Όλοι θυμόμαστε τη Μάγια τη μέλισσα. Κάθε Πέμπτη καθηλωνόμασταν στον καναπέ και παρακολουθούσαμε με προσοχή όλες τις περιπέτειες της. Στην Ελλάδα η πρεμιέρα έγινε το 1979 από της ΕΡΤ και με την φωνή της Βάσιας Τριφύλλη πετάγαμε από λουλούδι σε λουλούδι. Δεν γνωρίζαμε όμως ότι τα βιβλίο της Μάγιας Μελισσας είχε καεί από τους Νεοναζι ως ανατρεπτικό βιβλίο και 100 χρόνια μετά από την συγγραφή μόνο ένα αντίτυπο του βιβλίου έχει επιζήσει.
Στην αρχή της δεκαετίας του ’10, ο Bonsels συγκατοικούσε με τον Bernd Isemann και ο θρύλος λέει ότι έβαλαν στοίχημα για το ποιος μπορεί να γράψει το πιο πετυχημένο βιβλίο για παιδιά. Ο Isemann έγραψε αμέσως μια ιστορία που απέτυχε παταγωδώς. Ο Bonsels όμως έγραψε τη «Μάγια» αφιερώνοντας πολύ χρόνο και το βιβλίο κυκλοφόρησε το 1912 σε περιορισμένα αντίτυπα. Στην ιστορία του βιβλίου, η Μάγια, εγκαταλείπει την ασφάλεια στα μελίσσια των ανθρώπων, και δραπετεύει προς το άγνωστο και την ελευθερία. Δε νιώθει άστεγη και ξεκρέμαστη, νιώθει έτοιμη για κάθε περιπέτεια.
Ο Bonsels, φτωχός και ασυμβίβαστος, δεν πίστευε ότι περιγράφει μόνο τον εαυτό του, αλλά «την ελεύθερη γερμανική ψυχή».Την περίοδο που ο Waldemar Bonsel έγραφε τη «Μάγια» ήταν μέλος της γερμανικής μποέμ σκηνής. Δεν ήταν διάσημος, ήταν ένας τριαντάχρονος με αυτοπεποίθηση. Κινούνταν σε καλλιτεχνικούς κύκλους και ήταν συντάκτης διαφόρων σκανδαλιστικών κειμένων με πολλές ομοφυλοφιλικές αναφορές, με τίτλους όπως «Σχετικά με τον Δον Ζουάν» και «Οι περιπέτειες μιας χορεύτριας».
Το 1933 τα βιβλία του Bonsel κάηκαν μαζί με τα υπόλοιπα «ανατρεπτικά» από τους νέους Ναζί. Ο ίδιος όμως μάλλον ενέκρινε τον Χίτλερ. Δημοσίευσε γραπτά κατά των Εβραίων, υπέγραφε τα γράμματά του με «Heil Hitler», χρησιμοποίησε πολιτικές γνωριμίες προς όφελός του.
Το 1941 ο Γκέμπελς του έστειλε συγχαρητήριο γράμμα για τα εξηκοστά του γενέθλια. Στο βιβλίο δεν υπάρχουν αναφορές σε Εβραίους αλλά σε ένα κεφάλαιο η Μάγια πιάνεται όμηρος από σφήκες – όταν η Μάγια μαθαίνει ότι πρόκειται να επιτεθούν στις μέλισσες αναφωνεί: «Ο λαός μου, η πατρίδα μου!» Τελικά καταφέρνει να ειδοποιήσει το λαό της και η επαναστάτρια επιστρέφει στο σπίτι της για πάντα. Στο τέλος το παιδικό βιβλίο μεταμορφώνεται με μια περιγραφική και αναλυτική σκηνή σφαγής όπου φυσικά το Καλό νικάει το Κακό και η Μάγια πλέον ξέρει που ανήκει: μια μέλισσα δεν είναι τίποτα, ο λαός είναι τα πάντα.
