Χορεύοντας με τα φαντάσματα

Ο κολυμβητής Κρίστιαν Γκολομέεβ, ο μπασκετμπολίστας Γιάννης Αντετοκούνμπο και ο επικοντιστής Εμμανουήλ Καραλής πέτυχαν σημαντικές διακρίσεις στον διεθνή αθλητικό στίβο, τις τελευταίες εβδομάδες.

Είναι, και οι τρεις, Έλληνες. Γεννήθηκαν εδώ, γαλουχήθηκαν εδώ, μεγάλωσαν εδώ, μιλούν ελληνικά καλύτερα από εμένα, από εσάς και από τους υπουργούς της Νέας Δημοκρατίας.

Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης τους συνεχάρη δημόσια, ως όφειλε, χωρίς πολλά πολλά βεβαίως. Με ένα tweet για τον καθένα τους. ‘Ένιωσε, ισχυρίζεται, υπερήφανος για τα κατορθώματά τους.

Εάν είχε τον χρόνο και την υπομονή για να διαβάσει τα σχόλια των χρηστών κάτω από τα λακωνικά τιτιβίσματά του, θα αισθανόταν όχι υπερηφάνεια αλλά ντροπή. Εάν βεβαίως δεχθούμε, ότι υπάρχει αυτή η λέξη στο -ισχνό παρά την αριστεία- λεξιλόγιό του…

Οι γονείς των αδελφών Αντετοκούνμπο ήρθαν πάμπτωχοι και χωρίς χαρτιά από τη Νιγηρία και μεγάλωσαν με χίλιες στερήσεις τα 4 θεόρατα αγόρια που γεννήθηκαν στην Αθήνα. Η μάνα του Γκολομέεβ πέθανε πάνω στον τοκετό, οπότε ο πατέρας του πήρε τον μικρό και πέρασε τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα σε αναζήτηση ψωμιού, πριν εγκαταλείψει και ο ίδιος τούτο τον μάταιο τόπο. Η μητέρα του Καραλή κατάγεται από την Ουγκάντα, δούλεψε από μικρή στα χωράφια της Ηλείας, παντρεύτηκε Έλληνα και ξεκίνησε οικογένεια στην αφιλόξενη χώρα μας.

Δεν είναι λοιπόν μοναχά το αθλητικό ταλέντο, το στοιχείο που ενώνει τα τρία χρυσά παιδιά…

Είναι και ο ΑΜΚΑ. Ο ρημαδιασμένος ο ΑΜΚΑ, τον οποίο η κυβέρνηση Μητσοτάκη στερεί ανερυθρίαστα, επειδή μπορεί, από τους μετανάστες που μας ήρθαν από τις εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης χώρες. Η Νιγηρία και η Ουγκάντα δεν πρόκειται να μπουν σε καμία Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ η Βουλγαρία εντάχθηκε το 2007, μιάμιση δεκαετία μετά την άφιξη του πατρός και του υιού Γκολομέεβ.

Εάν ο Τσαρλς και η Βερόνικα Αντετοκούνμπο, ο Τσβέταν Γκολομέεβ και η Σάρα Καραλή έρχονταν στην Ελλάδα επί πρωθυπουργίας Μητσοτάκη, δεν θα είχαν πρόσβαση στο κοινωνικό κράτος, στην υγεία, στην περίθαλψη, στην ασφάλιση.  

Εάν ο Γιάννης, ο Θανάσης, ο Κώστας, ο Άλεξ, ο Κρίστιαν και ο Εμμανουήλ έβλεπαν το πρώτο φως της ημέρας εν έτει 2020, οι γονείς τους δεν θα λάμβαναν το «μόνο για Έλληνες» επίδομα των 2.000 ευρώ που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

Θα γίνονταν όλοι τους φαντάσματα του 21ου αιώνα, όπως ήταν άλλωστε οι Αντετοκούνμπο (επί ημερών Σαμαρά και όχι μόνο) πριν ανακαλυφθούν τα αθλητικά χαρίσματα του Γιάννη και του Θανάση. Φαντάσματα με σάρκα και με οστά, αλλά χωρίς ΑΜΚΑ.

Κατά τα λοιπά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης «νιώθει περήφανος» για τον Έλληνα ΜVP του ΝΒΑ, για τον Έλληνα δευτεραθλητή κόσμου στην κολύμβηση και για τον Έλληνα πρωταθλητή του επί κοντώ…

«Τους βοηθάω να σκληραγωγηθούν, με τους νόμους που θεσπίζω», θα ξεκαρδίζεται τα βράδια με τους φίλους του και με τη Μαρέβα, κάτω από το κάδρο του σαρδόνια χαμογελαστού «επίτιμου».

Όταν οι Αντετοκούνμπο και οι Γκολομέεβ  πρωτοήρθαν στην Ελλάδα (μεταξύ 1991-93), πρωθυπουργός της ταλαίπωρης χώρας ήταν όχι ο Κυριάκος, αλλά ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.  Η αναισθησία φαίνεται ότι είναι κληρονομικό γνώρισμα.

Θα περίμενε κανείς, να συνοδεύονται τουλάχιστον από μία αποστροφή για το μεταναστευτικό, τα υποκριτικά συγχαρητήρια του νεοεκλεγέντος πρωθυπουργού προς τα παιδιά αλλοδαπών γονέων που ωστόσο δοξάζουν την Ελλάδα.

Μιλάμε, ωστόσο, για την ίδια κυβέρνηση που αποφάσισε να υπάγει τη φλέγουσα μεταναστευτική πολιτική στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, την ίδια που ξεσήκωσε τα («μόνο για Έλληνες») τερτίπια της Χρυσής Αυγής για να ευχαριστήσει τον παλινδρομούντα φαιοχίτωνα ψηφοφόρο, την ίδια που εγκόλπωσε ευχαρίστως ακροδεξιά στελέχη επιπέδου Βορίδη, Πλεύρη, Γεωργιάδη.

Από ποιον να ζητήσει ο πολίτης ντροπή και με τι θάρρος; Με τι καρδιά; Θα γελάει και ο Μακιαβέλλι.

Από όλους τους ελιγμούς των εφιαλτικών πρώτων εβδομάδων της κυβέρνησης Μητσοτάκη, η αναγωγή του ρατσισμού σε επίσημη πολιτική είναι ο πιο επαίσχυντος. Ιδίως όταν πασπαλίζεται με κίβδηλη υπερηφάνεια.