H συγκλονιστική αναφορά της Φώφης στον καρκίνο: «Είναι δύσκολο να σκέφτεσαι ότι τα παιδιά σου μπορεί να μεγαλώσουν χωρίς εσένα»

Συγκλονισμένη είναι η χώρα από τον αδόκητο χαμό της προέδρου του ΚΙΝΑΛ μετά από μάχη με τον καρκίνο. Η Φώφη Γεννηματά, παρά την ασθένεια που αντιμετώπιζε με αξιοπρέπεια εδώ και αρκετά χρόνια, επέλεξε να μην τη χρησιμοποιήσει ποτέ για προσωπικό της όφελος και γι’ αυτό οι αναφορές της στο πρόβλημα της υγείας της ήταν ελάχιστες.

Η πιο ανοιχτή εξομολόγηση που έκανε ήταν μόλις το 2020, σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στον Alpha και την Ελεονώρα Μελέτη. Στη συνέντευξη μίλησε ανοιχτά για τον καρκίνο και τα συναισθήματά της, αλλά και για τη μάχη που έδωσαν οι γονείς της με την ίδια νόσο.

«Είναι εξαιρετικά δύσκολο να σκέφτεσαι ότι τα παιδιά σου μπορεί να μεγαλώσουν χωρίς εσένα. Να σκέφτεσαι ότι μπορεί η μικρή σου να μην θυμάται καν πώς είσαι, να μην θυμάται τη φωνή σου, να μην θυμάται τη μορφή σου, να μην γνωρίσει το χάδι σου», είχε πει στη συνέντευξη η Φώφη Γεννηματά προκαλώντας συγκίνηση.

«Εμείς ήμασταν πολύ μεγαλύτερες όταν χάσαμε τους γονείς μας, είχαμε προλάβει να ζήσουμε μαζί τους κι έχουμε έντονες αναμνήσεις από εκείνους» συνέχισε. «Με έπιανε τρόμος στη σκέψη ότι τα παιδιά μου που απέκτησα με τόσο κόπο και προσπάθεια θα μεγάλωναν χωρίς εμένα» εξομολογήθηκε, τονίζοντας πόσο οδυνηρό ήταν όλο αυτό.

Για τον καρκίνο είχε πει: «Για αρκετά χρόνια ζούσα με το σκεπτικό ότι κάποια στιγμή ο καρκίνος θα χτυπήσει και τη δική μου πόρτα. Μετά η καθημερινότητα μας ξεπέρασε, αρχίσαμε να ζούμε φυσιολογικά και το ξεχάσαμε, το βγάλαμε από τη ζωή μας. Αλλά επανήλθε και αφού επανήλθε μάθαμε να ζούμε με αυτό. Το Σάββατο το διαπίστωσα, τη Δευτέρα χειρουργήθηκα και το επόμενο Σάββατο ήμουν σε ένα συνέδριο και μιλούσα από το βήμα».

Τι είχε πει η Φώφη Γεννηματά για τη μάχη που έδωσαν με τον καρκίνο οι γονείς της

«Το 1984, όταν αρρώστησε η μητέρα μου, πολύ δύσκολα μπορούσε να πει κανείς τη λέξη “καρκίνος”. Είχε καρκίνο στον μαστό. Ήταν περίπου ένα στίγμα για όλη την οικογένεια. Το έκρυβαν οι γυναίκες, δεν μιλούσαν. Ένας από τους λόγους που επέλεξα να μιλήσω στη συνέχεια εγώ, ήταν γιατί έπρεπε αυτό το πράγμα να το σπάσουμε. Μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε, να συνεχίσουμε με αγώνα, με προσπάθεια γιατί ποτέ δεν ξεφεύγεις πράγματι από αυτήν την ιστορία αλλά δεν τελειώνει η ζωή. Δεν σταματάς να είσαι γυναίκα, έχεις δικαιώματα και πρέπει να συνεχίσεις να ζεις (…) Πολύ περισσότερο από πριν (…)».

Σύμφωνα με την ίδια, «δεν νιώσαμε ποτέ στο σπίτι ότι είχαμε έναν άρρωστο άνθρωπο. Η μητέρα μου είχε μια δίψα για τη ζωή που μας τη μετέδωσε. Χόρευε μέχρι την τελευταία στιγμή ακόμη και όταν της ήταν πολύ δύσκολο. Κανένας όμως δεν καταλάβαινε πόσο δύσκολο της ήταν. Όλα αυτά είναι πράγματα που εμένα με έχουν στιγματίσει, αυτό που είμαι σήμερα είναι γιατί έχω ζήσει αυτές τις στιγμές…».

Για τον πατέρα της Γιώργο Γεννηματά είχε πει: «Ήταν εξαιρετικά δύσκολο, ειδικά για εμένα γιατί δεν είχα αποκτήσει τα δικά μου παιδιά. Όταν έχεις δικά σου παιδιά είναι πιο εύκολο να προχωρήσεις. Βυθίζεσαι. Είναι πολύ πιο δύσκολο να αντιμετωπίσεις τον θάνατο και την οργή που φέρνει για την απώλεια, ιδιαίτερα όταν είναι τόσο βίαιη, τόσο άδικη, τόσο νέοι και οι δύο».