Για τους δημοσιογράφους που δεν ντρέπονται…

Εκτός από το δικαίωμα στην άποψη έχει και χρέος να λέει την άποψή του με θάρρος χωρίς να φοβάται πώς θα χαρακτηριστεί. Η στάση του δεν είναι απαραίτητο να εκτιμιέται από όλους γιατί δεν γίνεται να συμφωνούν όλοι.

Ακόμη και αν συμπαθεί κάποιον που έχει την εξουσία, η φυσική του θέση είναι απέναντι στην εξουσία. Δεν πρέπει να έχει φραγμούς ο δημοσιογράφος , ούτε να αυτολογοκρίνεται.

H καλύτερη στάση απέναντι στο κοινό του και την κοινωνία είναι η τίμια στάση, δηλαδή να παρουσιάζει τα στοιχεία του ρεπορτάζ ως στοιχεία και την άποψη ως άποψη. Αυτό που δεν μπορεί να κάνει ο δημοσιογράφος είναι πληρώνεται ή να παίρνει εντολές για να έχει συγκεκριμένη άποψη.

Να βάζει τον εαυτό του στην υπηρεσία σκοπών που δεν διέπονται από το σύστημα αξιών του και την ανάγκη της πληροφόρησης (όπως την αντιλαμβάνεται) αλλά που αποτελούν διατεταγμένη υπηρεσία με ή χωρίς ανταλλάγματα.

Ο δημοσιογράφος μπορεί να σχετίζεται με πολιτικούς, πρεσβείες, τρομοκράτες, πράκτορες ή αγίους αλλά δεν μπορεί να παίρνει εντολές απ αυτούς. Επίσης δεν έχει δικαίωμα να λουστράρει τις σκοπιμότητες και να ωραιοποιεί τις διατεταγμένες δράσεις για να τις υπηρετήσει.

Η διαφορά μεταξύ του δημοσιογράφου που έχει και υποστηρίζει την άποψή του με το δημοσιογράφο που εξυπηρετεί μια άποψη, είναι η διαφορά μεταξύ δημοκρατίας και χειραγώγησης. Δημοσιογραφίας και βρωμοδουλειάς.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr