκίνησε καλά για την ελληνική ομάδα, η οποία, παρότι ήταν σε γενικές γραμμές συγκεντρωμένη στην άμυνα, δέχθηκε ένα γκολ από μακρινό σουτ της Χένεε και ένα από τη Στόμπχορστ σε κόντρα. Στην επίθεση οι διεθνείς δυσκολεύονταν απέναντι στη συνδυασμένη ολλανδική άμυνα, που ξεκινούσε με πρέσινγκ και γυρνούσε σε ζώνη με παίκτρια ανάμεσα, αλλά ένα γκολ της Ελευθεριάδου σε παίκτρια παραπάνω μείωσε τη διαφορά. Οι «οράνιε» είχαν την ευκαιρία να αυξήσουν εκ νέου το προβάδισμα, αλλά κάποιες σπουδαίες αποκρούσεις της Χρυσής Διαμαντοπούλου στο τέλος της πρώτης και στις αρχές της δεύτερης περιόδου κράτησαν το 2-1.

Η εθνική κέρδισε αποβολή σε τρεις διαδοχικές επιθέσεις και, στην τρίτη εξ αυτών, η Χριστίνα Τσουκαλά ισοφάρισε, 5΄27΄΄ πριν τη λήξη του ημιχρόνου. Η Μέγκενς απάντησε άμεσα με απευθείας φάουλ από τα 5μ., η Τσουκαλά πέτυχε το πρώτο γκολ της ελληνικής ομάδας στα ίσια, αλλά μία «οβίδα» της Φαν ντερ Σλόοτ από πολύ μακριά έδωσε ξανά προβάδισμα (4-3) στην Ολλανδία. Στο δεύτερο μισό της δεύτερης περιόδου το ματς έγινε λίγο… άναρχο, με τις δύο ομάδες να φτάνουν σε θέση βολής αλλά να μην μπορούν να αξιοποιήσουν τις ευκαιρίες, έχοντας από τρία δοκάρια σε αυτό το διάστημα. Ετσι το ημίχρονο ολοκληρώθηκε 4-3, με την εθνική να χρεώνεται στα τελευταία δευτερόλεπτα μόλις τη δεύτερη αποβολή της στο παιχνίδι (έναντι πέντε κερδισμένων), αλλά τη Χένεε να «σημαδεύει» δοκάρι στην εκπνοή.

Στο ξεκίνημα του τρίτου οκταλέπτου οι διαιτητές σφύριξαν συνολικά έξι επιθετικά φάουλ μέσα σε δύο λεπτά (!), μην επιτρέποντας στις δύο ομάδες να εκδηλώσουν σουτ. Οι διεθνείς, μην μπορώντας να τροφοδοτήσουν τη φουνταριστό και να πάρουν αποβολές, δεν έβρισκαν λύσεις, ενώ η Μέγκενς αξιοποιώντας μία επίθεση με παίκτρια παραπάνω, έδωσε «αέρα» δύο τερμάτων στις «τουλίπες» (5-3).

Η εθνική έχασε τον μοναδικό παραπάνω της τρίτης περιόδου (με τις Ολλανδές να αμύνονται πολύ κλειστά, με δύο παίκτριες στα δοκάρια) και το τελευταίο οκτάλεπτο ξεκίνησε με την ελληνική ομάδα να βρίσκεται σε μειονεκτική θέση. Οι καλές άμυνες κράτησαν την εθνική «ζωντανή» και η Ελευθεριάδου με ένα πολύ ωραίο σουτ από την περιφέρεια μείωσε σε 5-4, 4΄21΄΄ πριν τη λήξη, όμως αμέσως μετά η Φαν ντερ Σλόοτ με μία τρομερή λόμπα… έκοψε τα πόδια των πολιστριών του Γιώργου Μορφέση. Η Ολλανδία διαχειρίστηκε σωστά τον υπολειπόμενο χρόνο, οι Ελληνίδες παίκτριες δεν είχαν την απαιτούμενη ψυχραιμία και η τελευταία ελπίδα χάθηκε με το άστοχο σουτ της Τσουκαλά σε παίκτρια παραπάνω, 1΄09΄΄ πριν τη λήξη.

Οι διεθνείς αποχώρησαν δακρυσμένες από την πισίνα «Μπερνάτ Πικορνέλ» και ίσως αυτό να είναι το μεγαλύτερο κέρδος της ελληνικής ομάδας, η οποία νιώθει την πίκρα της ήττας σε έναν τελικό Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, τη στιγμή επτά από τις 13 παίκτριες είναι μέχρι 21 ετών. Είναι στο χέρι τους η αποψινή απογοήτευση να γίνει κινητήριος δύναμη για το μέλλον και η διοργάνωση της Βαρκελόνης να περάσει στην ιστορία ως η μεγάλη επιστροφή της εθνικής Ελλάδας στην κορυφογραμμή του γυναικείου πόλο.

Τα οκτάλεπτα: 2-1, 2-2, 1-0, 1-1