«Γιατί ρε Αλέξανδρε;»

«Γιατί ρε Αλέξανδρε;». Έτσι μου είχε απευθύνει τον λόγο ο συμπαθής Βασίλης, τον Απρίλιο του 2019 σε μια αθλητική εκδήλωση στο Καυταντζόγλειο.

Τον Βασίλη δεν τον γνώριζα πριν, ήρθε και μου μίλησε στο ταρτάν του γηπέδου από την απέναντι μεριά του κιγκλιδώματος που είχε στηθεί πρόχειρα. Έπιασα κουβέντα μαζί του, φαινόταν πως ήταν άνθρωπος που ήθελε να μιλήσει και όχι να φωνάξει. Οδηγός ταξί στο επάγγελμα, άκουγε όλη την ημέρα αθλητικές ραδιοφωνικές εκπομπές της Θεσσαλονίκης που ζητούσαν κρεμάλες «επειδή ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. υπέγραφε μια συμφωνία επιζήμια για τη χώρα, το λένε όλοι εκτός από εσάς, ακόμα κι η Νέα Δημοκρατία».

-«Τι εννοείς φίλε μου;»

–«Γιατί ρε Αλέξανδρε πήγες με αυτούς που πούλησαν τη Μακεδονία μας; Με όποιον άλλον και να κατέβαινες δεν θα είχαμε πρόβλημα.»

-«Με ποιόν θα ήθελες να κατέβαινα δηλαδή;»

-«Με την Χρυσή Αυγή ή τον Βελόπουλο. Με όποιον ήθελες εκτός από αυτούς.»

Θα έπρεπε να υπάρχει ειδικός όρος για αυτό που έκανε η Νέα Δημοκρατία στην ελληνική κοινωνία. Διχασμός, μίσος, αφορισμοί, χαλασμένες φιλίες, κινητοποιήσεις, συλλαλητήρια κι άλλα τόσα για να κερδίσει ψήφους ένα κόμμα που ευθύνεται για το διπλωματικό τέλμα που είχε πέσει για δεκαετίες το ζήτημα της ονομασίας της -πλέον- Βόρειας Μακεδονίας. Ας μην ξαναγυρίσουμε στις παλιές ιστορίες επί Υπουργού Εξωτερικών Αντώνη Σαμαρά, έχουν χιλιοειπωθεί και είναι γνωστά ιδίως στους ψηφοφόρους της οικογένειας Μητσοτάκη.

Τηλεφωνικές (κι όχι μόνο) απειλές, σφαίρες στα ταχυδρομικά κουτιά υπουργών και βουλευτών, προπηλακισμοί, σπασμένες επιχειρήσεις. Στην περιοδεία για τις ευρωεκλογές και τις περιφέρειες και δήμους, είδαμε πολλά.

Στον Χρήστο Γιαννούλη στα Γιαννιτσά ένας γονιός -που ήταν πιασμένος χέρι χέρι με το μικρό παιδάκι του- τσίριζε στον υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ να μην ξαναπατήσει το πόδι του στην πόλη. Σε δική μου επίσκεψη με τον Κώστα Αρβανίτη στην Κατερίνη, ομάδα «πολιτών» με επικεφαλής υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο με τη Νέα Δημοκρατία (και πρώην υποψήφιο με τη Χρυσή Αυγή) μας πετούσε ποτήρια και πιρούνια. Στην Πτολεμαΐδα άλλοι «πολίτες» μας φώναζαν «τσεκούρια και φωτιά στα κόκκινα σκυλιά». Το πρόβλημα δεν ήταν όμως ποτέ αυτοί οι «πολίτες», αλλά οι πραγματικοί πολίτες.

Αυτοί που εξαπατήθηκαν, παραπλανήθηκαν και εκβιάστηκαν ψυχολογικά ώστε να μαυρίσουν τους προδότες. Το ψέμα έχει όμως κοντά ποδάρια, αλλά κανείς δεν περίμενε ότι θα είναι τόσο κοντά ώστε σχεδόν να έρπεται, και μέσα σε λιγότερο από ενάμιση χρόνο θα ξεσκεπαζόταν η απάτη τους.

Η δήλωση «Ο πρωθυπουργός κύριος Μητσοτάκης πάλεψε για τις ενταξιακές διαδικασίες της Β. Μακεδονίας» που έκανε ο Ζόραν Ζάεφ, και το χθεσινό κοινό ανακοινωθέν του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών με τον Μάικ Πομπέο που χαρακτηρίζουν ως «ιστορική» την Συμφωνία των Πρεσπών, είναι η αρχή του τέλους για την πατριδοκαπηλίας της Νέας Δημοκρατίας. Η δε ορθή επανάληψη και η διαγραφή του όρου «ιστορική» από το τελικό κείμενο, δίνει κι έναν τόνο γελοιότητας σε μια ιστορία που δεν ήταν ποτέ αστεία.

Αυτά τα γεγονότα γκρεμίζουν τον κόσμο όσων θυμούνται το -ιστορικό πια – «Δεν θα απεμπολήσω το δικαίωμα του βέτο» του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Βουλή και τον ψήφισαν για αυτό. Είναι μια απάντηση για τον Βασίλη στο Καυταντζόγλειο, που στο τέλος εκείνης της κουβέντας μας μου ζήτησε να μιλήσω στον αέρα με έναν ραδιοφωνικό παραγωγό, γιατί ο ίδιος δεν ήξερε να μου απαντήσει στις ερωτήσεις που του έκανα.

Πολύ φοβάμαι κύριε Μητσοτάκη, πως οι 158 συγγνώμες δεν θα είναι αρκετές.

*Ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης είναι αναπληρωτής εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ

Πηγή: ieidiseis.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr