Το χρονικό του Νίκου Μαζιώτη

O Nίκος Μαζιώτης  απασχόλησε πρώτη φορά τις αρχές το 1991, όταν στις 15 Μαΐου  συνελήφθη μετά την άρνησή του να καταταγεί στον στρατό. Καταδικάστηκε σε έναν χρόνο με τριετή αναστολή τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς. Κλήθηκε και δεύτερη φορά στον στρατό, αλλά δεν ανταποκρίθηκε. Ο Νίκος Μαζιώτης δήλωνε  ολικός αρνητής στράτευσης, αρνούμενος να υπηρετήσει τη στρατιωτική και κάθε είδους εναλλακτική θητεία.

Ο Μαζιώτης συνελήφθη ξανά τον Οκτώβριο του 1992 για ανυποταξία και προσβολή του στρατού. Λίγο πριν από τη δίκη του, έκανε απεργία πείνας για 57 ολόκληρες ημέρες, όταν κρατούνταν στις στρατιωτικές φυλακές Παύλου Μελά στη Θεσσαλονίκη. Ύστερα από μεγάλες κινητοποιήσεις κοινωνικών οργανώσεων τον Ιανουάριο του 1993 αφέθηκε τελικά ελεύθερος.

Δύο χρόνια μετά  συνελήφθη και πάλι με 500 άλλους αναρχικούς για την κατάληψη στο Πολυτεχνείο, για να καταδικαστεί τελικά σε 12 μήνες με αναστολή. Στο στόχαστρο της αστυνομίας ξαναβρέθηκε το 1996 στα μεγάλα επεισόδια που έγιναν στο Πολυτεχνείο. Στις 18 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκαν ομαδικές συλλήψεις δεκάδων νεαρών, ένας εκ των οποίων και ο Μαζιώτης.

Στις 5 και 10 Δεκεμβρίου 1997 γίνονται τα πρώτα χαρακτηρισμένα ως οικο-τρομοκρατικά χτυπήματα στα ελληνικά χρονικά. Συγκεκριμένα, με τοποθέτηση βόμβας που δεν εξερράγη στο υπουργείο Βιομηχανίας, στη Μιχαλακοπούλου, στις 5.12.1997 και, πέντε μέρες μετά, με βόμβα στο πολιτικό γραφείο της τότε υπουργού Ανάπτυξης Βάσως Παπανδρέου, στην οδό Ομήρου 15, στο κέντρο της Αθήνας, στις 5.50 μ.μ.

Το προειδοποιητικό τηλεφώνημα στις 10.12.1997 έγινε στην «Ελευθεροτυπία» μια ώρα πριν από την έκρηξη, ενώ δόθηκε λάθος χρόνος για το χτύπημα. Δυόμισι ώρες μετά την έκρηξη, με τηλεφώνημα στον ΣΚΑΪ, αναλαμβάνει την ευθύνη της έκρηξης η οργάνωση Μαχόμενος Αντάρτικος Σχηματισμός, με την επισήμανση ότι «η επίθεση αυτή έγινε ενάντια στα σχέδια για την εξόρυξη χρυσού από τα ορυχεία της Χαλκιδικής και την καταστροφή που θα προκληθεί στο περιβάλλον από την καναδική εταιρεία TVX».

Ο Μαχόμενος Αντάρτικος Σχηματισμός είχε ήδη αναλάβει νωρίτερα τις βομβιστικές επιθέσεις στο Πολυτεχνείο, στο κτήριο Ηλεκτρολόγων – Μηχανολόγων (13.11.1996), στην πρεσβεία του Περού (30.12.1996), στο σπίτι της Μαίρης Μπόση, πρώην συμβούλου του υπουργού Στέλιου Παπαθεμελή (23.2.1997), στην αεροπορική εταιρεία Alitalia (3.4.1997), όπως και στα γραφεία της εταιρείας αυτοκινήτων Lancia (16.4.1997).

Στις 13 Ιανουαρίου 1998 η αστυνομία συλλαμβάνει ξανά τον Μαζιώτη. Ταυτόχρονα γίνονται και 16 προσαγωγές στον 12ο όροφο της ΓΑΔΑ, εκ των οποίων οι οκτώ ήταν γυναίκες. Στις 7.12.1997 είχαν ήδη φτάσει στο γραφείο του υπουργού Δημ. Τάξεως Γ. Ρωμαίου οι πρώτες αποδείξεις από τα εργαστήρια της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών για αποτύπωμα που βρέθηκε σε μονωτική ταινία από τη βόμβα που είχε εντοπιστεί έξω από το υπουργείο Βιομηχανίας στη Μιχαλακοπούλου. Ήταν από τον δείκτη του αριστερού χεριού του 27χρονου τότε Νίκου Μαζιώτη.

Η αντιτρομοκρατική τον παρακολούθησε για περισσότερο από έναν μήνα, έτσι ώστε να δει πιθανές διασυνδέσεις του, και τον συνέλαβε σε μονοκατοικία στο Καματερό, στην οδό Σπάρτης 13. Το σπίτι ήταν νοικιασμένο και υπήρχε αποθηκευμένη μεγάλη ποσότητα εκρηκτικών υλών και όπλα, όπως 9.740 γρ. εκρηκτικής ύλης, 1 πιστόλι 9 mm Zastava, 1 περίστροφο 38 mm Smith and Wesson, 4 μάλλινες κουκούλες, 2 γεμιστήρες, 148 σφαίρες, 2 κουλούρες καλωδίων, 1 στρατιωτικό παγούρι με τσόχα, αυτοκόλλητα clips που ανέγραφαν «τα όμορφα μαγαζιά όμορφα καίγονται» κ.ά.

«Μετανιώνω μόνο γιατί έκανα αυτό το τεχνικό λάθος. Για τίποτα άλλο. Και να με καταδικάσετε, που θα με καταδικάσετε δηλαδή, δεν αλλάζει τίποτε. Άλλωστε η φυλακή είναι ένα σχολείο για κάθε κοινωνικό επαναστάτη, αφού δοκιμάζεται η ψυχική του αντοχή. Και αν αντέξει, μετά πιστεύει περισσότερο σε αυτά για τα οποία φυλακίστηκε». Αυτό ήταν μέρος της απολογίας Μαζιώτη για την τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού το 1997 στο υπουργείο. Με κατηγορίες για «απόπειρα έκρηξης», «προμήθεια, κατοχή και κατασκευή εκρηκτικών υλών και βομβών» και «διακεκριμένη κατοχή όπλων και εκρηκτικών», ο Νίκος Μαζιώτης, με επιστολή του στην «Ε» κι αφού είχε συμπληρώσει 18 μήνες προσωρινής κράτησης, «αναλαμβάνει πλήρως τις πολιτικές ευθύνες των πράξεών του, σε ένδειξη αλληλεγγύης στον αγώνα των κατοίκων του Στρυμονικού κόλπου, ενάντια στην οικολογική καταστροφή που συντελείται από τις επενδύσεις της πολυεθνικής εταιρείας TVX GOLD», δηλώνοντας ότι «Οι Αναρχικοί Αντάρτες Πόλης είμαι εγώ.

Μόνος μου κατασκεύασα και τοποθέτησα τον αυτοσχέδιο μηχανισμό στο υπουργείο Βιομηχανίας και Ανάπτυξης. Ό,τι βρέθηκε στο σπίτι της οδού Σπάρτης 13 είναι αποκλειστικά δικό μου. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου ένοπλο αντάρτη, αλλά κοινωνικό αντάρτη». Ταυτόχρονα, απέρριψε ότι είχε την παραμικρή πρόθεση να προκαλέσει κίνδυνο σε ανθρώπινες ζωές. Ο Μαζιώτης καταδικάζεται πρωτόδικα σε 15ετή φυλάκιση. Η ποινή του μειώνεται και αποφυλακίζεται ύστερα από 3,5 χρόνια, τον Αύγουστο του 2001.

Η έφεση είχε εκδικαστεί στις 10.1.2001 και ο Μαζιώτης εξέφρασε τις θέσεις του με γραπτή δήλωση, αναφέροντας μεταξύ άλλων: «Το εφετείο όπου δικάζομαι σε δεύτερο βαθμό για τη βομβιστική απόπειρα στο υπουργείο Ανάπτυξης, πράξη την οποία έκανα σαν ένδειξη αλληλεγγύης στους κατοίκους των χωριών Στρυμονικού που αγωνίζονται ενάντια στην εγκατάσταση βιομηχανίας χρυσού από την πολυεθνική TVX GOLD, εξελίχθηκε σε στρατοδικείο συνοπτικών διαδικασιών παρόμοιων με αυτού του Δικαστηρίου Κρατικής Ασφάλειας της Τουρκίας. Αρνούμαι να συνεχίσω σ’ αυτή την τρομοδίκη, σ’ αυτή τη στημένη διαδικασία λογοκρισίας και φίμωσης καθώς και αποπολιτικοποίησης της υπόθεσής μου».

Ο Μαζιώτης τον Ιανουάριο 2004 καταγγέλλει την Αντιτρομοκρατική για πρόκληση ατυχήματος από μοτοσικλέτα που τον παρακολουθούσε χωρίς πινακίδες «με ενδεχόμενη συνέπεια το θανάσιμο τραυματισμό μου», κάνοντας λόγο για «χωρίς όρια εκδικητικότητα των μηχανισμών ασφαλείας απέναντι σε αγωνιστές που οι φυλακές και οι διώξεις δεν μπορούν να νικήσουν».

Τρία χρόνια μετά καταγγέλλει ξανά την Αντιτρομοκρατική για αδιάκριτη παρακολούθηση και για διαρροές στον Τύπο που θέλουν να τον καταστήσουν ύποπτο. Το Ιούνιο του 2007 με νέα επιστολή του στην «Ε» μεταξύ άλλων κάνει λόγο για «αδιάκριτη παρακολούθηση» της Αντιτρομοκρατικής, μετά την επίθεση εναντίον της αμερικανικής πρεσβείας, για «ιδιότυπη κατάσταση “φυλάκισης” και επιτήρησης», την οποία δεν σκοπεύει να αποδεχτεί, και για διαρροές προς τον Τύπο που σκοπό έχουν να τον καταστήσουν ύποπτο.

Τέσσερις μήνες μετά ο Νίκος Μαζιώτης καταγγέλλει τη βίαιη προσαγωγή του από το σπίτι του στα Άνω Λιόσια στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής, χωρίς να του γνωστοποιήσουν το λόγο. Αστυνομικός τον χτυπά ενώ φορά χειροπέδες «μόνο και μόνο γιατί είναι αναρχικός». Στη συνέχεια μεταφέρεται στη ΓΑΔΑ, όπου του δηλώνουν πως είναι ύποπτος για ληστεία στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο στο Ιλιον. Μετά έξι ώρες τον αφήνουν ελεύθερο, έπειτα από την αρνητική διαδικασία αναγνώρισης μαρτύρων. «Σε μια περίοδο όπου για πολύ καιρό βρίσκομαι υπό παρακολούθηση από τη ΔΑΕΕΒ ως ύποπτος ένοπλης οργάνωσης και σε μια περίοδο όπου ανθεί το σενάριο του “αναρχοσυμμορίτη”-“συμμορία με τα μαύρα”, η προσαγωγή μου για ένοπλη ληστεία είναι μια ακόμα τακτική ενοχοποίησης», αναφέρει στην τότε καταγγελία του.

Η γέννηση του “Επαναστατικού Αγώνα”

Ο Επαναστατικός Αγώνας «γεννήθηκε» τον Σεπτέμβριο του 2003, ένα χρόνο μετά την εξάρθρωση της 17 Νοέμβρη, όταν έκανε την πρώτη του επίθεση με διπλό βομβιστικό χτύπημα στα δικαστήρια της Ευελπίδων. Λάμπρος Φούντας, Νίκος Μαζιώτης και Πώλα Ρούπα είναι τα πλέον γνωστά φερόμενα στελέχη του.

Είναι η οργάνωση πίσω από τη βομβιστική επίθεση κοντά στο σπίτι του πρώην υπουργού Γιώργου Βουλγαράκη στο Λυκαβηττό και σε εκείνη με ρουκέτα κατά της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα. Η ρουκέτα πέρασε ξυστά από τον αμερικανικό θυρεό.

Με τον ίδιο τρόπο που έκανε την επίθεση στο κέντρο της Αθήνας, μπροστά από το κτίριο της Τράπεζας της Ελλάδας, ο Επαναστατικός Αγώνας έχει χτυπήσει άλλες δυο φορές: στις 18 Φεβρουαρίου 2009, όταν τοποτέθηκαν παγιδευμένο αυτοκίνητο με την εκρηκτική ύλη ANFO έξω από τα κεντρικά γραφεία της Citibank στην Κηφισιά και στις 2 Σεπτεμβρίου 2009, όταν με τον ίδιο τρόπο προκάλεσαν ισχυρότατη έκρηξη έξω από Χρηματιστήριο Αθηνών.Από τα ιδρυτικά στελέχη του Επαναστατικού Αγώνα ήταν ο Λάμπρος Φούντας, που έπεσε νεκρός στις 10 Μαρτίου του 2010 στη Δάφνη, μετά από συμπλοκή με αστυνομικούς. Ο 35χρονος βιολόγος και άλλοι δυο άνδρες είχαν επιχειρήσει να κλέψουν αυτοκίνητο.

Ο θάνατός του «προκάλεσε» τις συλλήψεις κι άλλων μελών του Επαναστατικού Αγώνα όπως του Νίκου Μαζιώτη και της συντρόφου του, Παναγιώτας Ρούπα. Οι δυο τους μαζί με τους Βαγγέλη Σταθόπουλο, Χριστόφορο Κορτέση, Σαράντη Νικητόπουλο και Κωνσταντίνο Γουρνά συνελήφθησαν στις 9 Απριλίου του 2010 ως ύποπτοι για συμμετοχή στην τρομοκρατική οργάνωση. Μαζιώτης και Ρούπα εκμεταλλεύθηκαν τη δικαστική αδράνεια και το γεγονός πως αποφυλακίστηκαν μετά την παρέλευση του 18μηνου της προφυλάκισης και από τότε αναζητούνται.

Τα «χτυπήματα» του Επαναστατικού Αγώνα

– 5 Σεπτεμβρίου 2003: Διπλό βομβιστικό χτύπημα στα δικαστήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων. Ένας αστυνομικός είχε τραυματιστεί ελαφρά

– 14 Μαρτίου 2004: Τοποθέτηση ωρολογιακού μηχανισμού σε υποκατάστημα της Citibank, από την πλευρά της οδού Κωστή Παλαμά, στο Ν. Ψυχικό

– 5 Μαΐου 2004: Τριπλή επίθεση στο Αστυνομικό Τμήμα Καλλιθέας.

– 29 Οκτωβρίου 2004: Αποτυχημένη απόπειρα να «χτυπήσει» με ενσύρματη βόμβα δύο κλούβες των ΜΑΤ και ένα μικρό βανάκι της ΕΛ.ΑΣ. τη στιγμή που περνούν από την αερογέφυρα της Π. Ράλλη.

– 2 Ιουνίου 2005: Βόμβα μεγάλης ισχύος στο υπουργείο Απασχόλησης στην οδό Πειραιώς.
– 12 Δεκεμβρίου 2005: Παγιδευμένο με εκρηκτικά δίκυκλο έξω από το υπουργείο Οικονομικών στο Σύνταγμα. Τρεις πολίτες τραυματίστηκαν ελαφρά από τζάμια

– 30 Μαΐου 2006 : Πυροδότηση εκρηκτικού μηχανισμού, στη γειτονιά του Γ. Βουλγαράκη, στον Λυκαβηττό

– 12 Ιανουαρίου 2007: Ρουκέτα εναντίον της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα

– 30 Απριλίου του 2007: Μέλη της οργάνωσης “γάζωσαν” με αυτόματο όπλο το Α.Τ. Περισσού.

– 24 Οκτωβρίου 2008: Εκρηκτικός μηχανισμός έξω από το κτήριο της «Shell» στο Π. Φάληρο.

– 23 Δεκεμβρίου 2008: Πυρ εναντίον κλούβας των ΜΑΤ στου Γουδή.

– 5 Ιανουαρίου 2009: Επίθεση κατά αστυνομικών των ΜΑΤ, έξω από το υπουργείο Πολιτισμού. Τραυματίζεται σοβαρά ο 21χρονος αστυφύλακας Διαμαντής Μαντζούνης.

– 18 Φεβρουαρίου 2009: Απόπειρα βομβιστικής επίθεσης με παγιδευμένο αυτοκίνητο με την εκρηκτική ύλη ANFO στα κεντρικά γραφεία της Citibank στην Κηφισιά.

– 9 Μαρτίου 2009: Έκρηξη στο υποκατάστημα της Citibank στη Ν. Ιωνία.

– 12 Μαΐου 2009: Επίθεση κατά του υποκαταστήματος της Eurobank στην Αργυρούπολη

– 2 Σεπτεμβρίου 2009: Ισχυρότατη έκρηξη παγιδευμένου αυτοκινήτου με την εκρηκτική ύλη ANFO έξω από Χρηματιστήριο Αθηνών.

– 10 Απριλίου 2014: Παγιδευμένο αυτοκίνητο με την εκρηκτική ύλη ANFO χρησιμοποιείται για την ισχυρότατη έκρηξη έξω από το κτίριο της Τράπεζας της Ελλάδας στην οδό Αμερικής. Στο ίδιο κτίριο στεγάζεται και το γραφείο του εκπροσώπου του ΔΝΤ στην Ελλάδα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία προσπαθεί να συνδέσει τις τελευταίες ένοπλες ληστείες σε Κλειτορία Αχαΐας, όπου είχε τραυματιστεί αστυνομικός και είχε βρεθεί το DNA του στον κάλυκα και στη Μεσσηνία με την δράση του Νίκου Μαζιώτη και ειδικά στην πρώτη περίπτωση η ΕΛ.ΑΣ. προχώρησε στην δημοσιοποίηση φωτογραφιών στοπ-καρέ από το κλειστό κύκλωμα της τράπεζας, όπου σύμφωνα με τους αξιωματικούς της Αντιτρομοκρατικής ένας από τους δράστες ομοιάζει με τον καταζητούμενο ως ηγετικό στέλεχος της τρομοκρατικής οργάνωσης «Επαναστατικός Αγώνας».

Παράλληλα, οι αξιωματικοί της Αντιτρομοκρατικής εξετάζουν σοβαρά το ενδεχόμενο ο Νίκος Μαζιώτης να είχε σχεδιαστικό και ίσως ακόμα και εκτελεστικό ρόλο στην τελευταία βομβιστική επίθεση στην Τράπεζα της Ελλάδος στο κέντρο της Αθήνας, για την οποία μάλιστα έχει αναλάβει την ευθύνη με προκήρυξη του ο «Επαναστατικός Αγώνας».