Χοντρός, Λιγνός και εκλογές

Ο Βενιζέλος ήταν στην πρώτη του προεκλογική τηλεοπτική εμφάνιση σοβαρός, προσηνής, ευέλικτος και άκρως εθνικός. Μας μίλησε σε λευκό φόντο διακοσμημένο μόνο με μια πράσινη γραμμή, για να δείξει, λένε, ότι όλα αρχίζουν τώρα. Σοφή ιδέα, αντάξια της ευφυΐας του ανδρός. Tabula rasa, νέα σελίδα κι άγραφη, καιρός να λησμονήσετε τις πυκνογραμμένες σελίδες του Μνημονίου με την υπογραφή μου. Μια ντροπαλή αυτοκριτική, ολίγο από συγγνώμη, εξ ονόματος μάλιστα όλου του πολιτικού προσωπικού, ερρωμένες διαβεβαιώσεις ότι υπάρχει σχέδιο και ισχυρή πολιτική διεύθυνση και πάμε για την πρωτιά.

ΟΙ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΙ του σοσιαλισμού, που περίμεναν κάποια αυτοκριτική της προκοπής, κάποιο φως στο βάθος της ύφεσης, κάποια έστω ακροθιγή ενασχόληση με την πραγματική πολιτική και τα πραγματικά αδιέξοδα μέσα στα οποία ασφυκτιούν πολίτες και χώρα, έμειναν με την όρεξη. Ούτε θέλουν, ούτε μπορούν να δουν κατάματα την αλήθεια και πολύ περισσότερο να την ομολογήσουν οι αυτουργοί της σημερινής κατάστασης. Κι ο Βενιζέλος ως μία από τα ίδια, παρά το λευκό του φόντο, δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να ωραιοποιεί το μαύρο αδιέξοδο, να εκπροσωπεί το μαύρο αδιέξοδο, να είναι τελικώς το μαύρο αδιέξοδο.

Ο ΣΑΜΑΡΑΣ από τη δική του πλευρά κατεβαίνει στις εκλογές ανεβασμένος στο άλογο -ή στο καλάμι, όπως το πάρετε- της αυτοδυναμίας. Έχει κι αυτός σχέδιο, όπως κι ο Βενιζέλος, αλλά τον ξεπερνάει στην ισχυρή πολιτική διεύθυνση -απόδειξη η προσήλωσή του σε θέματα τάξης, το κόλλημά του με το νόμο για τους μετανάστες, το αποφασιστικά απλωμένο χέρι που θα βγάλει την κουκούλα από τους γνωστούς άγνωστους. Το εν γένει παράστημα, το ύφος, η φρασεολογία δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία: Μπορεί να μοιάζουμε στην πολιτική με τον Βενιζέλο, μπορεί να υπογράψαμε τις ίδιες δεσμεύσεις για τη χώρα, μπορεί να ασκήσουμε την ίδια πολιτική που απορρέει από αυτές, αλλά όλα κι όλα. Εγώ είμαι πιο αποφασιστικός, πιο τολμηρός και οπωσδήποτε πιο αθλητικός από τον αντίπαλό μου.

ΤΟΥΤΩΝ δοθέντων ζητούνται διαφορές. Η παραπομπή στο κινηματογραφικό Χοντρός – Λιγνός, που πάντα τρώγονται μεταξύ τους αλλά και πάντα παραμένουν δίδυμο, θα μπορούσε να παράγει γέλιο αντί για την επιθυμητή περιχαράκωση και συσπείρωση. Πολύ περισσότερο που η ενοχλητική Αριστερά τούς υποχρεώνει να καταφεύγουν στην επικίνδυνη ανοησία άλλων εποχών και να επαναφέρουν το σιδηρούν παραπέτασμα, από κοινού και πάλι. Δίνουν έτσι την εντύπωση ενός άτυπου μετώπου -των αστικών δυνάμεων, κατά το έγκυρο “Βήμα”- το οποίο ενδιαφέρεται μόνο να καβαλήσει πάλι την εξουσία, για να διαπράξει τη συνέχεια της ίδιας κοινής πολιτικής. Η οποία έτσι κι αλλιώς έχει προκαθοριστεί από το Μνημόνιο και επικυρωθεί με τις υπογραφές τους.

ΑΠΟΡΙΑ ψάλτου βηξ λοιπόν. Και ο μεν βηξ του Σαμαρά είναι η πόζα του ισχυρού ανδρός που ζητά αυτοδυναμία καταγγέλλοντας τον αντίπαλο για αδυναμία. Ο δε βηξ του Βενιζέλου, πιο ευφάνταστος ασφαλώς, είναι η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο μέτωπο της ανευθυνότητας και της υποκρισίας από τη μια, και στο μέτωπο της υπευθυνότητας και της αλήθειας από την άλλη. Όπου το μεν δεύτερο σκέφτεται την πατρίδα και μόνο την πατρίδα, ενώ το πρώτο σκέφτεται την παρτίδα και μόνο την παρτίδα. Το μεν δεύτερο προσυπογράφει μια μερική καταστροφή για να αποτρέψει την πλήρη καταστροφή, ενώ το πρώτο επιδιώκει την πλήρη καταστροφή για να κερδοσκοπήσει επί των ερειπίων.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ στο μέτωπο της εθνικής υπευθυνότητας ανήκει και η Ν.Δ. του Σαμαρά κι ας σκίζει τα ρούχα του ο τελευταίος -το μόνο που θα καταφέρει θα είναι να πάει για άλλη μια φορά γυμνός στη νέα προαποφασισμένη συγκυβέρνηση. Πίσω δηλαδή από την μπουρδολογία και τους γελοίους καυγάδες πάει να κρυφτεί η επιδίωξη μιας πλειοψηφίας του Μνημονίου. Η οποία θα ερμηνευτεί πάραυτα, από την πρώτη ώρα των exit polls, ως εξουσιοδότηση για να συνεχιστεί η ίδια πολιτική, πιθανότατα και με τα ίδια πρόσωπα. Ως απόδειξη ότι ο κόσμος μπορεί να αντέξει μερικές ακόμα περικοπές και να ανεχτεί μερικές ακόμα συγγνώμες. Έτσι στην πραγματικότητα το δίλημμα των εκλογών στην κινηματογραφική του εκδοχή είναι: Οι δυο κατεργαραίοι με το δίδυμο Χοντρός – Λιγνός ή το Χαμίνι του Σαρλό;

http://avgi.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr