Χανιά/ κατάληψη Rosa Nera: Συγκέντρωση από το πρωί έξω από τα δικαστήρια κατά των ασφαλιστικών μέτρων

Στο μονομελές Ειρηνοδικείο Χανίων εκδικάστηκε σήμερα η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων που έχουν καταθέσει – με αφορμή την κατάληψη των κτιρίων στον λόφο Καστέλι στην παλιά πόλη, από μέλη της συλλογικότητας «Rosa Nera»- το Πολυτεχνείο Κρήτης, η Εταιρεία Αξιοποίησης και Διαχείρισης Περιουσίας του Ιδρύματος και η μισθώτρια εταιρεία των κτιρίων ζητώντας την αποβολή της συλλογικότητας από το χώρο.

O χώρος στο κτίριο της «5ης Μεραρχίας» της παλιάς πόλης των Χανίων έχει εκμισθωθεί από το Πολυτεχνείο σε ιδιωτική εταιρεία για 25 χρόνια προκειμένου να προχωρήσει στην ανέγερση ξενοδοχείου και η απόφαση του δικαστηρίου αναμένεται τις επόμενες ημέρες.

Στο χώρο έξω από το δικαστικό μέγαρο Χανίων συγκεντρώθηκαν από το πρωί μέλη της συλλογικότητας πραγματοποιώντας ειρηνική παράσταση διαμαρτυρίας με αίτημα να μη γίνουν δεκτά τα ασφαλιστικά μέτρα.

Ακολουθεί το κείμενο του καλέσματος της κατάληψης Rosa Nera:

Προς Belvedere και Πολυτεχνείο Κρήτης: Μην-είστε μ@λ@κες, οι αγώνες δεν κάμπτονται απ΄ τα δικαστήρια.

Προς την Κοινωνία:
(Σχετικά με τα ασφαλιστικά μέτρα που μας έγιναν)

Ζήσαμε ένα μήνα ομορφιάς, αφ’ ότου η αυλή των ρόδων ανακαταλήφθηκε. Ένα μήνα χαράς, συνελεύσεων, εκδηλώσεων και δράσεων στην αυλή της Ρόζα. Όλα τα παιδιά παίζουν και δημιουργούν σε έναν πραγματικά δημόσιο χώρο. Ανήκει σε όλους και όλες. Θεατρικές παραστάσεις, εικαστικά, συλλογική κουζίνα, μουσικά δρώμενα, ντοκιμαντέρ, πολιτικές συζητήσεις, εργασίες συντήρησης και κοινές αποφάσεις για το μέλλον του συγκροτήματος λαμβάνουν χώρα καθημερινά, συνεχίζοντας μια παράδοση δεκαεπτά χρόνων.

Τα παραπάνω αφορούν όσες πιστεύουν πως μπορούν να καθορίσουν τις ζωές τους μακριά από γραφειοκρατίες, εμπορικές συναλλαγές και εξουσιαστικές κατευθύνσεις. Κυρίως όμως, αφορούν εκείνο το κοινωνικό κομμάτι που δεν έχει πειστεί ακόμη πως όντως έχουμε τη δυνατότητα να συμπράξουμε για μια άμεση δημοκρατία. Η ανακατάληψη της Rosa Nera δεν αποτελεί απλώς μια πράξη αντίστασης ενάντια στην ξενοδοχοποίηση. Αποτελεί μια ειλικρινή -ως προς την κρισιμότητα της χρονικής συγκυρίας- πολιτική πράξη, η οποία ενδεχομένως έχει τη δυνατότητα να πυροδοτήσει ρωγμές στην κυρίαρχη αφήγηση και στον έλεγχο που αυτή ασκεί πάνω μας.

Το Πολυτεχνείο Κρήτης Α.Ε (με έδρα τα Κουνουπιδιανά Ακρωτηρίου), καθημερινά προσπαθεί να υπονομεύσει τις άνωθεν αγαθοεργίες μας. Αυτό συμβαίνει καθώς η δικαιότατη χρήση των κτηρίων που προτείνουμε για το Λόφο, αποτελεί ουσιαστικά τη μοναδική πολιτική θέση που συμφέρει τα οικονομικά κατώτερα κοινωνικά κομμάτια. Αυτά, παρόλο που πλήττονται απ’ την κρίση, επιλέγουν να συλλογικοποιήσουν και να οργανώσουν τις αρνήσεις τους. Οι κυρίαρχες τάσεις του τουριστικού κεφαλαίου επιθυμούν διακαώς (πράγμα που φαίνεται απ΄τα ΜΜΕ των αφεντικών) να ξεμπλέξουν με το τοπικό Κίνημα.

Καθώς οι μισθοί πείνας, η πετσοκομμένη ασφάλιση και οι απλήρωτες υπερωρίες στον τουριστικό κλάδο, αποτελούν τη σκληρή πραγματικότητα , η λάμψη του τουρισμού ως σωτηρία για την πόλη, ξεθωριάζει. Η κατάληψη αποτελεί έναν κατ’ εξοχήν σύμμαχο της εργατικής τάξης της πόλης, των φοιτητών, των μαθητών, των μειονοτήτων και των εξεγερμένων ψυχών.

Παρόλο λοιπόν που το δίλημμα «ξενοδοχείο ή κατάληψη» δεν αποτελεί κάποιου είδους ψευδαίσθηση, αναδύεται κάτι ουσιαστικότερο απ΄αυτό. Η υποταγή στη νόμιμη αδικία ή η δυνατότητα για αντίσταση και ελευθερία · δηλαδή κοινωνική δικαιοσύνη. Η «τρίτη πρόταση» (όποια και να’ ναι) συνδράμει υπέρ της ξενοδοχοποίησης καθώς η ανυπαρξία οικονομικών πόρων και κοινωνικής συναίνεσης, την καθιστά παράγοντα της γενικευμένης σύγχυσης.

Η πολιτιστική αξία του κτηρίου δεν αμφισβητείται ούτε από μας. Η διαφορά στην προσέγγισή μας αφορά το εξής: η ανάδειξη οποιασδήποτε ιστορικής περιόδου μέσα από έναν αρχαιολογικό χώρο σαν κι αυτόν, δεν είναι πολιτικά-κοινωνικά ουδέτερη. Αποτελεί επιλογή μας να μετατρέψουμε ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο σε εστία αγώνα για ισότητα κι ελευθερία (2004), όσο και να σαμποτάρουμε μια ξενοδοχειακή μονάδα που καταλαμβάνει δημόσιο χώρο (2017-2021) ή μια αποστειρωμένη ιστορική ερμηνεία της τοπικής εξουσίας (ενδεχομένως στο μέλλον).

Η φροντίδα μας στο κτήριο είναι δεδομένη και έχει κριθεί 17 χρόνια τώρα. Η σημασία της πολιτικής-κοινωνικής μας δράσης κρίνεται τώρα όμως. Γι’ αυτό, ανεξάρτητα με την παραμονή μας ή όχι εδώ, το βλέμμα μας βρίσκεται στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες που οφείλουμε στους εαυτούς μας. Έχουμε ξαναπεί. Ατομική μας ευθύνη, οι συλλογικοί αγώνες των εργατών, των μεταναστριών, των άστεγων και του «περιθωρίου».

Κι έτσι, οι δικές μας επιλογές και προτεραιότητες, ξεκαθαρίζονται.

Δεν χρειάζονται συστάσεις. Η κατάληψη στο Λόφο Καστέλι έχει ήδη εμπνεύσει χιλιάδες κόσμο στα Χανιά και η λειτουργία αυτού του αυτοδιαχειριζόμενου εγχειρήματος είναι και μια πρόκληση προς τους πάντες.

Ή με την ομορφιά ή με τη δυστοπία.
Ή με την ανάθεση στα καρυδότσουφλα ή με την ευθύνη.

Συνέλευση αυτοδιαχείρισης στο Λόφο Καστέλι

Κατάληψη Rosa Nera