Σε μία μεγάλη συνέντευξη στο ethnos.gr και τον Άγγελο Γεραιουδάκη ο Δημήτρης Αποστολάκης μίλησε για τον κορονοϊό, την καραντίνα και τα παράλογα μέτρα της κυβέρνησης για τη διαχείριση της πανδημίας.
Για την καραντίνα είπε: «Η πανδημία ήταν αντίπαλος που προξενούσε αρρυθμία και φόβο. Εγώ διατήρησα τον σταθερό ρυθμό του πολεμιστή. Ήταν κατάσταση ανωμαλίας. Εγώ διατήρησα την τελετουργική κανονικότητα του ιερέα. Δεν κατέφυγα στη ναρκισσιστική μοναξιά των οθονών. Συνδημιούργησα κοινότητες ανθρώπων. Αυτές με βοήθησαν να καλύψω όλες μου τις ανάγκες, βιοτικές και εκφραστικές».
Για τα μέτρα της κυβέρνησης στον χώρο της τέχνης σχολίασε: «Το ψωμί, το ρύζι, οι πατάτες, τα πνευματικά και καλλιτεχνικά δημιουργήματα, είναι αγαθά πρώτης ανάγκης. Απ’ αυτά δεν πρέπει να αποκλείεται κανείς. Ο Λόρκα είχε πει «αν κάποιος πολύ πεινασμένος στη μέση του δρόμου σου ζητήσει ένα καρβέλι ψωμί, μην του δώσεις ένα καρβέλι ψωμί. Δώστου μισό καρβέλι ψωμί κι ένα βιβλίο». Οι άνθρωποι θεραπεύονται μέσα από τη μυσταγωγία της Τέχνης. Εάν ενδιαφερόμαστε για την υγεία των πολιτών πραγματικά, πρέπει να δημιουργούμε τις συνθήκες μουσικοθεραπείας. Οποιοσδήποτε αποκλεισμός, αντιβαίνει στην ηθική της Τέχνης, αντίκειται στη ιερότητα του χαρακτήρα της. Ο Χριστός πήγε και στο σπίτι του λεπρού και στο σπίτι του εκατόνταρχου. Ο ένας είχε τον «κορονοϊό» της λέπρας, ο άλλος της εξουσίας. Ο Χριστός θα ήταν κατακριτέος και για τις δυο επισκέψεις του.
Όσον αφορά το τιμωρητικό μέτρο των 100 ευρώ στους 60 και άνω, θεωρώ ότι μια πραγματική δημοκρατία θα έπρεπε να επιλέξει την ενημέρωση, την πρόληψη, την πειθώ. Η πραγματική δημοκρατία εμπνέει και πείθει. Η πραγματική δημοκρατία δεν τιμωρεί, δεν εκβιάζει, δεν εκδικείται».
Πηγή: ethnos.gr
