Γιατί πραγματικά καταργήθηκε το άσυλο (και τι δουλειά έχουν οι σφαίρες στην Πολυτεχνειούπολη)

Όταν καταργήθηκε το πανεπιστημιακό άσυλο, η συντριβή του δημοκρατικού κόσμου ήταν μεγάλη, κυρίως για συμβολικούς λόγους, όχι γιατί ξέραμε τι θα ακολουθήσει. Αλλά το άσυλο δεν καταργήθηκε συμβολικά, ήταν η αρχή ενός πολύ συγκεκριμένου προγράμματος, που τώρα βρίσκεται εν εξελίξει.

Την Τρίτη το πρωί έγινε μία επιχείρηση για εύρεση ναρκωτικών στην Πολυτεχνειούπολη της Αθήνας. Επισήμως, από την ΕΛ.ΑΣ, δηλαδή, μία ένστολη ένιωσε αδιαθεσία (!), σηκώθηκε να φύγει αφήνοντας το πόστο της στην επιχείρηση (;), τρόμαξε ότι θα της επιτεθεί κάποιος με κατσαβίδι και τον πυροβόλησε στα πόδια.

Ανεπισήμως, τον πυροβόλησε μόλις 30 μέτρα μπροστά από την στάση του λεωφορείου, η οποία ήταν γεμάτη κόσμο. Κινδύνεψαν πολίτες, λοιπόν. 

Το πάλαι ποτέ άσυλο έγινε το Φαρ Ουέστ της Νίκης Κεραμέως. Από τότε που ο Χρυσοχοϊδης “ανακάλυπτε” ότι στην ΑΣΟΕΕ υπάρχουν όπλα του συριακού στρατού, ως το ΑΠΘ, ως τις σφαίρες -σφαίρες!- στην Πολυτεχνειούπολη. 

Τις επρομέρεις, ότι μία ένστολη ένιωσε αδιάθετη και νόμιζε ότι θα δεχθεί επίθεση με κατσαβίδι και πυροβόλησε, ας τις αφήσουμε στην κρίση σας. Ευτυχώς δεν έγραψε η ΕΛ.ΑΣ ότι η γυναίκα ήταν “στις δύσκολες μέρες”. Ας έρθουμε στο χρονικό της κατάλυσης του δημοκρατικού πολιτεύματος, επικεντρωμένοι στο πανεπιστήμιο. Γιατί πλέον δεν έχουμε δημοκρατία, ακόμη κι αν σοκάρει είτε να το ακούμε, είτε να το αντιλαμβανόμαστε. Έχουμε μια δικτατορία Κοινοβουλευτική. Συγκεντρωτική. Που δεν λογοδοτεί. Που κυνηγάει τα παιδιά και που φτωχοποιεί τους γονείς τους.

Η κατάργηση του ασύλου ήταν κομβικό σημείο της πολιτικής που θα ακολουθούσε η κυβέρνηση. Άσυλο σημαίνει ιδέες και ιδέες σημαίνει κινήματα. Κατάργηση του ασύλου, σημαίνει πανεπιστημιακή αστυνομία αρχικά, δευτερευόντως οποιοδήποτε άλλο σώμα. Να, στην Πολυτεχνειούπολη η ομάδα ΟΠΚΕ έσπασε τα δωμάτια στις φοιτητικές εστίες, χρέωσε το δημόσιο, προκάλεσε και υλικές ζημιές στην περιουσία των φοιτητών και φοιτητριών γιατί; Γιατί μπορεί. Όχι επειδή έψαχνε ναρκωτικά. Επειδή μπορεί. Επειδή τρομοκρατεί. Επειδή την Τρίτη η Αστυνομία άσκησε πολιτική.

Όταν καταργούσαν το άσυλο, δεν περίμεναν την πανδημία που ούτως ή άλλως μας έκλεισε σπίτι -και καλώς. Αν με τόσα μέτρα είχαμε τους περισσότερους νεκρούς στην Ευρώπη, φανταστείτε τι θα γινόταν χωρίς αυτά. Όταν καταργούσαν το άσυλο, εγκαθίδρυαν ένα καθεστώς. Να, ορίστε το καθεστώς: ελεγχόμενη δικαιοσύνη, ανεξέλεγκτη κυβέρνηση. Φτώχεια, χάος, φόβος.

Το άσυλο ήταν σημείο -κλειδί. Θα θυμάστε ότι την προηγούμενη δεκαετία από τους φοιτητές ξεκινούσαν τα κινήματα που δεν έριξαν μία, ούτε δύο, αλλά τρεις κυβερνήσεις. Που έκαναν την Αριστερά κυβέρνηση, μετά -όχι με τόσο απλοϊκή ανάλυση, βεβαίως, αλλά σημασία έχει ο δρόμος. Αν καταλάβουμε ότι οι ιδέες που ζωντάνευαν στο άσυλο, μας έβγαζαν στον δρόμο κι ο δρόμος διαμόρφωσε κάτι, ένα πολιτικό κλίμα, μία οντότητα αυτοτελή, τότε καταλαβαίνουμε ότι καταργόντας το άσυλο, δημιούργησαν ένα πλέγμα ασφάλειας γύρω τους.

Γιατί πάντα τις λύσεις τις δίνουν οι νέοι κι οι νέοι τώρα κινδυνεύουν στα ίδια τους τα πανεπιστήμια. Κυριολεκτικά. Τους ανοίγουν τα κεφάλια στη Θεσσαλονίκη και στου Ζωγράφου πέφτουν σφαίρες λίγα μέτρα πιο κοντά τους. Τους σπάνε τους κοιτώνες, φανταστείτε τον κοιτώνα σαν το σπίτι σας. Σα να έρχονται οι ένστολοι να σας σπάνε την πόρτα! Χωρίς λόγο, χωρίς αφορμή.

Αυτό ακριβώς είναι ο φόβος, ο φόβος που σε αδρανοποιεί, που σε τρώει και τελικά κυριαρχεί. Είναι το σπασμένο κεφάλι του παιδιού, η σπασμένη πόρτα του σπιτιού, ο φραγμένος δρόμος από κάτι αόρατο -όχι αόριστο, όμως. Η ασύδοτη κυβέρνηση που καταφέρνει να λειτουργεί σαν ψυχοπομπός Ερμής, ακόμη και για τους ζώντες: Μας παραδίδουν στο χάος 

Το δε χάος δεν είναι μονοδιάστατο πράγμα, ούτε βιβλικό στην ανάγνωσή του. Μεταλλάσσεται. Τώρα είναι πόλεμος, ακρίβεια, κρίση, απελπισία. Οι νεκροί της πανδημίας που αφήνουν πληγές στις κοινωνίες. Είναι και ο φόβος, αυτή η απόγνωση ότι δεν έχεις τρόπο να φωνάξεις, να διεκδικήσεις, να δικαιωθείς.

Αυτό ήταν το άσυλο. Μια κατάργηση που θα ξεκινούσε έναν κοινωνικό πόλεμο. Μάλλον, μία κοινωνική, μονομερή επίθεση. Εις βάρος μας.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr