«Ήταν το πρώτο σοκ λίγο άβολο και η πρώτη μέρα, αλλά τώρα γύρισα στην Ελλάδα, στο σπίτι μου, στη χώρα μου που το τραγούδι είναι νούμερο ένα ακόμα. Εντάξει, όλα καλά. Από τη μέρα που φτάσαμε στην Πορτογαλία, μόνο παλεύαμε για να πάρουμε τα δεδομένα που υποτίθεται ότι είχαμε συμφωνήσει μήνες πριν και γενικότερα από τότε που είχαμε ξεκινήσει να κάνουμε τις προτάσεις μας για τη σκηνική παρουσία. Αυτό που είδατε ήταν αυτό που καταφέραμε μετά από πάρα πολύ προσπάθεια και από αυτά που ήταν αυτοί διατεθειμένοι να μας δώσουν. Προσαρμόσαμε την εμφάνισή μας σύμφωνα με αυτά που μπορούσαν να γίνουν στη σκηνή.
Η Κύπρος είναι δεδομένο ότι θέλω να πάμε καλά, η μία υποστηρίζουμε την άλλη από την αρχή, δεν γίναμε γραφικοί μεταξύ μας -γιατί μην ξεχνάτε ότι η Ευρώπη λέει συνέχεια ότι είμαστε γραφικοί και δίνουμε τα 12αρια μας- το κρατήσαμε σε πιο ήπιους τόνους.
Η Βουλγαρία ήταν η μοναδική χώρα που όταν αποκλειστήκαμε ήρθαν στο καμαρίνι και έκλαιγαν τα παιδιά μαζί μας.
