Έχετε αναρωτηθεί γιατί συμβαίνει αυτό; σύμφωνα με τους ερευνητές υπάρχει εξήγηση για την στάση αυτή.
Όπως εξηγούν στους New York Times επιστημονικά λέγεται «γνωστική δυσαρμονία» (cognitive dissonance). Πρακτικά σημαίνει ότι κάποιος έχει κρατήσει στο μυαλό του ταυτόχρονα δύο αντιφατικές μεταξύ τους σκέψεις. Όπως για παράδειγμα όταν κάποιος αδικεί κάποιον άλλον, αλλά ταυτόχρονα αποτινάζει την ενοχή από πάνω του, πίσω από την δικαιολογία ότι ήταν λάθος του άλλου.
Η Carol Tavris, που έχει γράψει το Mistakes Were Made (But Not by Me), δίνει την δική του εξήγηση:
«Η γνωστική δυσαρμονία είναι αυτό που αισθανόμαστε ότι η ιδέα για αυτό που θεωρούμαι ότι είμαστε (έξυπνοι, καλοί, πεπεισμένοι ότι αυτό που πιστεύουμε είναι αλήθεια) απειλείται από γεγονότα που αποδεικνύουν ότι κάτι που κάναμε δεν ήταν έξυπνο, ότι κάναμε κάτι που πληγώσαμε τον άλλον ή του κάναμε κακό, ότι τα πιστεύω μας δεν είναι σωστά ή αληθινά».
Στην ουσία δηλαδή, προτιμούν να παραποιούν τα γεγονότα, παρά την αντίληψη που έχουν για τον εαυτό τους.
Οι NYT παραθέτουν επίσης μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο European Journal of Social Psychology το 2012 για τη… δυσανεξία των ανθρώπων να ζητούν συγνώμη.
Σύμφωνα με την μελέτη, δεν μας αρέσει να ζητάμε συγνώμη γιατί με το να μην ζητάμε συγνώμη αισθανόμαστε ανώτεροι και δεν πληγώνουμε την αυτοπεποίθησή μας.Ωστόσο, είναι σημαντικό να ζητάμε συγνώμη για την διασφάλιση της καλής λειτουργίας των διαπροσωπικών μας σχέσεων.
