Για το «Χάρολντ και Μωντ» που συνεχίζεται στο θέατρο «Νέος Ακάδημος»

Μια άνιση παράσταση, την οποία παίρνουν κυριολεκτική όλη πάνω τους η Τάνια Τσανακλίδου και ο Θανάσης Τσαλταμπάσης

Neos Akadimos

Μπαίνοντας στον υπόγειο χώρο του θεάτρου «Νέος Ακάδημος» στο κέντρο της Αθήνας, όπου συνεχίζονται οι παραστάσεις του έργου «Χάρολντ και Μωντ», συναντάς ένα μάλλον ανέμπνευστο ή, σωστότερα, «ανόρεκτο» σκηνικό: Το μεγαλοαστικό σαλόνι του Harold Chasen, του ενός πρωταγωνιστικού χαρακτήρα, αποτελούμενο βασικά από έναν λευκό δερμάτινο καναπέ, ένα τραπεζάκι, ένα τραπέζι και δύο καρέκλες πλαστικές διάφανες. Βγαίνοντας μάλιστα από την αίθουσα, μετά το τέλος της παράστασης, βλέπεις να σε περιμένει για να καθίσεις μία ολόιδια πλαστική διάφανη πολυθρόνα, έτσι που ν’ αναρωτιέσαι μήπως δεν χωρούσε στο ντεκόρ του έργου και χρησιμοποιήθηκε αλλιώς ή μήπως το σετάκι πάρθηκε από το ίδιο το θέατρο – εν ολίγοις ένα σκηνικό λογικής «με ότι διαθέτει το κατάστημα». Ας μη γκρινιάζω, όμως, με την πρώτη, αφού το ντεκόρ στο σπίτι της Maude ήταν αρκετά πιο φροντισμένο και πλούσιο, με ενδιαφέρουσες κατασκευές εν είδει εικαστικών και τεχνικών παρεμβάσεων, όπως ένα ενδιαφέρον είχαν και τα κοστούμια. Επίσης, έχω και άλλους λόγους για να γκρινιάξω, όπως θα δούμε παρακάτω, συνθήκη που ομολογώ δεν μου είναι ιδιαίτερα ευχάριστη.

Αφήνω για το τέλος το πρωταγωνιστικό δίδυμο Τάνια Τσανακλίδου – Θανάσης Τσαλταμπάσης και περνάω κατευθείαν στα μέλη του υπόλοιπου θιάσου: Είναι αλήθεια πως όλοι οι ηθοποιοί καταβάλλουν κάθε φιλότιμη προσπάθεια, μα είναι και πασιφανές πως δεν έχουν σκηνοθετηθεί ή, τουλάχιστον, καθοδηγηθεί. Παράξενο, γιατί ο Σωτήρης Χατζάκης είναι ένας σκηνοθέτης εγνωσμένου κύρους που απλά εδώ φάνηκε να εγκατέλειψε το καράβι…ακυβέρνητο. Δηλαδή, είμαι σίγουρος πως αν δεν έπαιζαν μπροστά μου ηθοποιοί με ταλέντο, που αγάπησαν τόσο το έργο αυτό, όσο και τους ρόλους τους, τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα. Αξίζει, έτσι, να αναφέρω τον Βασίλη Χαλακατεβάκη, έναν καλό ηθοποιό και καρατερίστα, στο διπλό ρόλο του Αιδεσιμότατου και του Επιθεωρητή, τον Αλέξανδρο Χούντα και τον Διονύση Στραβοράβδη, δύο νεότερους ηθοποιούς με ατόφια κωμική φλέβα, καθώς και τις επίσης νεότερες Ελένη Βαΐτσου και Ειρήνη Κότσιφα, οι οποίες στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων – η Βαΐτσου υποδυόμενη διαφορετικά πρόσωπα και η Κότσιφα την υπηρέτρια στην οικία Chasen. Για την Αλεξάνδρα Παλαιολόγου, που υποδύεται τη συντηρητική νεόπλουτη μητέρα του Harold, θα σχολιάσω πως την πέτυχα μάλλον σε κακή στιγμή, εφόσον το αστειάκι της περί κορονοϊού ήταν τελείως άκυρο και ελπίζω να μην το επαναλάβει! Να το πω αλλιώς, δεν παίζει σε επιθεώρηση όπου πρέπει ντε και καλά να «πετάξει» ένα στοιχείο επικαιρότητας μόνο και μόνο για να αποσπάσει το γέλιο των θεατών. Αντιθέτως, παίζει σε ένα διαχρονικό έργο των αρχών του 1970, που ακριβώς επειδή είναι διαχρονικό, δεν έχει καμία ανάγκη από αυθαίρετες ανούσιες παρεμβολές. 

Ευτυχώς η παράσταση, παρά τη μεγάλη διάρκεια της (σχεδόν δυόμισι ώρες μαζί με ένα δεκάλεπτο διάλειμμα), διαθέτει καλό timing και ο χρόνος κυλάει «νεράκι». Εδώ πιστεύω ήταν καθοριστική η συμβολή του συνθέτη Μιχάλη Δέλτα: Πανέμορφα μουσικά θέματα, τόσο κατά τη διάρκεια του έργου, όσο και ως «γέφυρες» κατά την αλλαγή των σκηνών. Έγχορδα, άλλοτε μαζί με lounge γυναικεία φωνητικά και άλλοτε με διακριτικά electronics, που δεν εκβιάζουν το συναίσθημα του θεατή, μα που εξυπηρετούν τη δράση, έχοντας ακόμη το ατού μιας αυθύπαρκτης ηχητικής παρουσίας. Μπορεί τώρα να τρώω κι εγώ τα «κολλήματα» μου, αλλά πολύ μου άρεσε που ένα συγκεκριμένο θέμα του Μιχάλη Δέλτα (αδύνατο να θυμηθώ σε ποιο σημείο ακούστηκε ακριβώς) με παρέπεμψε, σαν αίσθηση περισσότερο, στο «Cyclone» των Tangerine Dream, αγαπημένο μου άκουσμα! Συμπεριλαμβανομένων, μάλιστα, των δύο καινούργιων τραγουδιών που η Τσανακλίδου αποδίδει σπαραξικάρδια, το ένα «ζωντανά» και το άλλο ηχογραφημένο, ευχής έργον θα ήταν να κρατήσουμε σύντομα στα χέρια μας το δισκογραφημένο σάουντρακ από την παράσταση

Με την Τάνια Τσανακλίδου ως τραγουδίστρια, δεν έχω κλάψει ποτέ, όσο ωραία κι αν είναι τα τραγούδια που έχει ερμηνεύσει στην πλειοψηφία τους. Το κατάφερε, πάντως, αυτό ως ηθοποιός και της βγάζω το καπέλο! Ίσως γιατί ο χαρακτήρας που υποδύθηκε, αυτός της Maude, μιας αναρχικής αξιαγάπητης κυρίας στην πλήρη ωριμότητα της, είναι η ίδια η φυσική και πνευματική της υπόσταση: Μία ώριμη γυναίκα με ευαισθησίες, κοινωνική δράση, ουμανιστική σκέψη και διάθεση ρήξης με κάθε μορφή εξουσίας. Γνωρίζω καλά τόσο το έργο του Colin Higgins, όσο και τις πολιτικές προεκτάσεις του – μιλάμε για ένα έργο γραμμένο ενόσω ο πόλεμος του Βιετνάμ μαινόταν και τα κινήματα αμφισβήτησης φούντωναν και στις δύο μεριές του Ατλαντικού. Κι εδώ ακριβώς έχω την εντύπωση πως ο Χατζάκης δεν «πιάστηκε» όσο θα έπρεπε από το πολιτικό περίβλημα του, αναλαμβάνοντας να το σκηνοθετήσει. Στην ταινία του 1971, για παράδειγμα, η Maude έχει στο ένα της χέρι τατουάζ – «σουβενίρ» από ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης, στοιχείο που εδώ δεν υπάρχει και που δεν γνωρίζω αν κρατήθηκε και στην πρώτη θεατρική μεταφορά του 1980. Έμεινε μόνο η ηθοποιός Τσανακλίδου να δίνει έμφαση στην πολιτική χροιά του ρόλου της, όχι με επικαιρικές ατάκες, που δεν θα είχαν καμία θέση μεσ’ στο έργο, αλλά με την ερμηνεία της καθαυτή, τη λεκτική, ακόμη και την κινησιολογική! Μία πραγματική ερμηνεύτρια, λοιπόν, ρόλων στα τραγούδια και στα θεατρικά έργα, που καλείται να αποδώσει κάθε φορά

Μεγάλη και η χημεία της επί σκηνής με τον Harold – Θανάση Τσαλταμπάση! Κι αν ο, πραγματικά καλός (και μικροκαμωμένος), Τσαλταμπάσης δεν είναι 18 ετών, μα ούτε και η Τσανακλίδου είναι 80 ετών, όπως δηλαδή απαιτεί το έργο, συμβαίνει κάτι παράδοξο: Ο ερωτισμός που αναδύεται από τη σχέση τους, δια της υποκριτικής τους τέχνης, καταργεί το ηλικιακό χάσμα και τους κάνει άχρονους, άρα ολότελα πειστικούς για ένα δύσκολο εξ αρχής δραματουργικό εγχείρημα. Η σκηνή ειδικά που η Maude έχει πάρει το overdose χαπιών και ξεψυχάει στο πλευρό του Harold, με εκείνον να μένει μόνος και απελπισμένος, διαθέτει όλα τα εχέγγυα για να μείνει ως μία σκηνή ανθολογίας στο νεοελληνικό θέατρο

Εν κατακλείδι, το – κατά Σωτήρη Χατζάκη«Χάρολντ και Μωντ» του Colin Higgins, που εξακολουθεί να παίζεται στο θέατρο «Νέος Ακάδημος» είναι μία άνιση παράσταση, την οποία παίρνουν όλη πάνω τους, κυριολεκτικά, η Τάνια Τσανακλίδου και ο Θανάσης Τσαλταμπάσης. Και είναι κρίμα, διότι λίγο παραπάνω να είχε δουλευτεί το όλον πράγμα, σήμερα θα μιλάγαμε για μία από τις καλύτερες θεατρικές παραστάσεις της φετινής εξαιρετικά δύσκολης σαιζόν. 

* Θέατρο «Νέος Ακάδημος» (Ακαδημίας & Ιπποκράτους 17, μετρό Πανεπιστήμιο). Κάθε Τετάρτη (18.00), Πέμπτη (20.00), Παρασκευή – Σάββατο – Κυριακή (21.00). Κρατήσεις στο τηλέφωνο 210 – 3625119   

Μητσοτάκης: Σε πανικό στη Βουλή – Αντί για απαντήσεις, επίθεση και «δεν ντρέπεστε» στην αντιπολίτευση (video)

6167665

Μητσοτάκης: Σε πανικό στη Βουλή – Αντί για απαντήσεις, επίθεση και «δεν ντρέπεστε» στην αντιπολίτευση (video)

«Ουδέποτε, δόθηκε καμία εντολή για συγκάλυψη», τόνισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης κοιτώντας τους συγγενείς των θυμάτων

Βουλή: Ο λόγος για τα άδεια έδρανα του ΚΚΕ και της Νέας Αριστεράς στην ομιλία της Κωνσταντοπούλου

6167422

Βουλή: Ο λόγος για τα άδεια έδρανα του ΚΚΕ και της Νέας Αριστεράς στην ομιλία της Κωνσταντοπούλου

Μετά την ολοκλήρωση της ομιλίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου, οι βουλευτές των δύο κομμάτων επέστρεψαν στις…

Μητσοτάκης: Όλο το παρασκήνιο για τις εκκαθαρίσεις Μπρατάκου και Παπασταύρου

InCollage 20240328 205245331

Μητσοτάκης: Όλο το παρασκήνιο για τις εκκαθαρίσεις Μπρατάκου και Παπασταύρου

O Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται πως «παραίτησε» τους δύο στενούς του συνεργάτες προκειμένου να μην απολογηθεί…