Γίγαντας με πήλινα πόδια ο ελληνικός τουρισμός

Η καταστροφή της Ρόδου, της ναυαρχίδας του ελληνικού τουρισμού, από τις φετινές ανεξέλεγκτες πυρκαγιές, έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τον τουρισμό. Οι επιστροφές άρον άρον όσων βρίσκονταν εκείνες τις μέρες στο νησί και οι ακυρώσεις όσων σχεδίαζαν να κάνουν τις διακοπές τους εκεί αργότερα, ανάγκασαν τον πρωθυπουργό να αντιδράσει. Με έναν τρόπο όμως που ούτε τιμά τη χώρα, ούτε λύνει το πρόβλημα.

Το να φορέσει τη στολή του τουριστικού πράκτορα ένας πρωθυπουργός και να μοιράζει δωρεάν κουπόνια διακοπών σε ξένους σε στιλ «τρελάθηκε το αφεντικό και τόριξε στο τζάμπα», δεν είναι ούτε ό,τι καλύτερο για την αξιοπιστία της Ελλάδας, ούτε όμως και μπορεί να αντιμετωπίσει την καρδιά του προβλήματος.

Που είναι ότι η χώρα μας προχωρεί στην εποχή της κλιματικής κρίσης χωρίς σχέδιο. Χωρίς πολιτική προσαρμογής στους φυσικούς κινδύνους που φέρνει η κρίση και χωρίς σχέδιο για τον μετριασμό των φυσικών καταστροφών που τη συνοδεύουν.

Ακόμη κι αν έρθουν τζάμπα τον Οκτώβριο όσοι κινδύνεψαν φέτος τον Ιούλιο και έχασαν τις διακοπές τους, εξ αιτίας της αδυναμίας του ελληνικού κράτους να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της κλιματικής κρίσης και ακόμη και αν ακουστεί θετικά διεθνώς ότι ο πρωθυπουργός χαρίζει δωρεάν διακοπές, ο φόβος του κινδύνου που αισθάνεται ένας τουρίστας σε μια ανοχύρωτη χώρα θα συνεχίσει να αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για να επιλέξει ξανά τη χώρα μας για τις διακοπές του.

Οι τουρίστες που βρέθηκαν στη Ρόδο είδαν με τα μάτια τους τις αδυναμίες και τις ανεπάρκειες του κρατικού μηχανισμού. Είδαν έκθαμβοι τις φωτιές να αφήνονται ανεξέλεγκτες να κατακαίουν τα δάση και να σβήνουν μόνες τους όταν φτάνουν στη θάλασσα.

Όπως είδαν με τα μάτια τους τους ελάχιστους, σε σχέση με τις ανάγκες, πυροσβέστες να τρέχουν να σβήνουν τις φωτιές και συγχρόνως να πρέπει να στελεχώνουν και τα ελάχιστα ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ στα νησιά, λόγω τραγικών ελλείψεων σε προσωπικό.

Είδαν με δυο λόγια μια χώρα ανέτοιμη, ανοργάνωτη και διαλυμένη, να μην παρέχει το πιο σημαντικό αγαθό που επιθυμούν οι τουρίστες. Το αίσθημα ασφάλειας ότι αν κάτι άσχημο τους συμβεί, θα υπάρξουν οι δομές και οι μηχανισμοί να το αποτρέψουν για να τους προστατέψουν.

Αυτή η έλλειψη ασφάλειας που αισθάνονται οι ξένοι όταν έρχονται στην Ελλάδα σε σχέση με τη χώρα τους, είναι ο κυριότερος λόγος για να μην ξαναέρθουν.

Ένας άλλος εχθρός του τουρισμού είναι η ίδια η κλιματική αλλαγή. Η μετατροπή του κλίματος της χώρας μας σε πιο θερμή και συγχρόνως και πιο ξηρή κατεύθυνση κινδυνεύει να ακυρώσει το πιο ισχυρό συγκριτικό πλεονέκτημα του ελληνικού τουρισμού.

Η αλλαγή του κλίματος χωρίς αντιστάσεις, σε συνδυασμό με την πολιτική της ιδιωτικοποίησης των δασών με πρόσχημα την προστασία τους, μια επιλογή που οδηγεί με βέβαιο τρόπο στην αποδάσωση της χώρας, υπονομεύουν ευθέως το τουριστικό προϊόν.

Ουδείς θα θέλει, σε λίγα χρόνια, να κάνει διακοπές σε μια χώρα που όλο και πιο πολύ θα μοιάζει με την έρημο Σαχάρα.

Ένας άλλος μεγάλος εχθρός του τουρισμού είναι ο κακός του ο εαυτός. Το μοντέλο του μαζικού υπερτουρισμού που έχει επιλεγεί για τη χώρα μας έχει φτάσει στα όριά του.

Η κατάρρευση των δικτύων ύδρευσης, ηλεκτρισμού και αποχέτευσης στη Χαλκιδική φέτος το καλοκαίρι λόγω υπερπληθυσμού, δείχνει ότι αυτό το μοντέλο για τον τουρισμό δεν το αντέχει η χώρα.

Όπως δεν αντέχουν οι παραλίες την κατάληψη του δημόσιου χώρου από πανάκριβες ξαπλώστρες και ομπρέλες, δείκτης ενός τουρισμού ξένου με τις αντοχές της ελληνικής φύσης.

Οι αντιδράσεις πολιτών και οργανωμένων κοινωνικών ομάδων απέναντι στα επιχειρηματικά συμφέροντα που λυμαίνονται τον δημόσιο πλούτο φέτος το καλοκαίρι, με το απαξιωτικά αποκαλούμενο «κίνημα της πετσέτας», που στην πραγματικότητα είναι «κίνημα για ανάκτηση του ελεύθερου χώρου στις παραλίες», δείχνει την είσοδο σε μια νέα εποχή για τον τουρισμό.

Η υπέρβαση τη φέρουσας ικανότητας της χώρας μας αφενός λόγω υπερπληθυσμού στις τουριστικές περιοχές και αφετέρου λόγω κατάληψης και ιδιωτικοποίησης του δημόσιου χώρου από επιχειρηματικά συμφέροντα, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τη μονοκαλλιέργεια του μαζικού τουρισμού.

Ενός τουρισμού που μπορεί να μεγεθύνεται σε αφίξεις, μικραίνει όμως χρόνο με τον χρόνο σε τουριστικά έσοδα.

Ο συνδυασμός αυτού του κινδύνου με την ελληνική ακρίβεια, κάνει φέτος τους επιχειρηματίες του τουρισμού να διαμαρτύρονται ότι οι τουρίστες πλέον έρχονται για λιγότερες μέρες και ξοδεύουν λιγότερα χρήματα σε σχέση με το παρελθόν.

Η μεγέθυνση του τουρισμού σε νούμερα και αφίξεις δεν είναι ταυτόσημη με την οικονομική ανάπτυξη. Ειδικά στον βαθμό που υπονομεύει τις βασικές συνιστώσες της ανάπτυξης, που είναι το οικονομικό όφελος, η κοινωνική ευημερία και η περιβαλλοντική ισορροπία.

Μια οικονομία που στηρίζεται στη μονοκαλλιέργεια του υπερτουρισμού, αποδυναμώνοντας αντίστοιχα τις εναλλακτικές παραγωγικές δυνατότητες του τόπου και καθιστώντας ευάλωτη την οικονομία λόγω εξάρτησης από μια αναπτυξιακή δραστηριότητα ευαίσθητη στις κλιματικές και περιβαλλοντικές αλλαγές, είναι μια οικονομία σε αποδρομή.

Η οικονομία για να είναι ανθεκτική στις αλλαγές, να έχει διάρκεια και να αφήνει κέρδος στη χώρα πρέπει να συμβάλλει ισόρροπα στην οικονομική και συγχρόνως και στην κοινωνική και την περιβαλλοντική ανάπτυξη.

Η μεγέθυνση του τουρισμού, σε συνδυασμό με την αποδυνάμωση των δημόσιων πολιτικών προστασίας της κοινωνίας και του περιβάλλοντος, εξελίσσεται σε βάρος και των τριών αυτών προϋποθέσεων.

Μια μεγέθυνση όμως της οικονομίας με αποδέκτες αποκλειστικά και μόνο κάποια επιχειρηματικά συμφέροντα, που δεν ευνοεί ούτε την κοινωνική, ούτε και την περιβαλλοντική ανάπτυξη του τόπου, πυροβολεί τα πόδια της χώρας.

Κι αυτοί οι πυροβολισμοί ήδη έχουν αρχίσει να ακούγονται φέτος και να αφήνουν τα ίχνη τους και στην οικονομία και στην κοινωνία και στο περιβάλλον.

Πηγή: TVXS

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr