Guardian: 300 ασυνόδευτα προσφυγόπουλα σε αστυνομικά κελιά και κέντρα κράτησης

Η οργάνωση Human Rights Watch έχει επικρίνει ως «καταχρηστική πρακτική» την λεγόμενη “προστατευτική κράτηση” σε κρατητήρια που εκθέτει τους ανηλίκους σε βάναυση μεταχείριση σε ανθυγιεινές και ταπεινωτικές συνθήκες. 

Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, μέχρι την περασμένη εβδομάδα, ο Walid και ο Mustafa δεν είχαν συναντηθεί ποτέ. Το μόνο κοινό που είχαν, ήταν η ηλικία τους: και οι δύο έγιναν 18 ετών φέτος.

Και οι δύο έφηβοι έχουν μια κοινή επιθυμία, να ξεφύγουν από τον κίνδυνο στις πατρίδες τους – τη Συρία και τη Σομαλία – και να ξαναχτίσουν ζωές τους που γκρεμίστηκαν από τον πόλεμο.

Τώρα, μετά από πέντε νύχτες που κοιμούνται σε κουκέτες σε ένα μικρό δωμάτιο ξενοδοχείου στην ελληνική πόλη του Πειραιά, η ζωή τους πρόκειται να αλλάξει.

…τη Δευτέρα και οι δύο θα φτάσουν στο τέλος μιας οδύσσειας που δεν πρέπει να κάνει κάποιο παιδί. Μια εβδομάδα μετά τη μεταφορά τους από τα νησιά του Αιγαίου στην πρώτη γραμμή της προσφυγικής κρίσης, οι έφηβοι συγκαταλέγονται σε μια ομάδα 52 ευάλωτων μεταναστών, συμπεριλαμβανομένων αρκετών ανηλίκων, οι οποίοι θα πετάξουν από την Αθήνα για να επανενωθούν με συγγενείς τους στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Πώς θα αισθάνονται όταν επιβιβάζονται στο αεροπλάνο; «Νομίζω ότι θα πω:« Επιτέλους, επιτέλους », λέει ο Walid, ο οποίος μιλάει για το πώς έφθασε από τη Συρία στην Τουρκία και τη Σμύρνη, και με μμία βάρκα στο ελληνικό νησί της Σάμου. – ένα ταξίδι που κόστισε στην οικογένειά του 4.000 δολάρια.

«Στη Συρία, υπάρχουν βόμβες και όπλα, πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν κάθε μέρα. Στην Αγγλία υπάρχουν οι Baker Street και Sherlock Holmes. Είναι ένα πολύ όμορφο μέρος. Και ο αδερφός μου ο Ahmed είναι εκεί. Το πρώτο πράγμα που θέλω να δω είναι το Μπιγκ Μπεν. Ξέρω ότι θα είμαι ευτυχισμένος. “

Θα είναι ένας διαφορετικός κόσμος από τη Σάμο, όπου το σπίτι του – ένα στρατόπεδο με πληθυσμό 11 φορές περισσότερο από τη χωρητικότητά του- κατακλύστηκε από αρουραίους «τόσο μεγάλους όσο οι γάτες» και ήταν «βρώμικα, βρώμικα, βρώμικα», λέει.

Ο Μουσταφά είναι πολύ πιο διστακτικός. Λέει ότι η μητέρα του τον ενθάρρυνε να φύγει από το Burco, τη Σομαλική πόλη όπου μεγάλωσε, όταν ήταν 15 ετών. Η μετάβαση στην Ελλάδα χρειάστηκε επτά μήνες, αφού πέταξε από τη Σομαλία στην Κένυα και από εκεί στην Τουρκία. Εδώ και σχεδόν δύο χρόνια βρίσκεται στη Λέσβο. Έζησε στις φρικτές συνθήκες της Μόριας, του μεγαλύτερου προσφυγικού καταυλισμού στην Ευρώπη, όπου ασυνόδευτα παιδιά ζουν σε καθορισμένες περιοχές.

«Έμαθα να μένω μόνος μου. Έχω μάθει να είμαι μόνος, αλλά όλη την ώρα σκέφτομαι την οικογένειά μου», λέει. «Έπρεπε να φύγω γιατί φοβόμουν για τη ζωή μου. Δεν έχω δει την οικογένειά μου για δύο χρόνια. Θέλω να μιλήσω με τη μητέρα και τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Δεν ξέρω πού είναι, αλλά ελπίζω ότι ο θείος μου μπορεί να βοηθήσει. Ζει στο Λονδίνο. Δεν ξέρω τι κάνει, αλλά ελπίζω. Χρειάζομαι την οικογένειά μου, θέλω να τους δω.»

Η επανεγκατάσταση των εφήβων γίνεται μετά από ένα κοινό πρόγραμμα μεταξύ Ελλάδας και Ηνωμένου Βασιλείου για τη μετανάστευση…

Χιλιάδες ασυνόδευτα παιδιά φθάνουν στην Ευρώπη κάθε χρόνο και περίπου 5.600 βρίσκονται στην Ελλάδα. Από αυτά, περίπου 300 κρατούνται σε αστυνομικά κελιά και κέντρα κράτησης σε αυτό που οι αρχές αποκαλούν «προστατευτική κράτηση», αλλά που το Human Rights Watch έχει επικρίνει ως «καταχρηστική πρακτική» η οποία εκθέτει τους ανηλίκους σε βάναυση μεταχείριση σε ανθυγιεινές και ταπεινωτικές συνθήκες.

Από τον Μάρτιο, 10 χώρες της ΕΕ συμφώνησαν να υιοθετήσουν 1.600 παιδιά και εφήβους στο πλαίσιο ενός προγράμματος για την ανακούφιση των κέντρων υποδοχής, με την πρώτη αναχώρηση για το Λουξεμβούργο τον περασμένο μήνα.

 «Οι διαδικασίες οικογενειακής επανένωσης είναι δύσκολες, απαιτούν πολύ χρόνο και συχνά εφαρμόζονται με περιοριστικό τρόπο», λέει ο Philippe Leclerc, εκπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας για την UNHCR στην Ελλάδα.

«Είναι πολύ σημαντικό οι διαδικασίες αυτές να επιταχυνθούν. Κατά μέσο όρο χρειάζονται εννέα μήνες για να ληφθεί μια θετική απόφαση. Τα παιδιά που μπορεί να μην έχουν τραυματιστεί όταν φτάνουν εδώ μπορεί να αποκτήσουν ψυχικά τραύματα, ζώντας σε πολυσύχναστα στρατόπεδα, σε τόσο φρικτές συνθήκες, για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα».

Η πανδημία coronavirus έχει προσθέσει ένα επίπεδο πολυπλοκότητας για το οποίο κανείς δεν ήταν προετοιμασμένος. Τα σχέδια για τη μεταφορά έως και 2.000 ανδρών, γυναικών και παιδιών που ζουν σε άθλιες εγκαταστάσεις στο Αιγαίο έχουν καθυστερήσει σημαντικά, με τους μετανάστες να πρέπει να ελεγχθούν για το Covid-19 εκτός από άλλες δοκιμές…

Πηγή: The Guardian