Η ποδοσφαιρική συνέντευξη Παππά: Το πέναλτι που έκανε έξαλλο τον Τσίπρα και οι πανηγυρισμοί για την Εθνική

Διαβάστε τη συνέντευξη:

Είναι όμως η χρονική στιγμή που επιλέξατε να εμφανιστείτε στο γήπεδο. Είναι πολιτικός ο λόγος της παρουσίας σας;

«Μην ξεχνάμε ότι το προηγούμενο διάστημα περάσαμε δύσκολα. Ήταν στον αέρα η διαπραγμάτευση, είχαμε εκλογές, δημοψήφισμα, το κλείσιμο της πρώτης αξιολόγησης, το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, τον ανασχηματισμό… Δεν είναι όλες οι ώρες ίδιες… Είναι και ψυχολογικό το θέμα. Τώρα νιώθεις ότι μπορείς να πας».

Δηλαδή δεν έχει σχέση η παρουσία σας με το γεγονός ότι το ποδόσφαιρο οδηγείται σε μια διαδικασία κάθαρσης;

«Όταν υπάρχουν βαριές σκιές στη δημόσια συζήτηση γύρω από το ποδόσφαιρο, αντιλαμβάνεστε ότι και για έναν άνθρωπο ο οποίος κατέχει ένα δημόσιο αξίωμα, μοιραία θα διαμορφωθεί και μια σημειολογία από το τι θα επιλέξεις να δεις. Ειλικρινά δεν το είχα σκεφτεί όμως. Σταθεροποιείται η χώρα, η δουλειά μας θα γίνει πολύ πιο λογική και προβλέψιμη, δηλαδή θα μπει κάτω το χαρτοφυλάκιο, θα ιεραρχηθούν τα πρότζεκτ και θα δουλεύουμε χωρίς να επικρέμεται μια δαμόκλειος σπάθη: της διαπραγμάτευσης, της χρεωκοπίας όπως πέρυσι. Δεν θα υπάρχει όλη αυτή η αβεβαιότητα».

Και για ποιο λόγο επιλέξατε το παιχνίδι Πανιώνιος – ΠΑΟΚ; Προφανώς για την αναμέτρηση της εθνικής ομάδας το κριτήριο είναι αυτονόητο…

«Είμαι της γειτονιάς. Μεγάλωσα στην Καισαριανή, αλλά τώρα μένω στη Νέα Σμύρνη».

Άρα είσαστε φιλοπανιώνιος;

«Νομίζω μοιραία. Δεν γίνεται αλλιώς, Δεν θα ήταν και εύκολη η ζωή στην γειτονιά…»

Το αίμα, νερό δεν γίνεται όμως…

«Φυσικά και Εθνικός Αστέρας και Νήαρ Ηστ και Παναθηναϊκός…»

Είθισται, βέβαια, οι πολιτικοί να αποφεύγουν να μιλήσουν δημόσια για οπαδικές προτιμήσεις και δηλώνουν Εθνική Ελλάδας…

«Δεν είμαι αγοραίος εγώ. Είμαι Παναθηναϊκός και τώρα ζω στη Νέα Σμύρνη, οι κόρες μου πηγαίνουν στον Πανιώνιο…».

Και πώς γίνατε Παναθηναϊκός;

«Να σας πω ότι η σχετική οικογενειακή ιστορία έχει μια αμυχή… Με είχαν ντύσει με τη βία και με είχαν βγάλει φωτογραφία με τη φανέλα του Ολυμπιακού σε ηλικία 4-5 ετών. Αν δείτε αυτή τη φωτογραφία, η έκφραση στο πρόσωπό μου υποδεικνύει πως δεν μου ήταν καθόλου ευχάριστο. (σ.σ. γέλια) Παναθηναϊκοί ήταν στο οικογενειακό περιβάλλον μου και «κλείδωσε» η κατάσταση το 1987 όταν πήγα και είδα το Παναθηναϊκός – Χόνβεντ στο Ολυμπιακό Στάδιο. Έχουμε χάσει 5-2 στην Ουγγαρία, δύο γκολ είχε βάλει ο Σαραβάκος, ένα με απευθείας φάουλ και ένα κάνοντας ντρίμπλα και στον τερματοφύλακα και περνώντας τη μπάλα από πάνω για να σκοράρει… Είμαστε στη ρεβάνς και κάθομαι στην αγκαλιά του θείου μου και ήταν φανταστικό για ένα παιδί δέκα χρόνων να βλέπει 80.000 κόσμο να φωνάζει και να χαίρεται. Έγινε το 3-0 και μετά κάνει το 3-1 ο Φίτος. Και μετά 4-1 με κεφαλιά του Μαυρίδη και κατόπιν το 5-1. Ε, αυτό ήταν…»

Άρα υπήρξατε τακτικός φίλαθλος στα παιχνίδια του Παναθηναϊκού;

«Ναι, ήμουν. Όχι τόσο στο μπάσκετ, πιο πολύ στο ποδόσφαιρο. Εγώ το 1997 έφυγα από την Ελλάδα για τη Σκωτία και γύρισα το 2008».

Και τόσα χρόνια δεν είδατε από κοντά Παναθηναϊκό;

«Φυσικά και είδα. Έχω κάνει χιλιόμετρα για την ομάδα. Ήμουν και στο 3-1 με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και στο 5-0 δυστυχώς, επίσης με τη Γιουνάιτεντ. Καταλαβαίνετε το συναίσθημα… Να ταξιδεύεις από την Σκωτία, να τρως πέντε γκολ και να πρέπει να γυρίσεις μετά. Ήμουν και στο 1-1 με την Άρσεναλ στο «Χάιμπουρι» εκεί που, αν θυμάμαι καλά, είχε σκοράρει ο Βύντρα. Είχε πάει ο αμυντικός να κόψει τη μπάλα και έκανε λάθος και η μπάλα μπήκε στα δίχτυα. Μικρό μυστικό: Σε εκείνο το παιχνίδι ήταν και ο Αλέξης Τσίπρας (σ.σ. γέλια). Έχει έρθει και στη Σκωτία για να δούμε Σέλτικ – Ρέιντζερς».

Με τον Αλέξη Τσίπρα πηγαίνατε μαζί γήπεδο;

«Ναι, πολλές φορές. Θυμάμαι που με έχει πάρει τηλέφωνο όταν έκανε το πέναλτι ο Κωνσταντίνου στον Βενετίδη. Επί Μαρκαριάν. Με παίρνει, λοιπόν, γεμάτος ένταση μέσα από το γήπεδο που ήταν και μου λέει: «Πες, ήταν πέναλτι;».

Πώς είναι το Σέλτικ – Ρέιντζερς που το ζήσατε από κοντά; Πιο άγριο από το ελληνικό ντέρμπι;

«Είναι όπως και τα δικά μας. Πρόλαβα τα δικά μας ντέρμπι με οπαδούς και των δύο ομάδων. Να ακούγονται συντονισμένα συνθήματα εκατέρωθεν. Το ντέρμπι της Σκωτίας έχει ουρές πολιτικές, καταβολές θρησκευτικές. Είναι η ατμόσφαιρα φοβερή, με συνθήματα από όλα τα πέταλα και όχι μόνο από συγκεκριμένα τμήματα της εξέδρας».

Τώρα, μετά από τόσα χρόνια, και ως υπουργός πια, πώς είναι το γήπεδο;

«Αισθάνεσαι πως πρέπει να είσαι μετρημένος. Στον αγώνα της Εθνικής ομάδας, κυρίως, ήθελα να πεταχτώ, να φωνάξω για κάποιο σφύριγμα να τα χώσω στον διαιτητή και ήμουν μαζεμένος…».

Και στο γκολ του Τζαβέλλα στο τέλος;

«Εκεί πεταχτήκαμε, δεν κρατηθήκαμε… Δεν είμαστε τίποτα λόρδοι!».

Ξένο ποδόσφαιρο παρακολουθείτε;

«Το αγγλικό βλέπω. Έχει σταματήσει, βέβαια, να είναι αγγλικό, κατά τη γνώμη μου. Δεν είναι το ίδιο με αυτό που παιζόταν την δεκαετία του 1980 και αρχές της δεκαετίας του 1990 με σέντρες – γιόμα και ψηλό παιχνίδι. Πήγαν Ισπανοί και Πορτογάλοι προπονητές, κατέβασαν τη μπάλα κάτω, έγινε εντελώς διαφορετικό».

Και πώς άρχισε το… κόλλημα με την μπάλα;

«Έπαιζα μπάσκετ, αλλά το ποδόσφαιρο μου κόλλησε όπως σε όλα τα παιδιά. Στην γειτονιά, στο πανεπιστήμιο. Είναι μια δύσκολη χώρα η Σκωτία και είχαμε μια παρέα, η οποία ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών, ακόμα και με οριζόντια βροχή, βγαίναμε κάθε Σάββατο και παίζαμε ποδόσφαιρο. Μέσα στις λάσπες».

Το πρόσφατο Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός το παρακολουθήσατε;

«Το είδα, δυστυχώς (σ.σ. γέλια). Είχα κάνει και δημόσιες δηλώσεις αισιοδοξίας, οι οποίες δεν επαληθεύθηκαν. Πρόπερσι, βέβαια, είχαμε νικήσει κι εμείς 3-0, μην το ξεχνάμε. Δεν έπαιζε και ο Μπεργκ φέτος. Ο Παναθηναϊκός είναι, όμως, ομάδα που έχει δώσει στους οπαδούς μεγάλες χαρές. Το 1996 δεν ξεχνιέται, το 0-1 στο Άμστερνταμ. Θυμάμαι, βέβαια, τη ρεβάνς στο ΟΑΚΑ, εκείνο το κρύο, «φάγαμε» και τρία γκολ και φύγαμε σκασμένοι».

Φαντάζομαι ότι αν ήσασταν τώρα στην ίδια εξέδρα, οι οπαδοί του Παναθηναϊκού θα καλούσαν εσάς που έχετε ένα δημόσιο αξίωμα, να συμβάλλετε ώστε να καθαρίσει το ποδόσφαιρο.

«Προσωπικά δεν θα αφήσω τη συλλογική προτίμησή μου να εμπλακεί στην πολιτική. Νομίζω, όμως, ότι αυτή η κυβέρνηση έχει δείξει ότι έχει βάλει το δάχτυλο στην πληγή. Είμαι αισιόδοξος ότι και με τον νέο Υπουργό, τον κ. Βασιλειάδη, θα συνεχίσει αυτό το έργο. Υπάρχει απόφαση και κοινωνική ανάγκη πλέον. Ο κόσμος θέλει κάτι να γίνει».

Σπάει εύκολα αυτό το απόστημα;

«Νομίζω ότι το βασικό πρόβλημα ήταν η ανοχή των πολιτικών ηγεσιών. Οι μέχρι στιγμής εξελίξεις δείχνουν ότι ήταν θέμα πολιτικής βούλησης».

Η επιλογή του κ. Βασιλειάδη για το υφυπουργείο Αθλητισμού σχετίζεται με την προηγούμενη θητεία του στην Γενική Γραμματεία Διαφθοράς;

«Δεν νομίζω. Υπάρχει μια κυβερνητική πολιτική, στην οποία είναι δεσμευμένο το κάθε μέλος της κυβέρνησης. Αυτό δεν φορά μόνο τον τομέα του αθλητισμού, αλλά όλους. Δημοσιογραφικά βεβαίως, μπορεί να γίνεται ένας συνειρμός…»

Πιστεύετε ότι επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ θα προλάβει να πάρει πρωτάθλημα η ομάδα σας;

«Νομίζω ότι είμαστε λίγο πριν κατορθώσουμε να έχουμε πλήρη διαφάνεια και ισονομία. Όλες οι ομάδες θα εκκινούν από την ίδια βάση. Χωρίς να θέλω να μπω σε άλλου χωράφια, στη Σκωτία που είναι χώρα ανάλογου μεγέθους υπάρχει πρωτάθλημα δέκα ομάδων. Αυτό σημαίνει ότι κάθε δεύτερη αγωνιστική έχει ντέρμπι. Η Σέλτικ είχε 50.000 διαρκείας, η Ρέιντζερς είχε 35.000. Ή θα κάνεις κάτι το οποίο θα έχει ενδιαφέρον και θα πουλήσει, γιατί όχι και στο εξωτερικό. Δεν μπορεί να φτιαχτεί ένα ελληνικό πρωτάθλημα το οποίο θα αξίζει να προβάλλεται και έξω; Θέλει μεγαλύτερη τόλμη.»

Παρακολουθείτε τις τελευταίες εξελίξεις στο ελληνικό ποδόσφαιρο;

«Φυσικά. Και τον διορισμό της μεταβατικής διοίκησης της ΕΠΟ. Είναι σήματα και προς την κοινότητα του ποδοσφαίρου, αλλά και προς τον κόσμο ότι εδώ γίνεται μια πάρα πολύ σοβαρή προσπάθεια για να μπει μια τάξη».

Θεωρείτε πως είναι μια νίκη της κυβέρνησης η πιθανότητα να μπει τάξη μετά από τόσα χρόνια ανομίας;

«Νομίζω ότι είναι νίκη συνολική του αθλητισμού. Μπορεί να ανέβει πίστα το ποδόσφαιρο. Για ποιο λόγο να μένουμε πίσω; Σίγουρα έπαιξε ρόλο η οικονομική κρίση, όλα τα μπάτζετ σφίγγουν, οι υποδομές πιέζονται. Τώρα που πάμε να βγούμε στο ξέφωτο, μπορούμε να το κάνουμε με κανόνες».

Η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός αλλά και ο κ. Κοντονής έχουν κάνει επανειλημμένα αναφορές στη διαφθορά. Δεν θα έπρεπε όμως, να ειπωθούν και ονόματα; Η διαφθορά δεν είναι ανώνυμη.

«Προσωπικά έδωσα μια μάχη για το θέμα των τηλεοπτικών αδειών για να μπει μια τάξη. Και συγκρούστηκα με όποιο κόστος διότι πολλοί διαχειρίζονται το γεγονός ότι έχουν ένα μικρόφωνο με μεγάλη ανευθυνότητα. Ακόμα και σποτ δημιουργήθηκαν που με εμφάνιζαν σκοτεινό και αδηφάγο τύπο».

Υπάρχει ένα κοινό, όμως, στο θέμα των τηλεοπτικών αδειών και στο ποδόσφαιρο. Αποτελεί σύμπτωση ότι εντός και εκτός γηπέδων μονομαχούν οι ίδιοι αντίπαλοι;

«Υπάρχει ένα θέμα καθώς οι επιχειρηματικές δραστηριότητες είναι πολλαπλές. Δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο, αλλά νομίζω ότι εδώ είναι πιο τραβηγμένο. Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο ότι οι τρεις από τους τέσσερις υπερθεματιστές για τις τηλεοπτικές άδειες είναι ιδιοκτήτες ομάδων, αλλά σίγουρα είναι εντυπωσιακό. Εμείς είχαμε ένα πλαίσιο ευρωπαϊκής νομοθεσίας, το οποίο δεν μπορεί να αποκλείσει την μία ή την άλλη δραστηριότητα και επιπλέον είχαμε υποχρέωση να μεγιστοποιήσουμε το τίμημα για το δημόσιο. Κινηθήκαμε με βάση αυτές τις κατευθύντήριες γραμμές. Νομίζω ότι άπαντες έχουν καταλάβει πως δεν θα αποφύγουν το τίμημα».

Θα είναι ίδιο, όμως, το κέρδος για το δημόσιο από το νέο τρόπο αδειοδότησης των τηλεοπτικών σταθμών;

«Νομίζω ότι υπάρχουν τρόποι για να το διασφαλίσουμε και με το νέο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης. Θα το ορκίσουμε τις επόμενες ημέρες. Το νέο ΕΣΡ δεν αρχίζει από το μηδέν. Αυτή τη στιγμή το Κράτος, το οποίο σύμφωνα με το Σύνταγμα έχει τον άμεσο έλεγχο στην τηλεόραση, έχει συσσωρεύσει τεχνογνωσία, έχει ανθρώπινο κεφάλαιο, έχει υποδομές, έχει λογισμικό, έχει συσσωρευμένη εμπειρία για να αδειοδοτήσει. Δεν ξεκινάμε από το μηδέν κι αυτό είναι προίκα για το νέο ΕΣΡ».

Πότε εκτιμάτε ότι μπορούμε να έχουμε ένα νέο κανάλι στον αέρα;

«Θα πρέπει να προηγηθεί συζήτηση με το νέο Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο. Θα μπορούμε αναλόγως να αποφανθούμε και να λάβουμε τις αποφάσεις μας για το τι θα πρέπει να νομοθετήσουμε. Άλλες επιλογές νομοθεσίας θα κάνουμε αν το ΕΣΡ μπορεί να εγγυηθεί ότι σε δύο ή τρεις μήνες θα έχουμε αδειοδότηση και άλλες ότι θα ξεκινήσουμε από την αρχή και θα χρειαστούν δύο χρόνια».

Αν μπορούσαμε να κάνουμε μια προσομοίωση με το ποδόσφαιρο, θα μπορούσαμε να πούμε ότι στο θέμα με τις τηλεοπτικές άδειες φτάσατε στον τελικό, ως μια ομάδα από το πουθενά, και γνώρισε μια ήττα γοήτρου ή ήττα ουσίας;

«Ήταν ένα πρόσκαιρο πισωγύρισμα. Θα ήθελα, βέβαια, να είναι διαφορετικό το αποτέλεσμα στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Όταν, όμως, αρχίσαμε αυτή την κουβέντα, η Νέα Δημοκρατία έλεγε ότι δεν υπάρχει θέμα αδειοδοτήσεων, δεν υπάρχει θέμα αριθμού αδειών, δεν χρειάζεται να πάρουμε τις συχνότητες τις οποίες έχει η DIGEA και όποιος θέλει μπορεί να συνδεθεί με τον πάροχο και τελειώσαμε. Αυτά έχουν πάει στην άκρη. Υπήρξε ισχυρή διαφωνία για τον αριθμό των καναλιών, θα βρούμε μια μέση λύση. Δεν υπάρχει διαφωνία πλέον για το τίμημα. Δεν ακούω κανέναν πλέον να λέει «να μην πληρώσουν». Δεν ακούω κανέναν να λέει ότι ήταν καλώς καμωμένα τα 27 χρόνια. Εκ των υστέρων και μετά την πολεμική και τις χυδαίες επιθέσεις που δεχθήκαμε, κι εγώ προσωπικά, ήρθαν όλοι να πουν ότι το τοπίο ήταν αρρύθμιστο και ότι προφανώς θα πρέπει να υπάρξει τίμημα και ότι προφανώς δεν θα είναι άπειρος ο αριθμός των αδειών. Τότε για ποιο λόγο μας έβριζαν;».

Ποια είναι η τελική αίσθηση που σας αφήνει η υπόθεση με τις τηλεοπτικές άδειες;

«Αισθάνομαι ότι βρήκαμε έναν πολυτραυματία στην άκρη του δρόμου και ένα ασθενοφόρο παρκαρισμένο δίπλα. Φορτώσαμε τον πολυτραυματία, που ήταν το αρρύθμιστο τηλεοπτικό τοπίο, στο ασθενοφόρο και πριν φτάσουμε στο θεραπευτήριο μας σταμάτησαν και μας είπαν ότι δεν έχουμε άδεια να οδηγούμε ασθενοφόρο και πρέπει να γυρίσουμε πίσω και να ξαναβάλουμε τον πολυτραυματία στο οδόστρωμα μέχρι να έρθει αυτός που έχει άδεια να οδηγήσει το ασθενοφόρο και να τον πάει στο νοσοκομείο».

Πολλοί περίμεναν ενδεχομένως ότι η κυβέρνηση θα προσπαθούσε να επηρεάσει το δικαστικό σώμα. Για… Ελλάδα ήταν πολύ καλό ότι η Δικαιοσύνη πήρε μια απόφαση εις βάρος της κυβέρνησης.

«Στην πορεία αυτής της εξέλιξης έχω ακούσει τα πάντα. Ακριβώς επειδή η συγκεκριμένη μάχη αφορούσε τα κανάλια, το νομοσχέδιο και η διαδικασία του διαγωνισμού έχουν συζητηθεί δημόσια περισσότερο από κάθε άλλη νομοθετική και διαγωνιστική διαδικασία. Βάλτε τα κάτω… Διαγωνισμός για την DIGEA, διαγωνισμός για το Ελληνικό, διαγωνισμός για τον ΟΠΑΠ. Ποια άλλη διαγωνιστική διαδικασία συζητήθηκε τόσο εξοντωτικά; Ποιος άλλος διαγωνισμός έδωσε τη δυνατότητα στους συμμετέχοντες να κοιτούν ο ένας τα χαρτιά του άλλου, να μπορούν να προσφύγουν σε όλα τα στάδια στο Συμβούλιο της Επικρατείας; Κανείς και πουθενά. Άρα, νομίζω ότι αυτή είναι μια παρακαταθήκη, η οποία αφήνει ένα πολιτικό σκηνικό που λέει ότι πρέπει να υπάρξει τίμημα, συγκεκριμένος αριθμός αδειών και ότι τα πράγματα δεν ήταν καλώς καμωμένα στο παρελθόν. Θυμίζω ότι ο δικός μας Νόμος απέδιδε από την αρχή αυτές τις αρμοδιότητες στο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν υπάρχει εδώ και χρόνια και συγκροτήθηκε τώρα Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης. Υπήρχαν νόμοι, οι οποίοι προέβλεπαν διαγωνισμό και δεν εφαρμόζονταν ποτέ».

Σε αυτούς τους μήνες που είσαστε κυβέρνηση, μπορείτε να μας πείτε ποια είναι η μεγαλύτερη προσφορά σας και ταυτόχρονα και ποια είναι η μεγαλύτερη ζημιά που υποστήκατε;

«Στα θετικά πρέπει να συνυπολογίσει κανείς τις τομές στην υγεία με την ελεύθερη πρόσβαση όλων των πολιτών ανεξαρτήτως αν έχουν ασφάλιση ή όχι, στην παιδεία στην οποία έγιναν εγκαίρως 20.000 τοποθετήσεις αναπληρωτών, εκ των οποίων οι 9.000 είναι τοποθετήσεις στην ειδική αγωγή και το γεγονός ότι έχουμε δείξει ότι δεν εξαρτώμεθα από συμφέροντα, στο θέμα των τηλεοπτικών αδειών. Το μεγάλο πρόβλημα της δικής μας διακυβέρνησης είναι ότι δεν καταφέραμε να αποτρέψουμε ακόμα περισσότερες περικοπές στις συντάξεις και στο ΕΚΑΣ. Ήταν κάτι το οποίο στην διαπραγμάτευση δεν καταφέραμε να κερδίσουμε και μας έχει κοστίσει».

Στο ποδόσφαιρο, δεν είναι αρνητικό ότι φτάσαμε να έχουμε ξένο μπαμπούλα που μας επιβλέπει;

«Αυτό είναι κακό. Θα έπρεπε αυτά τα πράγματα να μπορούμε να τα ρυθμίζουμε με τα δικά μας εργαλεία. Είμαι αισιόδοξος πως σε ό,τι αφορά το ποδόσφαιρο θα φτάσουμε πολύ γρήγορα στο σημείο στο οποίο δεν θα χρειαζόμαστε τον ξένο παράγοντα από πάνω μας».

Τα βάλατε με τους «μεγάλους» στο θέμα των τηλεοπτικών αδειών. Εφόσον οι «αντίπαλοι» είναι οι ίδιοι, πιστεύετε ότι μπορεί να κερδηθεί και στο ποδόσφαιρο το στοίχημα;

«Σε αυτά τα πράγματα χρειάζεται ψυχραιμία. Τα προηγούμενα χρόνια είχε νομοθετηθεί ο φόρος τηλεόρασης, ο οποίος ήταν 20% επί του τζίρου και το 2% για τη χρήση των συχνοτήτων. Αυτοί ήταν φόροι τους οποίους είχε ψηφίσει η ελληνική Βουλή και δεν καταλογίζονταν. Δεν έβγαζε την υπουργική απόφαση ο υπουργός για να τα στείλει στην εφορία και να εισπραχθούν. Εμείς το κάναμε με το που καθίσαμε στην υπουργική καρέκλα. Όχι εγώ, είναι απόφαση της κυβέρνησης, δεν προσδοκώ να το πιστωθώ προσωπικά. Έχουν πληρώσει 60 εκατομμύρια από πέρυσι τα κανάλια, ποσό που δεν πλήρωναν προηγουμένως».

Υπάρχει μια γενικότερη ανησυχία στην ποδοσφαιρική κοινωνία ότι εδώ που έχει φτάσει το πράγμα, με την φωτιά στο σπίτι του αρχιδιαιτητή, όσα έγιναν με την βόμβα στην Κύπρο, ότι μπορεί να θρηνήσουμε και νεκρό.

«Έγινε και μια σύσκεψη επί του θέματος με τον πρωθυπουργό. Η αντιτρομοκρατική έχει αναλάβει αυτές τις υποθέσεις και θα είναι η Πολιτεία αμείλικτη σε αυτό το θέμα. Δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσουμε να αιωρείται μια αίσθηση ότι μπορούν παρακρατικοί μηχανισμοί να λύνουν και να δένουν ούτε να εκφοβίζουν δημόσιους λειτουργούς».

Πρόσφατα στο SDNA έγινε ένα γκάλοπ, σύμφωνα με τα αποτελέσματα του οποίου υπάρχει μια διχογνωμία σχετικά με τις προθέσεις της κυβέρνησης. Το 46% των αναγνωστών εκτιμά ότι η κυβέρνηση έχει ειλικρινή πρόθεση να φτάσει μέχρι τέλους την κάθαρση. Υπάρχει, επίσης, σημαντικό ποσοστό φιλάθλων, το οποίο τάσσεται υπέρ του GREXIT στο ποδόσφαιρο.

«Η άποψη περί GRexit δείχνει ότι οι Έλληνες είναι υπέρ του να μπουν κανόνες με όποιο κόστος. Είναι απάντηση από φιλάθλους, οι οποίοι γνωρίζουν ότι αν συμβεί αυτό οι ίδιοι θα αποστερηθούν την μία ευρωπαϊκή βραδιά, το Τσάμπιονς Λιγκ, το σεντόνι, τις μπύρες».

Η Κυβέρνηση θα ακολουθήσει αυτή την κατεύθυνση, αν διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει άλλη λύση;

«Δεν υπάρχει περίπτωση να μην βρεθεί λύση. Τα πράγματα έχουν δρομολογηθεί. Δεν θέλω να σχολιάσω αρνητικά σενάρια. Έχει μπει το νερό στο αυλάκι και προχωράμε με σταθερά βήματα προς την κατεύθυνση που πρέπει».

Αν η Μέρκελ και ο Ολάντ έρχονταν στην Ελλάδα σε ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο, πως θα έφευγαν από εδώ; Βλέποντας τις συνθήκες, την ασφάλεια και όλα αυτά στα οποία πάσχουμε…

«Εξαρτάται ποιο παιχνίδι θα πήγαιναν να δουν… Αν πήγαιναν, για παράδειγμα, πρόπερσι στο «Καραϊσκάκης» στο 0-3, θα έφευγαν πολύ χαρούμενοι (σ.σ. γέλια). Πέρα από την πλάκα, έχουμε βήματα ακόμα να κάνουμε. Έχουμε πολύ καλά γήπεδα, ως ουρά των Ολυμπιακών Αγώνων. Έχουμε ένα προϊόν το οποίο μπορούμε να αναβαθμίσουμε. Και ο κόσμος δικαιούται να βλέπει καλό ποδόσφαιρο. Είναι πολύ ωραίο παιχνίδι. Μπορεί να παίζει ο ψηλός, ο κοντός, ο πλούσιος, ο φτωχός. Είναι μια παγκόσμια γλώσσα, την μιλούν έξι δισεκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη».

Το ποδόσφαιρο ως καθρέφτης της κοινωνίας, μπορεί να βελτιωθεί αν δεν έχουμε μια υγιή χώρα;

«Η ερώτηση ισχύει ως προς το πρώτο σκέλος. Νομίζω πως είναι λάθος να παραπέμπουμε τα πάντα στις συνολικές αλλαγές και στο συνολικό εξορθολογισμό της δημόσιας ζωής για να μην κάνουμε καμία παρέμβαση. Αυτή είναι μια δικαιολογία αρκετά βολική και γι’ αυτούς που ασκούν πολιτική. Δεν μπορεί να λέει, για παράδειγμα, ο Παππάς, ο οποίος είναι υπεύθυνος για τα media ότι δεν μπορούσαμε να κάνουμε καμία αλλαγή και να ακουμπήσουμε τις πληγές του παρελθόντος διότι δεν είναι δίκαιη η κοινωνία και είναι στρεβλό το μοντέλο ανάπτυξης. Αυτή μπορεί να ήταν μια δικαιολογία του συρμού, αλλά δεν είναι πια επαρκής. Για παράδειγμα, η τηλεόραση κουβαλούσε τις στρεβλώσεις τις οποίες κληρονόμησε από το μοντέλο ανάπτυξης: την αδιαφάνεια, το γεγονός ότι το πολιτικό σύστημα και η δημοκρατία μας βρέθηκαν σε σημείο αδυναμίας και κάποια συγκεκριμένα συμφέροντα την πάτησαν στο σβέρκο, αλλά αυτό δεν μπορεί να είναι δικαιολογία για αυτόν που θέλει να αλλάξει τα πράγματα για να μην κάνει τίποτα».

Πολλοί φίλαθλοι δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι μια κυβέρνηση επιχειρεί να έρθει σε σύγκρουση με τους ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες ενώ ταυτόχρονα συναλλάσσεται μαζί τους έστω και για το οικονομικό κέρδος υπέρ του ταμείου του κράτους.

«Για ποιο λόγο να τα μπερδεύουμε; Υπάρχουν επιχειρηματίες, οι οποίοι είναι και στην τηλεόραση και έχουν και άλλες δραστηριότητες οι οποίες συμβάλλουν και στην τεχνολογική ανάπτυξη της χώρας, στην επάρκειά της σε καύσιμα και σε άλλους τομείς. Δεν είναι κακό το επιχειρείν, γενικώς. Κακό γίνεται όταν κάμπτει τα συμφέροντα της κοινωνίας».

Δεν υπάρχει σύγκρουση στο γεγονός ότι εσείς, για παράδειγμα, έχετε κάνει συναντήσεις με τους επιχειρηματίες που ενεπλάκησαν στο θέμα των τηλεοπτικών αδειών και ταυτόχρονα είναι εμπλεκόμενοι στο ποδόσφαιρο;

«Ουδεμία σύγκρουση υπάρχει διότι αυτό που πρέπει να κάνει η Πολιτεία είναι να βάζει τους κανόνες. Εγώ είδα και άκουσα τους πάντες. Δεν έγιναν δεκτά τα αιτήματά τους για να μην διεξαχθεί η διαγωνιστική διαδικασία, να μην υπάρξει τίμημα. Προσέφυγαν κατά της προκήρυξης. Δεν είναι κακός ο διάλογος».

Με αυτούς τους ανθρώπους που ενδιαφέρθηκαν για τις τηλεοπτικές άδειες, δεν γίνεται δηλαδή συζήτηση και για το ποδόσφαιρο;

«Μόνο ως φίλαθλοι. Επέμενα, μάλιστα, να με κρατούν έξω από αυτή τη συζήτηση. Διαφορετικά χάνεται η μπάλα. Όταν αφήνεις τον συγκεκριμένο επιχειρηματία, ο οποίος έχει και ποδοσφαιρική ομάδα και ταυτόχρονα θέλει να μπει στα κανάλια να συζητά μαζί σου και το «άλλο» θέμα, εκεί υπάρχει πρόβλημα. Δεν ήταν δυνατόν να κουβαλήσουμε και τις αντιθέσεις που δημιουργούνται σε ένα άλλο πεδίο ανταγωνισμών. Συνάντησα τους πάντες, έτσι έπρεπε να γίνει, και πήραμε τις αποφάσεις που εμείς πιστεύαμε ότι διασφαλίζουν το δημόσιο συμφέρον».

Θα μας αποκαλύψετε τι συζητήσατε με τους τρεις (Μαρινάκης, Σαββίδης, Αλαφούζος) ως φίλαθλοι;

«Με τον κ.Αλαφούζο μιλήσαμε περισσότερο για ποδόσφαιρο διότι είναι και η ομάδα μου και είπα και τη γνώμη μου για το τι πρέπει να γίνει (σ.σ. γέλια)».

Εισακουστήκατε;

«Μου έκανε μεγάλη εντύπωση ότι είναι άνθρωποι οι οποίοι έχουν οπαδικά αισθήματα. Δεν το πίστευα. Για να είμαι ειλικρινής πίστευα πως η προσέγγισή τους είναι καθαρά επιχειρηματική».

Θα μας πείτε τι πραγματεύεται το νέο υπουργείο το οποίο αναλάβατε;

«Είναι μια τομή. Παλιά οι τηλεπικοινωνίες ήταν μαζί με τα δημόσια έργα διότι υπήρχε η διαδικασία «σκάβω, βάζω καλώδιο, κλείνω την τρύπα, έρχεται το συνεργείο» και πάει λέγοντας. Πανευρωπαϊκά πια οι τηλεπικοινωνίες είναι ένα χαρτοφυλάκιο το οποίο εμπλέκεται στην ενημέρωση και στην ψηφιακή πολιτική. Παραλάβαμε μια χώρα, η οποία σε αυτόν τον τομέα, βάσει συγκεκριμένων δεικτών και παραμέτρων, είναι 27η στους 28 στα θέματα τηλεπικοινωνιών και ψηφιακής πολιτικής. Αυτό είναι σημείο των καιρών. Η Ελλάδα έχει μείνει πίσω, λόγω της κρίσης και της δυσκαμψίας του πολιτικού συστήματος, το οποίο διαχειρίστηκε τα πράγματα και πριν από την κρίση.

Η Ελλάδα πήγε στους Ολυμπιακούς Αγώνες με το μοντέλο ανάπτυξης της περασμένης περιόδου: μεγάλες υποδομές, έργα τα οποία θα έμεναν. Δεν προσπάθησε να ενσωματώσει μια συμπαγή ψηφιακή πολιτική. Με τους ρυθμούς που είχε η χώρα, θα μπορούσε να διαθέτει τα πιο σύγχρονα δίκτυα στην Ευρώπη. H Eλλάδα βρίσκεται σε στρατηγικό σημείο. Μπορεί να αποτελέσει κόμβο μεταφορών και επικοινωνιών. Για να γίνει, όμως, αυτό πρέπει να διαθέτει αξιόπιστα δίκτυα. Στόχοι είναι να περάσουμε στην επόμενη γενιά διαδικτυακής συνδεσιμότητας, στις οπτικές ίνες μέχρι το σπίτι, στην πέμπτη γενιά τηλεπικοινωνιών, στην ανάπτυξη της βιομηχανίας internet of things. Eίναι ένα ευρύ φάσμα δυνατοτήτων που απλώνονται για τη χώρα. Πιστεύω ότι μπορεί να γίνει η ατμομηχανή της ανάπτυξης. Και εδώ, βέβαια, υπάρχουν κατεστημένα συμφέροντα. Η αργοπορία και η γραφειοκρατία σημαίνουν πως η χώρα μένει σε μια κατάσταση στην οποία έχουμε κόστη τα οποία θα μπορούσαμε να έχουμε μειώσει και δεν μειώνουμε διότι κάποιοι κερδίζουν».

Είναι στόχος να μπουν κανόνες και στο αχανές internet;

«Σε ό,τι αφορά αυτό έχουμε ήδη αρχίσει την προσπάθεια και ολοκληρώνουμε το μητρώο των online media. Είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα. Όποιος θέλει να έχει πρόσβαση στην κρατική διαφήμιση ή και σε αυτήν που θα προέρχεται από τις εταιρείες με τις οποίες θα επιδιώξουμε να υπογράψουμε ένα μνημόνιο συνεργασίας, θα πρέπει να είναι στο μητρώο. Δεν μιλάμε για τα μπλογκς. Υπάρχουν ιστοσελίδες για τις οποίες αντιλαμβάνεσαι ότι χρυσοπληρώνονται για να εξυπηρετήσουν συκοφαντίες και εκβιασμούς. Θα μπορούμε να γνωρίζουμε ποιος έχει αυτή την ιστοσελίδα. Εσείς για παράδειγμα στην ιστοσελίδα σας δεν θα το πράξετε, αλλά υπάρχουν άλλοι σε διάφορα sites που το κάνουν. Πρέπει να ξέρουμε, εφόσον θέλει κάποιος να καθυβρίζει και να συκοφαντεί, ποιος είναι ο ιδιοκτήτης, ο υπεύθυνος σύμφωνα με το νόμο, οι εργαζόμενοι. Επαναλαμβάνω ότι δεν αναφερόμαστε στα μπλογκς, διότι υπάρχει ελευθερία του λόγου».

Στην πολιτική είναι καλύτερα να παίζεις επίθεση ή άμυνα;

«Αν δεν ξέρεις τι να κάνεις, αναγκαστικά παίζεις άμυνα. Πρέπει να προχωράς μπροστά χωρίς να σημαίνει ότι δεν κάνεις υποχωρήσεις όταν χρειάζεται. Η πολιτική δεν είναι τάβλι, είναι σκάκι. Πρέπει να μετράς κάθε στιγμή τις δυνάμεις σου, να παίρνεις την απόφαση βλέποντας ποιο είναι το ευρύτερο περιβάλλον. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να έχεις ατζέντα. Αυτή σε κρατά όρθιο για να συνεχίσεις. Αν ξεχάσεις τι θέλεις να κάνεις, μετράς αντίστροφα».

Μπήκατε, λοιπόν, στο γήπεδο για να παίξετε τη δική σας μπάλα;

«Νομίζω ότι αυτό μας το αναγνωρίζουν όλοι. Ακόμα και αυτοί που βλέπουν περισσότερα λάθη, ακόμα και αυτοί που έχουν απογοητευθεί, αλλά και αυτοί που είναι ακόμα κοντά μας, μας το αναγνωρίζουν».

Πιστεύετε ότι η επόμενη διετία θα είναι καλή για τον Έλληνα;

«Ναι, το πιστεύω. Νομίζω ότι πλέον η ελληνική οικονομία δείχνει πολύ σοβαρά σημάδια σταθεροποίησης και είναι πολύ ισχυρή στο χάρτη των διεθνών επενδυτών».

Άρα, έχουμε αποφύγει τον βράχο;

«Δεν υφίσταται κάτι τέτοιο πια. Μπορεί αυτό το σενάριο να υπάρχει στην προπαγάνδα του κ. Μητσοτάκη και κάποιων συντηρητικών κύκλων στη Γερμανία, αλλά δεν τίθεται τέτοιο θέμα».

Πηγή: SDNA