Για την απαγόρευση εισόδου σε προσφυγόπουλα στο ΕΑΜ – Σιγή ιχθύος από την κυβέρνηση

Το μαρτυρεί το κείμενο που δημοσίευσε, χτες, αργά στην ιστοσελίδα του “σχετικά με τον συμβάν” όπως το τιτλοφορεί; υπεροπτικό, απόμακρο, απαξιωτικό :

Σε «θέμα εγκυκλίου περί ελευθέρας εισόδου μαθητών – χωρών της ΕΕ» απέδωσαν γνώστες παρόμοιων θεμάτων, την άρνηση εισόδου των παιδιών, άλλοι καλοπροαίρετα,  άλλοι όχι, οι περισσότεροι εξοργισμένοι με τη στάση του αρχαιολογικού μουσείου. Όλοι, πλην των κρατούντων, τοποθετήθηκαν στο θέμα των μαθητών πρόσφυγων, όπως μπορούσε ο καθένας: με αναρτήσεις στα σόσιαλ μίντια και σχόλια,  με ρεπορτάζ οι δημοσιογραφικοί ιστότοποι, γέμισαν κι αυτοί, και επί δύο ημέρες, τώρα, διαβάζουμε απόψεις, σχόλια, καταγγελίες – ένα σωρό.

Από την πλευρά του, το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο τηρεί σιγήν ιχθύος. Το ίδιο και το κατά τα λοιπά λαλίστατο ΥΠΠΟΑ. Η διοίκηση του πρώτου μουσείου της χώρας παραμένει μέχρι τώρα απούσα, ουσιαστικά και τυπικά. Ούτε καν ότι θα διερευνήσει το θέμα  δεν βγήκε να μας πεί η διευθύντρια κ. Άννα Καραπαναγιώτου πόσο μάλλον ότι θα φροντίσει να εξασφαλίσει την είσοδο των εφήβων προσφύγων, με άλλο τρόπο, στο μουσείο,  εν ευθέτω χρόνο, κάτι, τέλος πάντων, που να δείχνει ότι αυτός ο τόπος έχει μια ευαισθησία στο προσφυγικό θέμα διότι υπήρξε πρόσφυγας, πόσο μάλλον οι μανάδες του, όταν πρόκειται για παιδιά ευαισθητοποιούνται -λέμε τώρα- και δεν τους κλείνουν την πόρτα κατάμουτρα  ως γνήσιοι δημόσιοι υπάλληλοι, σύμφωνοι και τις διατάξεις του δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα και τις εγκυκλίους του κράτους.

Το «δεν ήξερες » απαντάται με το «δε ρώτησες». Γιατί αν θέλει να πετύχει στην καινούργια της θέση η νέα διευθύντρια του ΕΑΜ – εξ Εφορείας Αρχαιοτήτων της Αρκαδίας προερχόμενη- θα πρέπει να λάβει πολύ σοβαρά υπόψη αυτό που οι αμερικανοί υπεραμύνονται τώρα πιά και πασχίζουν να το πετύχουν:  την άμεση ανταπόκριση των πολιτιστικών οργανισμών (στην προκειμένη περίπτωση του ΕΑΜ) στις κοινωνικές συνθήκες και επιταγές του σήμερα, στη σύνδεση των μουσείων με την πολυπολιτισμική κοινωνία, με το ευρύτερο κοινό και το άνοιγμά τους στις μάζες, όχι τις αστικές και τις εθνικές μόνο, αλλά και σ’ εκείνες που βρίσκονται έξω από τις διατάξεις της ΕΕ και συνθέτουν το πανανθρώπινο σύγχρονο πρόσωπο της κοινωνίας του 21ου αιώνα: τις κοινότητες των μεταναστών, των προσφύγων, των φυγάδων, των μη συμμορφούμενων προς τας ηθικάς υποδείξεις της «κανονικότητας».

Πηγή: www.anyteart.com