H χορογράφος Νεφέλη Γιώτη στο koutipandoras.gr: "Το Iceberg είναι η δυναμική σχέση μεταξύ κοινωνικού και ατομικού"

Τρία σώματα κινούνται σε ένα χώρο που μεταβάλλεται. Μαζί με το χώρο μεταβάλλεται η πρόθεση τους, η σχέση με τα αντικείμενα, η πυκνότητα του χρόνου. Η διαρκής αλλαγή γίνεται δεκτή και μετατρέπεται σε χορό σωμάτων και αντικειμένων.

Συνέντευξη στην Ηλέκτρα Ζαργάνη

Πώς ξεκίνησε η σχέση σου με τον σύγχρονο χορό; Τι ήταν αυτό που σε έκανε να ασχοληθείς πιο εντατικά με αυτό και σε ποιο στάδιο νιώθεις ότι βρίσκεσαι τώρα;

Ξεκίνησε αρκετά αργά… Την περίοδο που σπούδαζα Περιβαλλοντολόγος στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου είχα την τύχη να συναντήσω μία εκπληκτική χορεύτρια, δασκάλα και άνθρωπο, τη Μαρίνα- Ισμήνη Ιωαννάτου που υπήρξε η δασκάλα μου τα επόμενα χρόνια. Μου μετέδωσε όλη την αγάπη για το χορό και με τη στήριξή της πήρα την απόφαση να ακολουθήσω αυτή την πορεία. Έτσι, πήγα στο Βερολίνο να παρακολουθήσω ένα πρόγραμμα κι από τότε ξεκίνησε αυτή η αναζήτηση η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Έχεις συνεργαστεί με ομάδες στο εξωτερικό. Νιώθεις ότι πήρες εφόδια από αυτή την εμπειρία και αν ναι, πώς αυτά αξιοποιούνται στη δημιουργική σου διαδικασία σήμερα;

Πιστεύω ότι όλες οι εμπειρίες μας στη ζωή μπορούν να λειτουργήσουν σαν εφόδια. Σε σχέση με το εξωτερικό νιώθω ότι ήρθα σε επαφή με πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις και πρακτικές σχετικά με το σώμα, το χορό και την παραστατικότητα. Σίγουρα με έχουν βοηθήσει στην προσπάθεια μου να παραμένω ανοιχτή και να εξερευνώ σε βάθος ό,τι κάνω.

Λίγα λόγια για τη διαδρομή από το Whoops! (ARCforDanceτο 2015) στο Iceberg. Υπάρχει κάποιο κοινό σκεπτικό πίσω από τις δύο παραστάσεις;

Στο Whoops!, που παρουσιάστηκε στο ARC For Dance, στο πλαίσιο του σεμιναρίου “Απόπειρες Χορογραφίας”, και ήταν μια πρωτοβουλία της Φρόσως Τρούσα και της Πατρίσιας Απέργη, ασχολήθηκα με το εννοιολογικό δίπολο επιτυχία – αποτυχία και πώς αυτό καθορίζει τις ζωές μας, μέσα σε ένα καπιταλιστικό σύστημα. Σε αυτό εμπνεύστηκα από τον κόσμο των αθλητισμού. Στο “Iceberg, μέσα από τις πιο γενικές έννοιες της επιτυχίας και της αποτυχίας, άρχισα να επικεντρώνομαι στο τι είναι αυτό που μπορεί να επιτύχει ή να αποτύχει εν τέλει Έτσι, ήρθα αντιμέτωπη με την επιθυμία, την απόφαση, τη βούληση, τον στόχο, καθώς επίσης και με ερωτήματα όπως “από πού πηγάζουν;”, “πώς δημιουργούνται;”, “ποιες είναι δικές μας επιθυμίες και ποιες μας επιβάλλονται”; Υπό αυτήν την ανάγνωση, η μία παράσταση είναι εξέλιξη της άλλης. Μαζί με το εννοιολογικό κομμάτι εξελίχθηκε και εκείνο των σκηνικών αντικειμένων Όπως και στο Whoops! έτσι και στο Iceberg με τη σκηνογράφο Μυρτώ Λάμπρου δημιουργήσαμε τα σκηνικά αντικείμενα και τους συμβολισμούς τους.

Για ποιους λόγους επέλεξες τις τρεις συγκεκριμένες χορεύτριες; Ποιο είναι το σημείο στο οποίο θεωρείς ότι σταματάει ο χορογράφος και ξεκινά ο χορευτής;

Η σχέση χορογράφου και χορευτή είναι μια δυναμική σχέση. Την αντιμετωπίζω ως μια ακόμα ανθρώπινη σχέση, στην οποία- όπως και στις υπόλοιπες σχέσεις- τα όρια μεταξύ των συμβαλλομένων είναι θολά. Για εμένα το σημαντικό είναι να εξελισσόμαστε μαζί σε αυτό που κάνουμε αλλά και σαν άνθρωποι.

Σχετικά με όσους επέλεξα να συνεργαστώ νιώθω απίστευτα τυχερή. Τους εκτιμώ όλους ως ανθρώπους ως επαγγελματίες Με την Μυρτώ Δελημιχάλη και την Νάντη Γώγουλου έχουμε ξανασυνεργαστεί στο Whoops! και με τη Μαρία Πασχαλίδου γνωριστήκαμε στο σεμινάριο “Απόπειρες Χορογραφίας” αλλά δεν είχαμε δουλέψει μαζί. Είναι και οι τρεις φοβερές. Δίνονται με όλο τους το είναι. Πιστεύω ότι δε θα τα είχα καταφέρει χωρίς αυτές. Είναι η έμπνευση μου και κάθε φορά που ένιωθα να με εγκαταλείπω ήταν εκείνες που μου έδιναν δύναμη. Και φυσικά χωρίς εκείνες τίποτα από αυτά δεν θα είχε συμβεί!

Ποια είναι η σύνδεση του «παγόβουνου» με το σκηνικό που δομείται και αποδομείται σαν τείχος στη διάρκεια της παράστασης;

Η σχέση του τίτλου με την παράσταση είναι κατά βάση εννοιολογική. Η εικόνα του παγόβουνου προέκυψε στη διαδικασία των προβών και μέσα από τις συζητήσεις μας. Έχει να κάνει κυρίως με τις ιδιότητες και χαρακτηριστικά του εσωτερικού κόσμου του ανθρώπου.

Το σκηνικό λειτουργεί σαν ένα παζλ, του οποίου τα κομμάτια δομούνται και αποδομούνται στην αέναη προσπάθεια του ανθρώπου να κατανοήσει τον κόσμο. Σύντομα έρχεται η στιγμή που ξαναδιασπάται η φαινομενική ενότητα που προσπαθεί ο άνθρωπος να προσδώσει στη ζωή, τις σχέσεις του με τους άλλους και με τον «αντικειμενικό» κόσμο που τον περιβάλλει.

Το σκηνικό συντίθεται από όγκους οι οποίοι, είτε δημιουργούν συγκεκριμένες δομές, είτε αφηρημένες, διάσπαρτες. Τα κομμάτια αυτά θα μπορούσαν να είναι τσιμέντο, κτίρια, πάγος… Εξωτερικές συνθήκες όπως ο αέρας, η θερμοκρασία, τα ρεύματα και την ίδια στιγμή οι ίδιες οι ιδιότητές τους, καθορίζουν τα παγόβουνα και διαμορφώνουν τη μορφή, το σχήμα, το μέγεθος τους και την πορεία τους. Κατά μία έννοια, έτσι και οι άνθρωποι πλέουμε μόνοι μας μέσα σε ένα σύνολο και είμαστε αναπόσπαστο κομμάτι αυτού. Συνυπάρχουμε μέσα σε έναν κοινωνικό ιστό, συνεχώς βρισκόμενοι σε μια δυναμική σχέση τόσο με το περιβάλλον όσο και μεταξύ μας. Το μικρότερο μέρος των παγόβουνων βρίσκεται πάνω από την επιφάνεια του νερού και το μεγαλύτερο από κάτω και αυτό το συνδέω με το ορατό και το αόρατο του εσωτερικού κόσμου του ανθρώπου.

Πιστεύεις ότι αυτό το αίσθημα της αιώρησης μεταξύ κίνησης και ακινησίας λόγω του φόβου, μεταφέρεται από το εσωτερικό του ανθρώπου και σε κοινωνικό επίπεδο σήμερα;

Δεν νομίζω ότι μπορώ να ανιχνεύσω την απαρχή αυτής της αλληλεπίδρασης. Αυτό που πραγματεύεται το Iceberg είναι αυτή η δυναμική σχέση μεταξύ κοινωνικού και ατομικού όπου το ένα κομμάτι επηρεάζει το άλλο, το «μέσα» διαμορφώνεται και διαμορφώνει το «έξω» την ίδια στιγμή που συμβαίνει και το αντίστροφο.

Τελικά, είναι ο φόβος που μας ωθεί σε κοινωνικά κατασκευασμένες επιθυμίες και μας απομακρύνει από τις πραγματικά δικές μας;

Δεν είναι μόνο ο φόβος. Υπάρχουν πολλές άλλες συνθήκες που θολώνουν τις δικές μας επιθυμίες. Υπάρχει η καταπίεση, ο εξαναγκασμός, η αναγκαιότητα και ο συμβιβασμός. Επίσης σχετικά το «πραγματικά δικές μας επιθυμίες» είναι ένα πεδίο που του αναλογεί μεγάλη ανάλυση. Δεν είναι μόνο θέμα φόβου είναι και θέμα έλλειψης εργαλείων ανάγνωσης των επιθυμιών μας και προσέγγισής τους.

Για εσένα ο χορός και γενικά η δημιουργική διαδικασία είναι ένα μέσο για να «ακούς» τους πολύ δικούς σου στόχους, επιθυμίες, αποφάσεις;

Η δημιουργική διαδικασία είναι μία αναζήτηση που ναι, εμπεριέχει αυτό το κομμάτι. Αλλά, μάλλον, δεν είναι απαραίτητο να συμβαίνει πάντα. Είναι μία εκπαιδευτική διαδικασία στην οποία μαθαίνεις πολλά πράγματα για τον εαυτό σου και για τους άλλους.

Iceberg

Θέατρο Πόλη

(Φωκαίας 4 & Αριστοτέλους 87,Πλ. Βικτωρίας, Τηλ.: 2111828900)

10 & 11 Φεβρουαρίου

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:

Παρασκευή 10 και Σάββατο 11/2 στις 21:00

Fb: Iceberg / Dance performance

Συντελεστές:

Σύλληψη/Χορογραφία: Νεφέλη Γιώτη

Ερμηνεία: Γώγουλου Νάντη, Δελημιχάλη Μυρτώ, Πασχαλίδου Μαρία

Σκηνογραφία: Μυρτώ Λάμπρου

Κατασκευή Σκηνικών: Πολυάννα Βλατή, Μυρτώ Λάμπρου, Γιώτη Νεφέλη