Το γονίδιο της αναισθησίας

Ο Πέτρος είναι αδελφικός φίλος, εδώ και πέντε δεκαετίες σχεδόν. Μορφωμένος όσο εγώ, δηλαδή ας πούμε αρκετά. Ψεκασμένος όσο εγώ, δηλαδή καθόλου. Η σύζυγός του, τα ίδια. Προβλήματα υγείας δεν έχουν. Είναι γονείς ενός μικρού παιδιού. Τους συνάντησα τις προάλλες, μετά από μήνες. Παλιά μιλούσαμε για γκόμενες, τώρα για αρρώστιες και για γνωστούς που αποδήμησαν.

«Το κάνατε το εμβολιάκι, έτσι; Να τη βγάλω τη μάσκα, αν είναι»

«Όχι ακόμη, βλέποντας και κάνοντας, μπορεί να το κάνουμε από τον Σεπτέμβριο…».

Ο Γιάννης είναι καλό φιλαράκι και παλιός συνεργάτης. Γνωριζόμαστε καμιά 25αριά χρόνια. Είναι ένας άνθρωπος σοβαρός, μετρημένος και νηφάλιος. Προβλήματα υγείας δεν αντιμετωπίζει. Τον συνάντησα την περασμένη εβδομάδα, μετά από καιρό. Παλαιότερα  μιλούσαμε για μπάλα, τώρα για πανδημίες και φάρμακα.

«Το έκανες το εμβολιάκι, έτσι; Να τη βγάλω τη μάσκα, αν είναι».

«Όχι, περιμένω να δω πού θα πάει αυτό το πράγμα, έχει ο Θεός…».

Ο Μανώλης είναι συνάδελφος με καλό όνομα στην πιάτσα, από εκείνους τους μερακλήδες που δεν θα γίνουν ποτέ φίρμες αλλά γίνονται το λάδι στα γρανάζια της μηχανής. Δεν τον γνώριζα προσωπικά, μέχρι που έμαθα ότι σκόπευε να ταξιδέψει –όπως εγώ- στο Τόκιο και άνοιξα δίαυλο επικοινωνίας μαζί του για τα διαδικαστικά.

«Το έκανες το εμβολιάκι, έτσι; Να βγάλω τη μάσκα, αν είναι».

«Όχι, έχω γιατρούς στην οικογένεια και μου είπαν να είμαι επιφυλακτικός…».

Είναι οι φίλοι μου τίποτε αγράμματοι μπουρτζόβλαχοι που κατέβηκαν χθες από το βουνό; Όχι, δεν είναι. Είναι ψεκασμένοι, που διαβάζουν “Μακελειό” και ψηφίζουν Βελόπουλο; Όχι, δεν είναι. Είναι θρησκόληπτοι, που βάζουν τον πνευματικό τους πάνω από τους επιστήμονες; Ούτε είναι ούτε έχουν πνευματικό. Είναι μανούλες και μπαμπούλες του Φέισμπουκ; Σε καμία περίπτωση.

Πρόκειται για κανονικούς ανθρώπους, όπως εγώ και εσείς. Πελαγωμένους και αλαλιασμένους. Μπορεί η Ελλάδα να είναι η παγκόσμια πρωτεύουσα της ψέκας και της συνωμοσιολογίας, αλλά δεν μπορεί να φτάνει στο 60 τοις εκατό το ποσοστό αυτών που φοβούνται ότι θα μας βάλουν τσιπάκι, ή ότι θα βγάλουμε κεραίες και θα πιάνουμε 5G.

Ούτε μπορεί να πιστεύουν έξι στους δέκα ότι θα μας σώσει ο άγιος Πίπης και η αγία Περπέτουα, όταν επιτεθούν με νέους ιούς οι αρχάγγελοι του Σατανά. Εάν η αμορφωσιά έχει απλωθεί σε τέτοιο βαθμό –που, μεταξύ μας, δεν είναι και εντελώς απίθανο- καλύτερα να το κλείσουμε τελείως το μαγαζί, να ησυχάσουμε εμείς, να ησυχάσει και η υπόλοιπη οικουμένη. Δεν μας φταίει σε τίποτε, για να της φορτώνουμε τέτοιο βαρίδι.

Αλλά όχι. Το πρόβλημα δεν εξαντλείται στην έλλειψη παιδείας του απλού πολίτη. Δεν αντιμετώπισε μόνο αγραμματοσύνη και παγανισμό το γκουβέρνο, όταν προσπάθησε να πείσει τον λαουτζίκο να εμβολιαστεί.

Αντιμετώπισε και τον ίδιο της τον εαυτό. Τον καθρέφτη, που εικονίζει το τέρας. Τη χειρότερη κυβέρνηση που γνώρισε μεταπολιτευτικά ο τόπος και πάντως τη χειρότερη που μπορούσε να του τύχει σε καιρό υγειονομικής –ή άλλης- συμφοράς.

Οι νουθεσίες, οι εντολές και οι διαταγές πιάνουν τόπο μόνο όταν προέρχονται από αξιόπιστα χείλη και πιστοποιημένη αυθεντία. Όχι όταν εκπορεύεται από άτομα και θεσμούς με μηδενικό ποσοστό αξιοπιστίας.

Εάν ο άνθρωπος που σου δίνει οδηγίες είναι ένας άχρηστος κατσαπλιάς με ταλέντο παπατζή που με το ένα χέρι σου ξαφρίζει την πορτοφόλι και με το άλλο θωπεύει ημέτερους εγκληματίες και λωποδύτες, δεν πρόκειται να τον πιστέψεις. Ό,τι και αν σου πει.

Ακόμα και αν αισθάνεσαι ότι κινδυνεύει η ζωή σου, θα αναζητήσεις συμβουλές αλλού. Σε εναλλακτικές πηγές «επιμόρφωσης» και «ενημέρωσης».

Στους ιερείς του σκοταδισμού που ξορκίζουν τον ιό επειδή χάνουν τον οβολό της γιαγιάς. Στο Φέισμπουκ με τις μανούλες, που νομίζουν ότι η περίοδος είναι αμαρτία. Στην τηλεόραση, που παίρνει αστοιχείωτους λαοπλάνους και τους κάνει αστοιχείωτους βουλευτές. Στον ξερόλα φίλο που τα ξέρει όλα χωρίς να ξέρει τίποτα. Στον μπάρμπα γιατρό που αμελεί να σημειώσει ότι όλα τα εμβόλια έχουν (ένα μικρό) ρίσκο και πιθανές (σε σπάνιες περιπτώσεις) παρενέργειες. Στις σαγιονάρες του Παΐσιου και στα μπρίκια της Ιεριχούς.

Και ποιον άλλον να εμπιστευτείς; Τον μπασκετμπολίστα που παριστάνει τον γιατρό; Τον χωροφύλακα που παριστάνει τον σερίφη; Τον γραβατωμένο τραμπούκο που παριστάνει τον σοσιαλιστή; Τον τυχοδιώκτη που ανοίγει τα σύνορα χωρίς την παραμικρή προφύλαξη; Τον άεργο που σε αφήνει άνεργο και σου κουνάει και το δάχτυλο; Τη θείτσα που ντύνεται πολιτισμένη ή τη θεούσα που καμώνεται την πεφωτισμένη;

Ή μήπως τον τουρίστα που παριστάνει τον πρωθυπουργό και σε κατουράει στα μούτρα από τα θέρετρα και από τις αμμουδιές; Γέλια που θα πέφτουν τα βράδια στο σπίτι του Βολταίρου…

Πώς να υπακούσεις τις παραινέσεις όταν βλέπεις να ξεστοκάρουν στα παιδιά σου το φάρμακο που το υπόλοιπο σύμπαν απαγορεύει;  Η κυβέρνηση έχασε το παιχνίδι μια για πάντα όταν φόρεσε γαλάζιο πηλίκιο στους λοιμωξιολόγους και τους μετέτρεψε σε παπαγαλάκια.

Τα εξωφρενικά ήξεις-αφίξεις των επιστημόνων αποψίλωσαν κάθε ίχνος αξιοπιστίας και μετέτρεψαν τους ίδιους σε ανέκδοτο, πάνω που ο Τσιόδρας πρόβαρε στο μυαλό του την καρέκλα του επόμενου Προέδρου της Δημοκρατίας.

Και καλά, ο Μητσοτάκης είναι Μητσοτάκης και δεν χρειάζεται άλλο άλλοθι. Προικισμένος με το γονίδιο της απόλυτης αναισθησίας και της απόλυτης ανοσίας στον προβληματισμό, κοιμάται ήσυχος και βλέπει όνειρα γλυκά, ακόμα και με 13.000 νεκρούς στο μητρώο του.

Οι γιατροί ποια ακριβώς δικαιολογία έχουν; Και εσύ, ο πολίτης, ποια ακριβώς δικαιολογία έχεις και δεν βγαίνεις στους δρόμους να ζητήσεις εξηγήσεις;

Η Ελλάδα τρέχει ολοταχώς προς το τέταρτο κύμα της πανδημίας προτού αυτό εμφανιστεί στην υπόλοιπη οικουμένη. Το ποσοστό των εμβολιασμένων φρέναρε στο 40 τοις εκατό. Ακόμα και αν ξεκολλήσει, προ του τρόμου, δεν πρόκειται φυσικά να διπλασιαστεί όπως απαιτεί το εγχείρημα της ανοσίας της αγέλης.

Η κυβέρνηση, πανικόβλητη αίφνης καθώς μύρισε ξύλο καλοκαιριάτικα, προχώρησε ακόμα και σε αστρονομικού επιπέδου γελοιότητες όπως το δώρο των 150 ευρώ προς όσους νέους σπεύσουν να εμβολιαστούν. Ή τα καταστήματα …μόνο για εμβολιασμένους.

Τώρα που βλέπει ότι ούτε τα τρικ μπορούν να σώσουν την κατάσταση, το γυρίζει στην αλάνθαστη συνταγή που αναπαράγεται νυχθημερόν από τα πετσωμένα κανάλια.

«Δεν φταίμε εμείς, φταίτε εσείς, οι απαίσιοι». «Ιδίως οι αλήτες οι νέοι, που πάνε και διασκεδάζουν χωρίς να προσέχουν». «Κάνουμε ό,τι μπορούμε, αλλά δεν μας ακούτε, άθλιοι».

Και, κατά κάποιον τρόπο, έχει δίκαιο. Δεν φταίνε αυτοί, φταίνε εμείς. Που καταπίνουμε τον σανό αμάσητο και ανυπομονούμε να τους ξαναψηφίσουμε, μολονότι μας πίνουν το αίμα με τη σύριγγα και οδηγούν τη χώρα σε νέα χρεοκοπία, οικονομική, κοινωνική και ηθική.  

Εάν υπάρχει εκεί έξω κάποιος που νιώθει με όσα ζούμε οτιδήποτε εκτός από τρόμο, τον εκλιπαρώ να μη ξαναψηφίσει. Το έκανε το κομμάτι του, έδιωξε τους άπλυτους μαδουραίους, ας καθίσει τώρα σπίτι και ας προσευχηθεί για κάποιο θαύμα.

Έτσι και μόνο έτσι θα αποδείξει ότι διαπνέεται από αίσθημα κοινωνικής ευθύνης.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr