Η πρόσκληση (The Invitation) (***)
Σκηνοθεσία: Τζέσικα Μ. Τόμσον Πρωταγωνιστούν: Νάταλι Εμάνουελ, Τόμας Ντόχερτι, Στέφανι Κορνέλιουσεν
Μετά από το θάνατο της μητέρας της η αμερικανίδα Ίβι δεν έχει πλέον κανένα συγγενή στον κόσμο. Στο τεστ DNA που κάνει ανακαλύπτει ότι έχει μακρινό ξάδελφο από την Αγγλία, ο οποίος ενθουσιάζεται από την γνωριμία και την προσκαλεί σε γάμο της οικογένειας που θα πραγματοποιηθεί σε αριστοκρατική έπαυλη της αγγλικής εξοχής.
Η αυστραλή σκηνοθέτρια Τζέσικα Μ. Τόμσον απεχθάνεται τη σοβαροφάνεια και το δείχνει κατηγορηματικά, από τα αρχικά πλάνα ενός φιλμ το οποίο διατηρεί υπόγειο χιούμορ και ανατρεπτική διάθεση μέχρι το φινάλε. Η ακομπλεξάριστη «Πρόσκληση» της, ναι μεν είναι μια ανάλαφρη διασκευή του παλιού, κλασικού «Δράκουλα» του Μπραμ Στόκερ αλλά όλα πάνω της – από την φινετσάτη γραφή ως την κομβική #metoo σφραγίδα- οδηγούν το συμπέρασμα πως το βλέμμα της είναι προσανατολισμένη προς το μέλλον. Ο μύθος του κόμη Δράκουλα με τους γνωστούς συμβολισμούς του (πατριαρχία, σεξισμός, υποτέλεια) δένει υποδειγματικά με την αλλαγή της εποχής και του ενισχυμένου δυναμικού ρόλου της σύγχρονης χειραφετημένης γυναίκας, όπως την ερμηνεύει υποδειγματικά ως Ίβι η ανερχόμενη Νάταλι Εμάνουελ ( η Missandei του «Game of thrones»). Δίπλα της, ο γοητευτικός άρχοντας του σκότους (ο Τόμας Ντόχερτι με τον απόκοσμο χαμόγελο εξανθρωπίζει σε μεγάλο βαθμό τον ήρωα του Στόκερ) δίνει τη δική του ψυχαγωγική παράσταση αμφισημίας. Η αλήθεια είναι πως η Τόμσον μοιάζει να συγκρατείται ή να αυτολογοκρίνεται, αποφεύγοντας την γκροτέσκα απεικόνιση του αλληγορικού σχόλιου της από φόβο ίσως μήπως τον υπονομεύσει ή μήπως θεωρηθεί η κριτική της επιδερμική.
Στην αυλή του σχολείου (Playground) (***)
Δραματική βελγικής παραγωγής 2021 (72)
Σκηνοθεσία: Λορά Βαντέλ Πρωταγωνιστούν: Μάγια Βαντερμπέκ, Γκούντερ Ντουρέ, Καρίμ Λεκλού
Απέραντα συγκινητικό δράμα που σημαδεύεται από την αφοπλιστική ερμηνεία της πιτσιρίκας πρωταγωνίστριας. Με αμεσότητα και δίχως περιττά κολπάκια η νεοφερμένη βελγίδα Λορά Βαντέλ αποδίδει εξαίσια το αδιέξοδο που βιώνουν τα δύο παιδιά και χειρίζεται με οξυδέρκεια και ρεαλισμό τα κοινωνικά αίτια αλλά τις καταστροφικές συνέπειες του σχολικού εκφοβισμού.
Η Κυρία Χάρις πάει στο Παρίσι (Mrs Harris goes to Paris) (*1/2)
Κομεντί διεθνούς συμπαραγωγής 2022 (115)
Σκηνοθεσία: Αντονι Φαμπιάν Πρωταγωνιστούν: Λέσλι Μάνβιλ, Ιζαμπέλ Ιπέρ, Λαμπέρ Γουιλσόν, Αλμπα Μπαπτίστα
Στο Λονδίνο του 1950 η κυρία Χάρις καθαρίζει σπίτια πλουσίων. Σε ένα από αυτά αντικρίζει για πρώτη φορά να φόρεμα του Οίκου Dior και θαμπώνεται, με αποτέλεσμα να βάλει σκοπό στη ζωή της να αποκτήσει μια μέρα ένα τέτοιο φόρεμα.
Το σχηματικό σενάριο αποτελεί διασκευή του ομότιτλου μυθιστορήματος του Πολ Γκαλίκο που γράφτηκε το 1958. Περισσότερο μια γλυκανάλατη ρομαντική κομεντί που γίνεται αποθεωτικός ύμνος για το διάσημο παρισινό οίκο υψηλής ραπτικής, παρά ένα αυθεντικό πορτρέτο γυναίκας η οποία βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι στη ζωή της. Η φιλότιμη ερμηνεία της Μάνβιλ («Η αόρατη κλωστή») δεν γλιτώνει το φιλμ από την μετριότητα.
Ένας μεταφραστής (Un Traductor) (**1/2)
Δραματική κουβανοκαναδικής συμπαραγωγής 2018 (109)
Σκηνοθεσία: Ροντρίγο Μπαριούσο, Σεμπάστιαν Μπαριούσο Πρωταγωνιστούν: Ροντρίγκο Σαντόρο, Μαρισέλ Αλβάρεζ, Γιοοάντρα Σουοάρεζ
Χιλιάδες θύματα του πυρηνικού ατυχήματος στο Τσερνομπίλ καταφτάνουν στην Κούβα το 1986 και ο Μαλίν, καθηγητής της Ρωσικής Λογοτεχνίας στην Αβάνα αναλαμβάνει το ρόλο του μεταφραστή μεταξύ ασθενών και ιατρών.
Ανθρωπισμός, σκληρές εικόνες, απέραντη συγκίνηση που είναι οριακά μελό καθώς και μια σχετικά λειτουργική- ενσωματωμένη στα αυθεντικά γεγονότα- μυθοπλαστική πινελιά, κάνουν τον «Μεταφραστή» μια συνεπή μεν αλλά όχι και τόσο πρωτότυπη ή ξεχωριστή ιστορία που αποτέλεσε την επίσημη πρόταση της Κούβας για το Όσκαρ καλύτερης διεθνούς ταινίας του 2020.
Facebook
Twitter
Tα σχόλια στο site έχουν απενεργοποιηθεί. Μπορείτε να σχολιάζετε μέσα από την επίσημη σελίδα στο Facebook
Σχόλια
Επικοινωνία
