H non-binary Τζεφ Μοντάνα έριξε «πόρτα» στη Μενδώνη: Εκτεθειμένο το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για «pinkwashing» της υπουργού

Για απόπειρα «pinkwashing» της διαβόητης υπουργού Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης κάνει λόγο η καλλιτέχνης, μοντέλο και μάνατζερ, Τζεφ Μοντάνα. 

Η Τζεφ Μοντάνα, συγγραφέας του βιβλίου «Από την Κόρινθο στο non-binary», η οποία είχε καταθέσει στην ανακρίτρια όλα όσα ήξερε για την υπόθεση Λιγνάδη, τον οποίο γνώριζε κλήθηκε πριν λίγους μήνες να παρουσιάσει την Τελετή Λήξης του Φεστιβάλ.

Όπως αναφέρει σε εκτενή της συνέντευξη στην Εφημερίδα των Συντακτών, εξηγεί πως «η επιλογή του Φεστιβάλ να παρουσιάσω εγώ την Τελετή Λήξης ήταν γιατί η επικαιρότητα “επιβάλλει” να συμπεριλαμβάνονται και τρανς, queer άτομα και αυτό είναι κάτι που επικροτώ».

Ωστόσο ο κρυφός στόχος των διοργανωτών ήταν άλλος: να την υποχρεώσουν να καλέσει η ίδια στη σκηνή τη Λίνα Μενδώνη, «ξεπλένοντάς την» έτσι από το αρνητικό και ανάλγητο προφίλ που έχει, αφού θα την προλόγιζε με θερμά λόγια μια queer προσωπικότητα, αλλά ταυτόχρονα να «εξιλεωθεί» από τις ευθύνες που φέρει για την υπόθεση Λιγνάδη, αφού η Τζεφ αποτελεί σημαντικό μάρτυρα στην υπόθεση του πρώην σκηνοθέτη.

Καυστική είναι επίσης σε ό,τι αφορά τον Ορέστη Ανδρεαδάκη και την αντίδρασή του στη δήλωση της Τζεφ Μοντάνα ότι δεν δέχεται να προλογήσει την υπουργό Πολιτισμού μετά από όλα όσα έχουν γίνει.

Ο «συναγερμός» έληξε όταν η υπουργός ανακοίνωσε ότι τελικά δεν θα παραστεί στην τελετή λήξης, αφού πλέον είχε γίνει σαφές ότι η Τζεφ Μοντάνα δεν ήταν διατεθειμένη να γίνει το «όχημα» για να «ξεπλυθεί» η Λίνα Μενδώνη.

Η Τζεφ Μοντάνα αναφέρει μεταξύ άλλων στην ΕφΣυν:

«Εφτασα στη Θεσσαλονίκη 48 ώρες πριν από την Τελετή Λήξης και πάω στην πρόβα της βραδιάς, στην οποία σκηνοθέτης ήταν ο σπουδαίος Παναγιώτης Ευαγγελίδης. Εκεί, για πρώτη φορά, είδα στο πλάνο ότι εγώ θα πρέπει να καλέσω στη σκηνή την υπουργό Πολιτισμού κ. Μενδώνη. Εως εκείνη τη στιγμή, κανείς δεν με είχε ενημερώσει ότι θα ερχόταν η υπουργός και πως εγώ θα έπρεπε να την καλέσω στη σκηνή. Ολο αυτό ήταν απολύτως αντιφατικό! Πώς θα ήταν ποτέ δυνατόν να καλέσω εγώ τη Λίνα Μενδώνη στη σκηνή, μετά τα όσα έχουν γίνει με τον Λιγνάδη, στα οποία έχω πάρει ξεκάθαρη, δημόσια θέση; Εκείνη τη στιγμή ένιωσα πως με κάλεσαν ίσως για να “γυαλίσω” το προφίλ της υπουργού. Γιατί το να την καλέσω και να την αναγγείλω εγώ στη σκηνή (μία τρανς καλλιτέχνιδα που έχω μιλήσει για την υπόθεση Λιγνάδη) προφανώς τη δική της εικόνα θα ωφελούσε. Θα ήταν ένα “ξέπλυμα” δηλαδή. Εχοντας στον νου μου πάντα το pinkwashing, μπορώ να διακρίνω σε κάθε δουλειά που συμμετέχω αν πράγματι όσοι με καλούν έχουν διάθεση συμπεριληπτικότητας ή απλά όλο αυτό είναι μια βιτρίνα, όπου εγώ εργαλειοποιούμαι.

Μάλιστα το ότι δεν ενημερώθηκα παρά την τελευταία στιγμή, αυτό δεν ήταν ούτε επαγγελματικά, ούτε τυπικά, ούτε δεοντολογικά σωστό. Δηλαδή εγώ έπρεπε να φανταστώ ότι θα έρθει η κ. Μενδώνη; Δεν έπρεπε να με έχει ενημερώσει κάποιος;

Εγώ ήμουν εκεί για την τέχνη. Για το σινεμά. Και ξαφνικά ήθελαν να κάνω μια μικρή προδοσία των αρχών μου, επειδή η “βασίλισσα” ανακοίνωσε επίσης ξαφνικά την εμφάνισή της! Οσον αφορά την απάντηση από τον Ορέστη Ανδρεαδάκη, αυτή ήταν ένα τελεσίγραφο: ή μένεις και το κάνεις ή θα το κάνουμε χωρίς εσένα. Είχε μάλιστα βρεθεί και ο αντικαταστάτης μου! Προσωπικά, πρότεινα να κατέβω εγώ από τη σκηνή την ώρα που θα ανέβει η Μενδώνη και να την αναγγείλει άλλος, καθώς είμαι επαγγελματίας. Αλλά ούτε αυτό το δέχθηκαν. Δηλαδή, μόνο τη συμπεριληπτικότητα δεν είχαν στον νου τους – απλά ήθελα να με εργαλειοποιήσουν. Μάλιστα μου είπαν πως κι εκείνοι ως Φεστιβάλ είχαν ζητήσει να παραιτηθεί η υπουργός (σ.σ. αυτό το είχε κάνει το προηγούμενο Δ.Σ. του Φεστιβάλ, επί προεδρίας Γιώργου Αρβανίτη, ο οποίος δεν πήγε καν στη φετινή διοργάνωση, καθώς η συμπεριφορά απέναντί του ήταν η μη πρέπουσα), αλλά ότι υπήρχαν και συμφέροντα -έτσι μου είπαν- οπότε ή θα το δεχόμουν ή όχι. Καταλαβαίνετε πώς αισθάνθηκα: παγιδευμένη. Πως γίνομαι ένα «εργαλείο». Οι ίδιοι δεν περίμεναν ότι εγώ θα έχω άποψη και θα την εκφέρω κιόλας – το ένιωσα από το πώς μου μίλαγε ο κ. Ανδρεαδάκης. Και πράγματι δεν κάνω πολιτική, ούτε είμαι υπάλληλος του υπουργείου, αν και ο πολιτισμός είναι ο χώρος μου. Αλλά γνωρίζω ότι η υπουργός αυτή έβαλε τον Λιγνάδη στη θέση του διευθυντή του Εθνικού. Γνωρίζω ότι έχει έναν ρόλο σε όλο αυτό που έγινε. Και δεν πήγα στο Φεστιβάλ για να δώσω πολιτική μάχη επί σκηνής!

Εν τέλει η Λ. Μενδώνη δεν εμφανίστηκε, αφού προσωπικά είπα πως “δεν υπάρχει περίπτωση εγώ να κάνω κάτι τέτοιο, όσο και να με πιέζετε ή να μου δίνετε τελεσίγραφα ή να με ακυρώνετε. Αλλη ήταν η συμφωνία, έδωσα και εναλλακτική λύση, δεν πρόκειται να κάνω πίσω στις αρχές μου, ούτε θεωρώ πως η Μενδώνη είναι περισσότερο σημαντική από το Φεστιβάλ ή τον κινηματογράφο”. Αυτό που είδα απέναντί μου ήταν έναν άνθρωπο χωρίς επιλογές, που κάνει ό,τι του λέει το υπουργείο. Οπότε με είχαν στον πάγο, ώσπου δεν ήρθε τελικά η Μενδώνη και παρουσίασα κανονικά την Τελετή Λήξης.

Οταν καλούμαι από έναν θεσμό, όπως το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ως αυτή ακριβώς η προσωπικότητα που είμαι, το να φύγει το θέμα και να πάει εντελώς κάπου αλλού δεν θα το δεχόμουν ποτέ. Το ίδιο συμβαίνει και αλλού: για παράδειγμα, ενώ ο Δ. Λιγνάδης κατηγορείται για βιασμούς, ο “φακός” στρέφεται στο πόση θεατρική κουλτούρα μοιράζει στις φυλακές! Και αυτό αποτελεί είδηση! Μιλάμε για τον πλήρη αποπροσανατολισμό! Εγω δεν θα μπω σε αυτό το παιχνίδι. Το ίδιο έγινε και τις προάλλες όταν ο δικηγόρος του, κ. Κούγιας, είπε πως ο Λιγνάδης αντιμετωπίζει με χιούμορ όσα του συμβαίνουν. Απαντώ λοιπόν πως η προσδοκία των θυμάτων ήταν να χρησιμοποιήσει τον χρόνο της φυλάκισής του για περίσκεψη και συνειδητοποίηση των τραυμάτων που τους προκάλεσε, αντί να επιστρατεύει το χιούμορ του για να ξεπεράσει τη δήθεν αδικία που υπέστη από τη Δικαιοσύνη και να προβάλλει την εικόνα του ηρωικού, ατσαλένιου διευθυντή! Την ίδια στιγμή που ο σεξιστής Κούγιας επαναλαμβάνει την αθλιότητα ότι αν δουν οι δικαστές τις φυσιογνωμίες των θυμάτων, τις φωτογραφίες και τις αναρτήσεις τους στο fb, σχετικά με τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό, θα καταλάβουν ότι αυτά (τα θύματα) είναι πλήρως αναξιόπιστα! Ας χαλαρώσει λίγο και ας αποδεχθεί επιτέλους την πραγματικότητα. Μόνο ένας τζόκερ θα περνούσε ευχάριστα στη φυλακή. Αρκεί να μην του επιτραπεί ποτέ να κάνει άλλα τέτοια “αστεία” εντός και εκτός φυλακής!

Επιστρέφοντας στο Φεστιβάλ, μετά την Τελετή, το κλίμα ήταν διπλωματικό. Συγκάλυψαν το θέμα, το έβαλαν κάτω από το χαλί. Ρώτησα τι έγινε με την υπουργό και μου είπαν “ε, μωρέ, δεν έγινε κάτι – ξέχνα το!”. Η συνθήκη του ακυρώματος -αυτό που συνέβη δηλαδή- δεν έχει να κάνει ούτε με την ορατότητα ούτε με τη συμπεριληπτικότητα. Το να ισχυρίζονται πως στηρίζουν άτομα σαν κι εμένα αλλά στην ουσία να σε χρησιμοποιούν είναι απαράδεκτο, επικίνδυνο και ανήθικο».