Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά είναι ο τελευταίος σταθμός για την Αμάλ, την 9χρονη προσφυγοπούλα από τη Συρία, που ετοιμάζεται να αποχαιρετήσει την Ελλάδα από το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας, το Σάββατο, 4 και την Κυριακή, 5 Σεπτεμβρίου.
Αφού διέσχισε τη χώρα, η μικρή Αμάλ, η μεγάλη μαριονέτα με ύψος 3,5 μέτρα, φτάνει στον Πειραιά, για να φωτίσει τις ιστορίες εκατομμυρίων παιδιών προσφύγων, πολλών χωρισμένων από τις οικογένειές τους και να στείλει ένα μήνυμα ελπίδας, όπως ακριβώς φανερώνει στη γλώσσα της το όνομά της.
«Μη μας ξεχνάτε» είναι το μήνυμα που μεταφέρει σ’ αυτό το γενναίο ταξίδι της η μικρή Αμάλ, που ξεκίνησε από τη Συρία για να διασχίσει την Ευρώπη, αναζητώντας τη μητέρα της στη γη που απλώνεται μπροστά της. Περπατά από χώρα σε χώρα, γνωρίζει άλλα παιδιά και μεγάλους, πάντα με την ελπίδα πως κάπου θα υπάρχει γι’ αυτήν το σπίτι που θα μείνει, θα μεγαλώσει, θα μορφωθεί και θα φτιάξει τον δικό της κόσμο.
Το «Ταξίδι»/«Τhe Walk», είναι ένα διεθνές και χωρίς προηγούμενο Φεστιβάλ πολιτισμού «σε κίνηση» με καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, σινεμά, θέατρο, χορό, μουσική, συναυλίες, πρωτότυπες εικαστικές εγκαταστάσεις και εκπαιδευτικά προγράμματα και δρώμενα και είναι αφιερωμένο στα παιδιά που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις χώρες τους και να επαναπροσδιορίσουν τον εαυτό τους από την αρχή.
Tο ταξίδι της Αμάλ είναι ένας μακρύς δρόμος 8.000 χιλιομέτρων που ξεκίνησε από τη Γκαζιαντέπ, μια πόλη πλάι στα σύνορα της Τουρκίας με τη Συρία, με στάσεις σε πάνω από 70 πόλεις στην Τουρκία, την Ελλάδα, την Ιταλία, τη Γαλλία, την Ελβετία, το Βέλγιο, τη Γερμανία, και με τελικό προορισμό το Μάντσεστερ στην Αγγλία.
Αναλυτικά, το πρόγραμμα της Αμάλ στον Πειραιά, το Σάββατο, 4 Σεπτεμβρίου:
«’Αγρυπνη»: Ο περίπατος ξεκινάει στις 19:30 από το Πέτρινο Ρολόι στο Πασαλιμάνι με περπάτημα προς το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, μέσω της Γρηγορίου Λαμπράκη και στάση στο ‘Αγαλμα της Μητέρας.
Η Αμάλ, αναζητώντας ένα ασφαλές μέρος να κοιμηθεί, φτάνει στην πλατεία μπροστά από το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Η πλατεία είναι γεμάτη με κρεβάτια, με παιδιά και τους γονείς τους. Τα παιδιά δεν θέλουν να κοιμηθούν. Παίζουν και χορεύουν με τη μουσική του Γιώργη Χριστοδούλου. Οι γονείς τους δοκιμάζουν τα πάντα, μέχρι που σιγά-σιγά τα παιδιά ετοιμάζονται να κοιμηθούν. Εκτός από την Αμάλ, που αν και κουρασμένη δεν μπορεί να κοιμηθεί γιατί αισθάνεται μόνη. Τα παιδιά μαζεύονται γύρω της, κάνοντας τη να αισθανθεί ασφάλεια για να την πάρει ο ύπνος συντροφιά με τα νανουρίσματα της χορωδίας chórεs της Μαρίνας Σάττι.
