Γιάννη Πανούση, ρώτα στη Βενεζουέλα: εκεί ξέρουν από προβοκάτσιες…

Της Δέσποινας Παπαγεωργίου

Μπορεί ο ηγέτης που άλλαξε την ιστορία της Βενεζουέλας, ο Ούγκο Τσάβες, να κατάφερε να μειώσει μέσα σε λίγα χρόνια δραστικά τον αναλφαβητισμό και τη φτώχεια, αλλά δαιμονοποιήθηκε όσο ίσως κανείς άλλος μετά τον Φιντέλ Κάστρο της Κούβας από τη Δύση. Κι ενώ ο Τσάβες διεξήγε ένα τεράστιο πείραμα δημοκρατίας, με χιλιάδες λαϊκά συμβούλια να λειτουργούν απ’ άκρη σ’ άκρη της χώρας, η εικόνα του, όπως δομούνταν από τα διεθνή ΜΜΕ, ήταν ούτε λίγο ούτε πολύ αυτή ενός ολοκληρωτικού ηγέτη που μόνο που δεν καταβρόχθιζε παιδάκια.

 

Και στο εσωτερικό της Βενεζουέλας, όμως, η προπαγάνδα εναντίον του Τσάβες καλά κρατούσε. Και πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς, αφού, σύμφωνα με έρευνα του οικονομολόγου Μαρκ Ουάισμπροτ, το 2009-2010 οι κρατικοί τηλεοπτικοί σταθμοί, που υποστηρίζονταν από την κυβέρνηση, αντιστοιχούσαν μόλις στο 5,9% της αγοράς, με τα ιδιωτικά να καλύπτουν τη μερίδα του λέοντος. Η θεαματικότητα των κρατικών καναλιών δεν ξεπερνούσε το 5,4% και το υπόλοιπο ποσοστό μοιραζόταν μεταξύ ιδιωτικών και συνδρομητικών καναλιών.

 

Στη χώρα μας, στην κυβέρνηση βρίσκεται ένα κόμμα που δεν έχει ξανακυβερνήσει. Αυτό, αυτομάτως, το φέρνει αντιμέτωπο με ένα κράτος που έχει συνδημιουργηθεί με τους Έλληνες ολιγάρχες. Τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί, καθώς και η συντριπτική πλειοψηφία του Τύπου, ανήκουν σε ιδιώτες, και κυρίως στους ολιγάρχες. Αυτοί μπορεί να έριξαν κάπως τους αντιπολιτευτικούς τόνους μετά τις εκλογές, αλλά το πιο πιθανό είναι να περιμένουν τον ΣΥΡΙΖΑ «στη γωνία» στην περίπτωση που αποπειραθεί να υλοποιήσει την προεκλογική του εξαγγελία και να καταργήσει τα προνόμιά τους. Ακόμα και η «κρατική» ΝΕΡΙΤ είναι «παιδί» της προηγούμενης κυβέρνησης, όπου έχουν προσληφθεί άτομα με διαδικασίες η αξιοκρατία των οποίων αμφισβητήθηκε από πολλούς.

 

Η κυβέρνηση, λοιπόν, έχει να διεξάγει μάχη απέναντι σε αυτούς που διαπλέκονταν με τις προηγούμενες κυβερνήσεις και οι οποίοι θεωρούσαν ότι κυβέρνηση και κράτος πρέπει να ταυτίζονται.

 

Η μάχη αυτή είναι μόνο στην αρχή της και από την έκβασή της θα κριθούν πολλά – αν όχι όλα. Δύο είναι τα ενδεχόμενα: ή η κυβέρνηση διαλύει τη διαπλοκή και προωθεί την αξιοκρατία και τη διαφάνεια στον χώρο των ΜΜΕ, συγκρουόμενη σφοδρά με τα κατεστημένα συμφέροντα, ή «τα βρίσκει» με τους ολιγάρχες και εξελίσσεται σε «μια από τα ίδια». Αυτό που έδειξαν οι εκλογές του Ιανουαρίου είναι ότι οι πολίτες επιθυμούν το πρώτο.

 

Ένα κραυγαλέο παράδειγμα της σημασίας αυτής της μάχης αποτελεί ένα γεγονός για το οποίο τα μέχρι τώρα στοιχεία δείχνουν ότι αποτελεί κατάφωρη προβοκάτσια: η «είδηση» που μεταδόθηκε αρχικά από τον ΣΚΑΪ ότι ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη Γιάννης Πανούσης ανοίγει τα κέντρα κράτησης μεταναστών, αλλά και τα σύνορα – χωρίς καμία πρόνοια για τη μέθοδο με την οποία θα γινόταν αυτό και για το «μετά».

«Εμφανίστηκα ότι ανοίγω τα κρατητήρια, τα κέντρα αλλοδαπών», είπε ο Γιάννης Πανούσης και πρόσθεσε ότι έμεινε «με το στόμα ανοιχτό», κατηγορώντας όσους αντέδρασαν έντονα ότι δεν του τηλεφώνησαν για να διασταυρώσουν την είδηση.

 

«Πώς βγήκαν οι ανακοινώσεις; Πέντε λεπτά μετά από μια είδηση της τηλεόρασης που δεν είχε καν διασταυρωθεί;» εξανέστη και στράφηκε κατά των ΜΜΕ, αλλά και κατά του ΣΚΑΪ που πρώτο παρουσίασε την επίμαχη διαταγή. «Οι άνθρωποι που έβγαλαν αυτή την είδηση δεν ήξεραν ότι θα δημιουργήσουν τέτοιο πανικό; Ήταν αφελείς; Είναι δυνατόν να πληροφορείται κάποιος ένα έγγραφο χωρίς υπογραφή πολιτικού και να δημιουργείται κατάσταση πανικού; (…) Είναι δεοντολογία αυτό; Είναι αφέλεια;»

 

Αναφέρθηκε και στον Αντώνη Σαμαρά, αφήνοντας σαφείς αιχμές: «Πώς βγαίνει ο πρώην πρωθυπουργός να κάνει δηλώσεις χωρίς να το έχει διασταυρώσει;»

 

Όχι, κύριε Πανούση. Σίγουρα δεν είναι αφέλεια – σίγουρα όχι εκ μέρους των συγκεκριμένων ΜΜΕ. Ίσως θα βοηθούσε να αφουγκραστείτε μερικά διδάγματα από τη Βενεζουέλα. Όσο είναι καιρός.

Πηγή: crashonline.gr