Γιατί κάποιοι φεύγουν από το Λούβρο με έναν πίνακα στα χέρια; – Μία παράδοση που κρατάει από τη Γαλλική Επανάσταση!

Μία μακρά παράδοση που χρονολογείται από τη Γαλλική Επανάσταση, αφού κάθε χρόνο το μουσείο του Παρισιού δίνει 250 άδειες σε ερασιτέχνες και επαγγελματίες, επιτρέποντας τους να αντιγράψουν το αριστούργημα της επιλογής τους.

Ο μετα – ιμπρεσιονιστής ζωγράφος Paul Cezanne είπε κάποτε: Το Λούβρο είναι το βιβλίο από το οποίο μαθαίνουμε να διαβάζουμε. Αυτή η σκέψη συνοψίζει την παραδοσιακή πρακτική της μάθησης, που βασίζεται και στην αντιγραφή έργων άλλων καλλιτεχνών.

Το Λούβρο άνοιξε τις πόρτες του σε αυτήν την πρακτική το 1793, μετά την καρατόμηση της Μαρίας Αντουανέτας. Από τότε οποιοσδήποτε καλλιτέχνης μπορεί να πάρει ένα καβαλέτο και να αντιμετωπίσει την πρόκληση να ζωγραφίσει ένα αριστούργημα. Οι καλλιτέχνες όμως σε ολόκληρο τον κόσμο, μπορεί να χρειαστεί να περιμένουν ακόμα και δύο χρόνια για να λάβουν μία από τις περιορισμένες άδειες.

Οι καλλιτέχνες μπορούν να εργάζονται πάνω σε ένα έργο για τρεις μήνες, έχοντας πρόσβαση στις γκαλερί από τις 9:30 π.μ έως τις 1:30 μ.μ. από τον Σεπτέμβριο έως τον Ιούνιο εκτός από τα Σάββατα και τις αργίες. Τα έργα επιθεωρούνται αυστηρά όταν ολοκληρώνονται και πρέπει να εξασφαλίζονται όλες οι προϋποθέσεις για να μην υπάρξει πλαστογραφία. Σύμφωνα με ρεπορτάζ του φωτορεπόρτερ Ivan Guilbert, οι καλλιτέχνες δουλεύουν με ιδιαίτερη επιμονή και αφοσίωση.

Οι αρμόδιοι του Λούβρου για να αποτρέψουν την πιθανότητα κλοπής ή πλαστογραφίας, επιβάλλει στους αντιγραφείς να χρησιμοποιούν καμβάδες μικρότερους ή μεγαλύτερους από το πρωτότυπο.