"Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης" του Pedro Almodóvar στη Στέγη

Στις 6 Μαρτίου, στη Μικρή Σκηνή της Στέγης, προβάλλεται η ταινία που καθιέρωσε τον Πέδρο Αλμοδόβαρ και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, ένας εξωφρενικός και, συγχρόνως, τρυφερός φόρος τιμής στη γυναικεία ψυχολογία. Ένα κλασικό φιλμ για όλα όσα μπορούν να συμβούν όταν όλα γύρω σου αρχίζουν να καταρρέουν και, μαζί, ένας ξεκαρδιστικός, τραγικός, πολύχρωμος, απίστευτος κι όμως αληθινός οδηγός επιβίωσης για κάθε εποχή.

Οι Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης χάρισαν το Βραβείο Σεναρίου στον Πέδρο Αλμοδόβαρ και το Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας στην Κάρμεν Μάουρα, στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, ενώ ανάμεσα σε πολλές άλλες διακρίσεις η ταινία ήταν υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα και Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.

Στην ταινία, εκτός από τη μούσα του Πέδρο Αλμοδόβαρ, Κάρμεν Μάουρα, πρωταγωνιστούν πολλοί από τους αγαπημένους του ηθοποιούς, με τους οποίους ξανασυνεργάστηκε στο μέλλον: η Ρόσι ντε Πάλμα, ο Αντόνιο Μπαντέρας, η Τσους Λαμπρεάβε και άλλοι. Η ταινία κυκλοφόρησε στις αίθουσες της Ισπανίας, τον Μάρτιο του 1988.

Πριν από την ταινία, θα προβληθεί ένα μοναδικό βίντεο-αφιέρωμα στις γυναίκες του ελληνικού κινηματογράφου, ενώ μετά την προβολή θα ακολουθήσει πάρτι στο φουαγιέ του 5ου ορόφου με δυνατή μουσική και ακόμη πιο «δυνατά» γκασπάτσο.

Υπόθεση

Ο Ιβάν, μετά από πολλά χρόνια σχέσης με τη σύντροφό του και συνάδελφό του στις μεταγλωττίσεις ταινιών, Πέπα, την χωρίζει, αφήνοντάς της ένα μήνυμα στον τηλεφωνητή. Η Πέπα ψάχνει απεγνωσμένα να τον βρει και να του ζητήσει εξηγήσεις, αλλά δεν τον βρίσκει πουθενά. Στη διαδρομή θα συναντήσει τη γυναίκα του, που έχει βγει πρόσφατα από το ψυχιατρείο, ενώ την ίδια στιγμή η φίλη της Πέπα, Καντέλα, έρχεται να μείνει στο σπίτι της, γιατί φοβάται τον τρομοκράτη εραστή της. Μέσα σε όλα αυτά, έρχεται στο σπίτι και ο Κάρλος, ο γιος του Ιβάν με την αρραβωνιαστικιά του! Καθώς η ώρα περνάει, όλοι ανακαλύπτουν πως συνδέονται με τρόπους που δεν είχαν ποτέ φανταστεί…

Συντελεστές

Σκηνοθεσία & Σενάριο: Pedro Almodóvar

Πρωταγωνιστούν: Carmen Maura, Antonio Banderas, Julieta Serrano, Maria Barranco, Rossy de Palma, Kiti Mánver, Chus Lampreave

Διεύθυνση Φωτογραφίας: José Luis Alcaine

Μουσική: Bernardo Bonezzi

Μοντάζ: José Salcedo

Επιμέλεια-Οργάνωση: Flix.gr & Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση

Λίγα λόγια από τον σκηνοθέτη

«Όπως τραγουδάει ο διάσημος Ισπανός Ραφαέλ σε ένα από τα τραγούδια του “και οι άντρες κλαίνε…”. Αλλά νομίζω ότι οι γυναίκες κλαίνε καλύτερα. Γι’ αυτό και είναι Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης και όχι “Άντρες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης”. Αν και δεν είναι αυτοβιογραφικές, οι ταινίες μου αντανακλούν όσα μου συμβαίνουν τη δεδομένη στιγμή. Εκείνη την εποχή, αν έμπαινα στο σπίτι και το φωτάκι από τον τηλεφωνητή αναβόσβηνε, ήμουν ευτυχισμένος. Αν όχι, ένιωθα μια τρομερή ανασφάλεια.

Με αυτή την ταινία προσπάθησα να μιλήσω για την εγκατάλειψη, την έλλειψη κατανόησης ανάμεσα στις γυναίκες και τους άντρες. Η ιδέα γεννήθηκε από την Ανθρώπινη φωνή, το θεατρικό έργο του Ζαν Κοκτό του 1930. Συχνά ξεκινάω από μια ιδέα, δική μου ή κάποιου άλλου, και στη συνέχεια ανακαλύπτω πως είναι κάτι άλλο αυτό που θέλω να γράψω. Η αρχική ιδέα εξαφανίζεται, αλλά παίζει πάντα σημαντικό ρόλο, γιατί είναι αυτή που σε ώθησε να ξεκινήσεις.

Όταν χωρίζεις με κάποιον, είσαι στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, είσαι επιρρεπής στο να χάσεις τον έλεγχο. Η Πέπα θα βγει έξω να αναζητήσει τον εραστή της και τότε το διαμέρισμά της θα γεμίσει με ανθρώπους που ο καθένας τους έχει από ένα διαφορετικό πρόβλημα. Στην αρχή, η Πέπα απωθεί όλους αυτούς τους ανθρώπους, αλλά καθώς αρχίζει να τους βοηθάει, ανακαλύπτει πως έχει ξεπεράσει το δικό της πρόβλημα.

Ήθελα να βρω έναν τρόπο να αστειευτώ με τα δικά μου προβλήματα. Το νόημα ήταν να πάρω μια επώδυνη κατάσταση και να την μετατρέψω σε κάτι κωμικό και αστείο. Ήθελα ένα ποπ-αρτ σκηνικό, με παστέλ χρώματα. Αν είχα τα χρήματα και τις επαφές, θα ζητούσα να το σχεδιάσει ο Ντέιβιντ Χόκνεϊ. Οι κότες που είχε η Πέπα στην ταράτσα κυκλοφορούσαν ελεύθερες στο σετ. Όταν ήμουν παιδί, περιτριγυριζόμουν από ζώα. Μου άρεσε αυτή η νοσταλγική διάθεση – τοποθετημένη όμως πια σε ένα διαμέρισμα στη Μαδρίτη.

Οι Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης είναι ένα κομβικό φιλμ για τη ζωή μου. Ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο και μου άνοιξε πόρτες. Έχουν ήδη γίνει δύο διασκευές σε μιούζικαλ και ένα θεατρικό έργο στην Ιταλία. Είναι μια ταινία που παραμένει ζωντανή.»

Πέδρο Αλμοδόβαρ, 2016