Γλυκά πονούσε το γιαούρτι

Γράφει ο Κωνσταντίνος Ταχτσίδης

“Δηλαδή, αν γιαουρτώνουμε τον Πάγκαλο είναι καλό, ενώ αν μαχαιρώνουμε τον Φύσσα είναι κακό; Η βία είναι βία“… Παύλος Τσίμας, 21/5/2018, ΣΚΑΙ.

Ίσως είναι αδύνατο να συλλάβει κάποιος το επίτευγμα του Παύλου Τσίμα, αλλά χθες το βράδυ ξεπέρασε ακόμα και τον πιο βρώμικο, προπαγανδιστικό εαυτό του καναλιού στο οποίο εργάζεται. Εξίσωσε το «γιαούρτωμα» ενός πολιτικού που επανειλημμένα έχει προσβάλει το κοινωνικό σύνολο (όχι τους πλούσιους φυσικά, την “πλέμπα”) με το μαχαίρωμα και τη δολοφονία ενός αντιφασίστα μουσικού από μέλη της εγκληματικής, νεοναζιστικής οργάνωσης, Χρυσή Αυγή.

Όχι. Του Παύλου Τσίμα δεν του ξέφυγε εν τη ρύμη του λόγου. Ήξερε πολύ καλά τι έλεγε.

Οι «Τσίμες», οι «Μπάμπηδες» και οι ντερμπεντέρηδες της ενημέρωσης, ξέρουν καλά τι λένε εδώ και οχτώ χρόνια. Κάθε τους λέξη είναι μελετημένη. Κάθε τους αναφορά, σύγκριση και αναλογία, προστίθεται με χειρουργική ακρίβεια πλάι στις εικόνες που επιλέγονται και στην ιεράρχηση των ειδήσεων στα μπρίφινγκ. Οχτώ χρόνια κλείνουν το μάτι στους ακροδεξιούς εγκληματίες. Μελετημένα και μεθοδευμένα ξαναγράφουν την ιστορία… ή τουλάχιστον ένα αφήγημα που οι “χρήσιμοι ηλίθιοι” θα οικειοποιηθούν. 

Οι ιεροκήρυκες της «θεωρίας των δύο άκρων» και του «μαζί τα φάγαμε», εκφράζουν, χωρίς πλέον να ντρέπονται, αυτά που ήδη υποψιαζόμασταν ότι σκέφτονται! Δεν έχουν άλλωστε και άλλη επιλογή. Τα περιθώρια έχουν στενέψει. Πρέπει να ξεπλύνουν τους φασίστες εγκληματίες και να τους εξισώσουν με το… Ρουβίκωνα. Τις κόκκινες μπογιές με το αίμα. Τα φέιγ-βολάν με τον εθνικισμό. Τα γιαούρτια με τα μαχαίρια.

Δεν είναι φυσικά η πρώτη φορά που το ανεπίσημο γραφείο Τύπου του Κυριάκου Μητσοτάκη, θέλοντας να περάσει την επικίνδυνη “θεωρία των δύο άκρων“, παίζει με το ψυχολογικό όριο ανοχής της κοινής γνώμης. Τουλάχιστον με το ποσοστό της που έχει ακόμα δημοκρατικά αντανακλαστικά.

Έχει προηγηθεί, μεταξύ άλλων ότι: τον Παύλο Φύσσα το δολοφόνησαν για το ποδόσφαιρο. Ο Ρουπακιάς ανήκε στην αριστερά και έναντι αμοιβής πήγε στην ΧΑ και είναι ράκος στη δίκη, ενώ η Μάγδα Φύσσα είναι “λυτή” και “τραμπούκος”. Οι χρυσαυγίτες είναι «αγανακτισμένοι κάτοικοι» και ο Ρουβίκωνας η μεγαλύτερη απειλή για τη χώρα.

Και όμως, το χειρότερο δεν είναι αυτό που τόλμησε να ξεστομίσει ο Παύλος Τσίμας. Το χειρότερο είναι πως συνηθίσαμε. Που μας φαίνεται ως κάτι φυσιολογικό, σαν μια ξαφνική καταιγίδα σε κυριακάτικο πικ-νικ, που… ε, τι να κάνουμε; συμβαίνει. Έτσι είναι η ζωή. 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr