Γιατί στηρίζω την Έφη

Η αγάπη μου και η συντροφική μου αδελφικότητα είναι δυνατή και για τον Ευκλειδη (επιτρέψτε μου να αναφερθώ με τα μικρά τους ονόματα) και για το Νίκο. Είναι, εξάλλου, πολλά τα χρονια, πολλοί οι αγώνες. Φυσικά, σέβομαι και την ιστορία του Στέφανου Τζουμάκα, ο οποίος, βέβαια, με ειλικρίνεια δεν “κυνηγάει” την αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ. Κυνηγάει ενίσχυση της φωνής του.

Δεν θα αρνηθώ πως έχει να πει πράγματα. Κανένας από τους τρεις άντρες υποψηφίους εν στερείται αυτού του προνομοίου -και του αγαθού.

Όμως, στηρίζω την Έφη. Ως συντρόφισσα της ίδιας γενιάς, ως η νεότερη γυναίκα της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ και με ακόμη πιο πολιτικά κριτήρια από τα -περίπου- συναισθηματικά που έχω αναφέρει.

Η Έφη μπορεί να ενώσει το κόμμα. Θέτει υπό πλήρη αμισβήτηση τη μέχρι τώρα έννοια της “πλειοψηφίας” και της εσωστρεφούς ανοησίας στην οποία είχαμε υποπέσει, με ένα ψεύτικο δίλημμα μεταξύ “προεδρικών” και… μη; Ποτέ δεν θα καταλάβω τι ήμασταν όσες κι όσοι δεν ανήκαμε στην ανανεωτική πτέρυγα, αλλά στηρίζαμε τον Αλέξη Τσίπρα.

Η Έφη αυτό το έχει κερδίσει. Όχι επειδή είναι νέα, αλλά επειδή είναι δυνατή. Υπήρξε μία πάρα πολύ καλή υπουργός εργασίας, ίδρυσε τον ΟΠΕΚΑ, εδραίωσε τα δικαιώματα των αναπήρων (εργαζομένων και μη), επέτρεψε στα ασφαλιστικά ταμεία να αναγνωρίζουν πανάκριβες θεραπείες, κάτι που δεν ήταν δεδομένο επί κυβέρνησης Σαμαρά.

Ενίσχυσε την προνοιακή πολιτική, κατήργησε τον υποκατώτατο μισθό, πολέμησε τα “μπλοκάκια”. Αύξησε τον κατώτατο μισθό μέσα στο μνημόνιο και έπειτα ξανά. Μείωσε την ανεργία και την αδήλωτη εργασία. Μαζί με την Θεανώ Φωτίου συνεργάστηκαν άψογα για τη διευκόλυνση της τεκνοθεσίας και την αναδοχής.

Και όσο για τα καθ’ημάς, η Έφη Αχτσιόγλου, ένα ενεργό και δραστήριο στέλεχος, έχει καταφέρει δύο πολύ σπουδαία πράγματα: να συγκεντρώσει την στήριξη από όλες τις τάσεις του κόμματος (από τον Νίκο Βούτση και την Θεανώ Φωτίου ως τον Γιάννη Ραγκούση και τη Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου της “διεύρυνσης”). ‘Εχει καταφέρει να μην αμφισβητείται η ικανότητά της, ακόμη και αν έχει δεχθεί επιθέσεις περί… καλλιστείων, που πρώτος ανέφερε ο Χρήστος Σπίρτζης. Έχει καταφέρει να βοηθήσει να επιταχυνθούν οι διαδικασίες, ώστε να μη μείνει ακέφαλο το κόμμα, χωρίς ηγεσία.

Κυρίως, όμως, η Έφη Αχτσιόγλου, όπως και οι συνυποψήφιοί της, επέλεξαν να θέσουν εαυτούς στη μάχη στην πιο δύσκολη στιγμή για τον ΣΥΡΙΖΑ. Αξίζουν συγχαρητήρια.

Το ότι είναι γυναίκα, και μάλιστα νέα, ποσώς με ενδιαφέρει, δε σημαίνει τίποτε από μόνο του. Με ενδιαφέρει, όμως, το ότι είναι φεμινίστρια. Η Έφη Αχτσιόγλου μιλά ανοιχτά και διεκδικητικά για τις ανισότητες, για την έμφυλη βία, έχει ταχθεί εναντίον του νομοσχεδίου Τσιάρα για τη συνεπιμέλεια. Παλεύει για την καθιέρωση του όρου “γυναικοκτονία”. Για την εργασιακή ισότητα, για τον αγώνα για τις άδειες μητρότητας, για τον αγώνα για τις δομές φιλοξενίας.

Χρειαζόμαστε μία πρόεδρο που ναυαρχίδα της είναι και τα δικαιώματά μας. Χρειαζόμαστε μια γυναίκα και φεμινίστρια πρόεδρο σε μια ανδροκρατούμενη Βουλή, επίσης. Κυρίως, χρειαζόμαστε μία πρόεδρο που έχει ζήσει “από μέσα” τα κινήματα που έκανα τον ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση και που μπορεί να συσπειρώσει όχι μόνο το κόμμα, αλλά και την κοινωνία.

Η Έφη είναι λαοφιλής. Θα δεχτεί πολλές σεξιστικές, ανήθικες επιθέσεις το επόμενο διάστημα, αυτό το βλέπουμε ήδη, το ξέρουμε. Αλλά θα τις δεχτεί, επειδή την φοβούνται. Κι αυτό είναι σπουδαίο.

Με την έφη για όλους τους λόγους του κόσμου, για την Αριστερά, για την κοινωνία.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr