Γυναικεία διαιτησία: Προώθηση στην Ευρώπη, θάψιμο στην Ελλάδα

Στις 14 Αυγούστου, στην Κωνσταντινούπολη, θα γραφτεί ποδοσφαιρική ιστορία. Όχι γιατί η Λίβερπουλ ή η Τσέλσι θα προσθέσουν στην τροπαιοθήκη τους έναν ακόμα ευρωπαϊκό τίτλο, αλλά γιατί για πρώτη φορά θα διευθύνει τον τελικό γυναίκα. H 35χρονη Φραπάρ, «σφύριξε» τον Ιούλιο στον τελικό του Μουντιάλ γυναικών ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Ολλανδία, ενώ τον Απρίλιο έγινε η πρώτη γυναίκα που έπαιξε ποτέ στην πρώτη κατηγορία της Γαλλίας, μπαίνοντας κανονικά στις λίστες των διαιτητών που θα «σφυρίξουν» την σεζόν που ξεκινά στη Ligue 1. Στα 13 της αποφάσισε να κάνει τα πρώτα μαθήματα διαιτησίας και από τότε δεν κοίταξε πίσω, μένοντας δυνατή στον μάτσο κόσμο της διαιτησίας. Έχουν περάσει, άλλωστε, μόλις τέσσερα χρόνια, όταν μετά από έναν αγώνα για τη δεύτερη κατηγορία της Γαλλίας άκουσε τον τότε προπονητή της Βαλενσιέν, Νταβίντ Λε Φραπέρ, να υποστηρίζει δημόσια: «Είναι δύσκολο για μια γυναίκα να διαιτητεύσει σε ένα παιχνίδια για άντρες».

Τα τελευταία χρόνια τόσο η UEFA, όσο και η FIFA έχουν αντίθετη άποψη. Η άνοδος του γυναικείου ποδοσφαίρου, η οποία φάνηκε ξεκάθαρα φέτος από τις πολύ υψηλές προσελεύσεις σε γήπεδα της Ισπανίας, αλλά και από το πρόσφατο Μουντιάλ γυναικών, υποστηρίζεται από τις Ομοσπονδίες. Από αυτή την άνθιση δεν θα μπορούσε να λείπει η διαιτησία. «Έχω πει πολλές φορές ότι η προοπτική του γυναικείου ποδοσφαίρου δεν έχει όρια και είμαι χαρούμενος που η Στεφανί Φραπάρ επιλέχθηκε για τον αγώνα Σούπερ Καπ», τόνισε ο πρόεδρος της UEFA Αλεξάντερ Τσεφέριν. «Ως οργανισμός, δίνουμε τη μέγιστη σημασία για την ανάδειξη του γυναικείου ποδοσφαίρου σε όλους τους τομείς. Ελπίζω η ικανότητα και η αφοσίωση που έχει δείξει η Στεφανί σε όλη της την καριέρα για να φτάσει σε αυτό επίπεδο να λειτουργήσει ως έμπνευση για εκατομμύρια κορίτσια και γυναίκες σε όλη την Ευρώπη και να τους δείξει ότι δεν πρέπει να έχουν εμπόδια για να κυνηγήσουν το όνειρο που η κάθε μία έχει», πρόσθεσε.

Ο επικεφαλής διαιτησίας της UEFA, Ρομπέρτο Ροσέτι τόνισε πως: «Το αξίζει πλήρως. Η Στεφανί έχει δείξει και με το παραπάνω όλα αυτά τα χρόνια ότι είναι μια από τις καλύτερες όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά στον κόσμο». Η ίδια, μιλώντας τον Απρίλιο στην Equipe μετά τον προβιβασμό της, ότι «θέλω να διαιτητεύσω στην πρώτη κατηγορία για τις ικανότητές μου, όχι επειδή είμαι γυναίκα».

Οι ικανότητες αποτελούν διαχρονικά ξένη λέξη για εκείνους που αποφασίζουν για την διαιτησία στην Ελλάδα. Λίγες μέρες μετά την απόφαση για την Φραπάρ, δόθηκε στη δημοσιότητα η ανοιχτή επιστολή της Θάλιας Μήτση, μιας Ελληνίδας διαιτητή η οποία μιλά πέντε γλώσσες, έχει πρωτεύσει στο ΤΕΦΑΑ Αθηνών, έχει κάνει μεταπτυχιακό στη FIFA, έχει εργαστεί στην UEFA και έχει διαιτητεύσει για αρκετά χρόνια στο ανώτατο επίπεδο. Από το 2010 μπήκε στην κατηγορία Elite των γυναικών και έχει συμμετάσχει σε αγώνες πολλών διεθνών διοργανώσεων, ανάμεσά τους το EURO γυναικών του 2009, το Ολυμπιακό τουρνουά του 2012, και τα Μουντιάλ Γυναικών, του 2011 και του 2015. Παράλληλα, το 2008 ανέβηκε και στη Β’ Εθνική Ανδρών, σε μια εποχή που κάτι τέτοιο μόνο συνηθισμένο δεν ήταν και λόγω των όσων διαφαίνονταν, συζητιόταν ανάμεσα σε παράγοντες με έκπληξη το «μα καλά, θα φτάσουμε να έχουμε γυναίκα στην Α’ Εθνική;». Πέραν του ότι είναι γυναίκα όμως, στον χώρο στον οποίο κινείται είχε μερικά ακόμα «μειονεκτήματα». Δεν την ενδιέφεραν οι δημόσιες σχέσεις, το «γλείψιμο» και η εξυπηρέτηση συμφερόντων.

Χωρίς ποτέ να της δοθούν επαρκείς εξηγήσεις, σταδιακά αφανίστηκε από το ελληνικό σύστημα διαιτησίας.  Το 2014, μάλιστα, η περίπτωσή της και η μεροληπτική στάση των ανθρώπων που αποφασίζουν για τη διαιτησία στην Ελλάδα, είχε φτάσει μέχρι το BBC! Θα πίστευε κανείς ότι την περίοδο επιτήρησης της ΕΠΟ από την UEFA και τη FIFA τα πράγματα θα ήταν καλύτερα, όμως η Μήτση είδε πρόσφατα την ΚΕΔ να την διαγράφει και από τους πίνακες των γυναικών χωρίς επαρκή δικαιολογία και να την αποκλείει από τις αγωνιστικές δοκιμασίες, την ώρα που η FIFA είχε στείλει επίσημο έγγραφο στην ΚΕΔ, συμπεριλαμβάνοντάς την ανάμεσα στις υποψήφιες για το Παγκόσμιο Κύπελλο Γυναικών. Όλες οι χώρες έκαναν πράξη την οδηγία της FIFA, στηρίζοντας τις υποψήφιές τους, δίνοντας τους παιχνίδια και βοηθώντας τες να είναι έτοιμες για την μεγάλη διοργάνωση που έγινε στο Παρίσι. Εδώ, απλά της έκοψαν τα πόδια. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν μόνο δύο διεθνείς γυναίκες διαιτητές στους κόλπους της ΚΕΔ.

Στην ανοιχτή επιστολή της προς τον πρόεδρο της ΚΕΔ/ΕΠΟ αναφέρει χαρακτηριστικά:

«Κύριε Περέιρα,

Καθότι μάλλον απαντάτε μόνο σε ανοιχτές επιστολές, επικοινωνώ ξανά μαζί σας, αυτήν τη φορά με ανοιχτή επιστολή ώστε να λάβω επιτέλους απάντηση στις επιστολές που απέστειλα με φαξ  προς την ΚΕΔ/ΕΠΟ στις 5 Οκτωβρίου 2017 με περιεχόμενο: «Παρακαλώ όπως μου γνωστοποιήσετε εγγράφως το λόγο που δε με συμπεριλάβατε στη λίστα των προτεινόμενων διεθνών διαιτητών για το 2018, η οποία κατατέθηκε από την ΕΠΟ στη FIFA το Σάββατο 30/9/2017 και δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας στις 4/10/17.»

Στις 11 Νοεμβρίου 2018 με περιεχόμενο: «Με έκπληξη διαπίστωσα ότι ενώ το όνομά μου είχε συμπεριληφθεί στον πίνακα διαιτητών 2018/2019, πλέον έχει αφαιρεθεί από αυτούς. Σας παρακαλώ όπως μου απαντήσετε εγγράφως το λόγο για τον οποίο το όνομά μου δεν συμπεριλαμβάνεται στους νέους πίνακες διαιτητών που αναρτήσατε προσφάτως στην ιστοσελίδα της ΕΠΟ.»

Αναμένω λοιπόν να εξηγήσετε γιατί μετά από τις συμμετοχές μου σε Ολυμπιακούς Αγώνες, 2 Μουντιάλ Γυναικών και 3 ημιτελικούς Champions League Γυναικών μου στερήσατε τη δυνατότητα να συμμετάσχω στο πρόσφατο Μουντιάλ Γυναικών στη Γαλλία ενώ είχα επιλεχθεί ως υποψήφια από τη FIFA. Επίσης αναμένω να εξηγήσετε γιατί με αφανίσατε κατά σειρά από τη Β΄ εθνική κατηγορία ανδρών στην οποία συμμετείχα από το 2008, τις διεθνείς διοργανώσεις και τελικά ακόμα και από την Α’ εθνική κατηγορία γυναικών. Όταν άλλοι αθλητικοί οργανισμοί προωθούν τις αξιόλογες γυναίκες εσείς καταστρέψατε την καριέρα της μοναδικής ελληνίδας διαιτήτριας που έχει φτάσει στο ανώτατο παγκόσμιο επίπεδο.

Με τιμή,

Ευθαλία Μήτση».

 

Μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει υπάρξει κάποια απάντηση στην επιστολή. Ίσως να μην υπάρξει και ποτέ. Ακόμα και να προσπαθήσουν όμως οι αρμόδιοι να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, είναι ξεκάθαρο πως δεν αρκεί ένας ξένος επικεφαλής για να λυθούν τα ενδημικά προβλήματα στο χώρο της ελληνικής διαιτησίας και να υπάρξει αξιοκρατία…