Τα ξημερώματα της 20ής Μαρτίου 2021 ο Ερντογάν αποφασίζει την απόσυρση της Τουρκίας από τη σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, μια κίνηση που αφήνει ανοχύρωτες τις γυναίκες απέναντι στην πατριαρχική βία ενώ παράλληλα καταστρατηγεί δικαιώματα, παραβιάζει νόμους και το σύνταγμα της ίδιας της Τουρκίας.
Την ίδια μέρα, μέσα σε μόλις ένα 24ωρο, η Τουρκία μετράει επτά γυναικοκτονίες, όπως αναφέρει το «Anit Sayac» μια πρωτοβουλία πολιτών για την καταγραφή των γυναικοκτονιών στη χώρα.
Τις επόμενες μέρες θα καταγραφούν από τα media και άλλες περιπτώσεις γυναικοκτονιών, όπως αυτή της 17χρονης Sezen Unlu, μιας εγκύου που μαχαίρωσε 16 φορές ο σύντροφός της επειδή προσπαθούσε να τον χωρίσει, ενώ η επίσης 17χρονη Gizem Canbulut βρέθηκε μαχαιρωμένη μέχρι θανάτου από τον σύντροφό της μετά από ανάρτησή της σχετικά με τη γυναικοκτονία της Pınar Gültekin που συγκλόνισε την Τουρκία όπου έγραφε ότι «το να είσαι γυναίκα στην Τουρκία είναι δύσκολο, όμως οι γυναίκες πεθαίνουν πολύ εύκολα».
Κάποιες άλλες υποθέσεις, δε θα καταγραφούν ποτέ.
«Μετά την απόσυρση της Τουρκίας από τη σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, τα περιστατικά βίας εκτοξεύτηκαν» λέει στο koutipandoras.gr η Tuğçe, μια γυναίκα 32 χρονών που ζει και εργάζεται στην Κωνσταντινούπολη και συνεχίζει: «Πάντα λέγαμε ότι η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης σώζει ζωές γυναικών. Έτσι, η απόσυρση της Τουρκίας μας αφήνει απροστάτευτες από τη βία. Αυτός είναι ο λόγος που αντιστεκόμαστε.»
Με μοβ σημαίες και συνθήματα κατά της πατριαρχίας, εν μέσω βιασμών, μαχαιρωμάτων, ξυλοδαρμών μέχρι θανάτου και πυρπολήσεις των αδελφών τους, χιλιάδες γυναίκες κατέκλυσαν τους δρόμους της Κωνσταντινούπολης, απαιτώντας από τον πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να αναθεωρήσει την απόφασή του. «Οι γυναίκες θα κάνουν το κόμμα του Ερντογάν να λογοδοτήσει! Θα αντισταθούμε και θα νικήσουμε», «Οι δολοφονίες γυναικών είναι πολιτικές», «Προστατέψτε τις γυναίκες, όχι τους δράστες της βίας» είναι μερικά από τα συνθήματα που ακούστηκαν στους δρόμους.
Η Tuğçe φεμινίστρια και μέλος του Δικτύου Γυναικείας Αυτοάμυνας (Kadın Savunma Ağı) που συμμετέχει στην καμπάνια για την Εφαρμογή της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης, περιγράφει τα αιτήματα του κινήματος, που δεν είναι άλλα από την παραμονή – για αρχή – στη σύμβαση της Κωνσταντινούπολης.
Η καμπάνια ονομάζεται Εφαρμογή της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης και σε αυτή συμμετέχουν γυναικείες και LGBTİ + ομάδες και οργανισμοί καθώς και μεμονωμένα άτομα που δεν ανήκουν σε κάποια συλλογικότητα. «Έτσι, μπορούμε να πούμε ότι οι συμμετέχοντες στην καμπάνια είναι εκείνοι που έχουν ανάγκη από τη σύμβαση και γι’ αυτό διεκδικούν να εφαρμοστεί» λέει χαρακτηριστικά.
Μπορεί το Γραφείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ να κάλεσε την Τουρκία να ανατρέψει την απόφαση αποχώρησης από τη διεθνή συνθήκη για την αντιμετώπιση της βία κατά των γυναικών, το Συμβούλιο της Ευρώπης και η Ευρωπαϊκή Ένωση να έχουν εκφράσει τις έντονες ανησυχίες τους καθώς και πλήθος άλλων διεθνών οργανισμών, η στάση της Τουρκίας, όμως παραμένει ανυποχώρητη.
«Είναι λοιπόν μια ενέργεια η οποία θα έλεγε κανείς ότι είναι ακατανόητη, ειδικά δεδομένου του ότι η Τουρκία συνεχίζει να δεσμεύεται από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των δικαιωμάτων του ανθρώπου, οπότε δεν μπορούμε να πούμε ότι έχει και τόσο πολλά περιθώρια – εκτός και αν αποφασίσει να βγει και από αυτή» αναφέρει στο koutipandoras.gr η Χαρά Χιόνη Χότουμαν, δικηγόρος και εργαζόμενη στο Κέντρο Γυναικείων Μελετών και Ερευνών ΔΙΟΤΙΜΑ.
Σε μια προσπάθεια να αναλύσει το τι κρύβεται πίσω από τη στάση της Τουρκίας, σημειώνει:
«Νομίζω ότι περισσότερο αποτελεί ένα σαφές μήνυμα, κι αυτό είναι το πιο τρομακτικό, για μια Τουρκία περισσότερο συντηρητική, περισσότερο απολυταρχική, η οποία δεν ενδιαφέρεται για τα δικαιώματα των γυναικών, η οποία θέτει υπό αμφισβήτηση όλα αυτά που είχαν κατακτηθεί από τις γυναίκες τόσα χρόνια και δυστυχώς, επειδή τα στοιχεία αυτή τη στιγμή και μετά την πανδημία, δείχνουν μια τεράστια αύξηση του ποσοστού και του αριθμού των γυναικοκτονιών, πολλοί φοβούνται ότι αυτή η ενέργεια θα είναι ένα ακόμα μεγαλύτερο έναυσμα σε άντρες ώστε να ασκούν βία στις γυναίκες τους. Οπότε δυστυχώς αν αυτή η απόφαση, παρότι γίνονται ενέργειες, δεν ανακληθεί, πολλοί φοβούνται ότι αυτό θα είναι ένα μεγάλο πισογύρισμα στα δικαιώματα των γυναικών στην Τουρκία.»
Η επίσημη «γραμμή» της κυβέρνησης Ερντογάν, είναι ότι «η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, η οποία αρχικά προοριζόταν για την προώθηση των δικαιωμάτων των γυναικών, καταλήφθηκε από μια ομάδα ανθρώπων που προσπαθούν να ομαλοποιήσουν την ομοφυλοφιλία – η οποία είναι ασυμβίβαστη με τις κοινωνικές και οικογενειακές αξίες της Τουρκίας».
Όπως περιγράφει η Tuğçe στο koutipandoras.gr, τρία είναι τα κομβικά σημεία στη συζήτηση σχετικά με τη σύμβαση: η οικογένεια, η ηθική και η ισχύς. Και εξηγεί:
«Για μια συντηρητική κοινωνία, την κυβέρνηση και τα περισσότερα πολιτικά κόμματα, η διάλυση της οικογένειας αποτελεί μεγάλο κίνδυνο. Η σύμβαση δίνει στις γυναίκες μια άλλη ευκαιρία, εκτός από το να πεθάνουν από τη βία που τους ασκούν. Η κυβέρνηση όμως θέλει να περιορίσει τις γυναίκες στην οικογένεια, το σπίτι και τη φροντίδα του συζύγου. Αν οι γυναίκες αισθάνονται δυνατές, έχουν το θάρρος που χρειάζονται για να φύγουν από το σπίτι, να χωρίσουν και να είναι ηρωήδες του εαυτού τους.»
Η Tuğçe πιστεύει ότι το γυναικείο κίνημα είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο μπροστά στα σχέδια και τις πολιτικές του Ερντογάν. «Καθώς η επίθεση που δέχονται οι γυναίκες είναι καθολική, έτσι και η άμυνά τους θα πρέπει να είναι και αυτή», σημειώνει, και εξηγεί πως το κίνημα χωράει από αντιπάλους μέχρι και υποστηρικτές του Ερντογάν.
Από τη μεριά του, ο Ερντογάν θέλει να διασπάσει αυτό το κίνημα γιατί φοβάται ότι θα τον αποδυναμώσει και χρησιμοποιεί ως εργαλείο την ηθική. Η κυβέρνηση προσπαθεί να χρησιμοποιήσει την ύπαρξη των LGBTİ + ατόμων ως «σφήνα» που θα διεμβολίσει το ενωμένο γυναικείο κίνημα.
«Γι’ αυτό και οχυρώνεται πίσω από την αντίληψη που καλλιεργείται σε συντηρητικές κοινότητες, ότι η ομοφυλοφιλία είναι κάτι το ανήθικο. Οι κοινότητες αυτές μπορεί να ενδιαφέρονται να συστρατευτούν στον αγώνα ενάντια στη βία κατά των γυναικών, αλλά όταν υπάρχει η συμμετοχή LGBTİ + ατόμων, δεν συμμετέχουν.» εξηγεί η Tuğçe.
Απαντώντας σε σχετική ερώτηση του koutipandoras.gr, η Tuğçe περιγράφει τους λόγους για τους οποίους πιστεύει ότι ο Ερντογάν προχώρησε στην κίνησή αυτή και λόγω εκλογών:
«Η απόσυρση από τη σύμβαση αποτελεί και ένα άσσο στο μανίκι του Ερντογάν εν όψει εκλογών. Λέει λοιπόν στα συντηρητικά κόμματα που ενοχλούνται από τη σύμβαση, τη χειραφέτηση των γυναικών και τη διάλυση της οικογένειας ότι αν με υποστηρίξετε στις εκλογές, θα σας δώσω ό, τι θέλετε. Είμαστε σίγουροι γι ‘αυτό γιατί σχεδόν πριν από ένα χρόνο ο Ερντογάν συναντήθηκε με ένα συντηρητικό κόμμα, ένα κόμμα που βρίσκεται κοντά στο 1% και έβαλε στο τραπέζι το ζήτημα της σύμβασης. Γι’ αυτό και λέμε ότι «οι ζωές μας μετράνε περισσότερο από το δικό σου 1%».
Η καθημερινή απειλή της βίας που αιωρείται πάνω από τις γυναίκες που ζουν στην Τουρκία ανά πάσα στιγμή, αποτυπώνεται και στην εκκωφαντική απουσία οργανισμών που δραστηριοποιούνται γύρω από την προστασία τους. Με λίγα λόγια, οι γυναίκες που δέχονται κακοποίηση ή που απειλείται η ζωή τους, δεν έχουν αλλού να στραφούν, παρά μόνο στο κίνημα, παρά μόνο η μία στην άλλη. Τυπικά, υπάρχει ένα τηλεφωνικό κέντρο του Υπουργείου Οικογένειας και το τηλεφωνικό κέντρο της αστυνομίας, αλλά μιλάμε για ετεροκανονικούς θεσμούς που δε συμβάλουν ουσιαστικά στην προστασία τους.
Όπως περιγράφει η Tuğçe, όταν μια γυναίκα τους συμβουλεύεται, οι αξιωματικοί προσπαθούν να την πείσουν να επιστρέψει στην οικογένεια. Το ίδιο συμβαίνει με τα δικαστήρια όπου δικάζουν άντρες και αθωώνουν άντρες βαφτίζοντας τις γυναικοκτονίες «εγκλήματα τιμής».
«Όμως η παρουσία των γυναικών γίνεται ολοένα και πιο δυναμική μέρα με τη μέρα» λέει η Tuğçe «και παρεμβαίνει στα δικαστήρια, τους νόμους και το σύστημα».
Την 1η Ιουλίου, είναι η τελευταία ημέρα εφαρμογής της σύμβασης, και αποτελεί το σημείο κορύφωσης των δράσεων του κινήματος ενάντια στην απόσυρση της Τουρκίας από τη σύμβαση της Κωνσταντινούπολης.
«Θέλουμε να παραλύσουν όλα, η καθημερινή ρουτίνα, οι δουλειές αλλά και οτιδήποτε άλλο γιατί μιλάμε για τις ζωές μας. Μέχρι τότε, έχουμε μπροστά μας διάφορες δράσεις, ακτιβισμούς, διοργανώνουμε συναντήσεις και καλούμε όλες τις αδελφές μας σε αλληλεγγύη μαζί μας» αναφέρει η Tuğçe και καταλήγει:
«Γνωρίζουμε ότι η αλληλεγγύη μεταξύ των γυναικών είναι αυτή που σώζει τις ζωές μας. Και πρέπει να αγωνιζόμαστε η μία μαζί με την άλλη, παντού, στη δουλειά, στο σπίτι, στην κουζίνα, στο εργοστάσιο, στο κρεβάτι, στο πανεπιστήμιο όπου κι αν βρεθούμε.»
Facebook
Twitter
Tα σχόλια στο site έχουν απενεργοποιηθεί. Μπορείτε να σχολιάζετε μέσα από την επίσημη σελίδα στο Facebook
Σχόλια
Επικοινωνία
