Γενοκτονιών Μνημεία

Έχω με προσοχή παρακολουθήσει την πρόσφατη επίσκεψη του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Νίκου Αναστασιάδη στο γειτονικό Ισραήλ. Οπωσδήποτε η επίσκεψη αυτή καθ’ εαυτή – και παρά το γεγονός ότι δεν έχει υπογραφεί καμία νέα διμερής συμφωνία μεταξύ των δύο κρατών – αποτελεί ένα ιστορικό γεγονός. Οι συναντήσεις (Σιμόν Πέρες, Βενιαμίν Νετανιάχου, Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος), οι ομιλίες (Επιχειρηματικό Φόρουμ Εμπορικών Επιμελητηρίων Κύπρου και Ισραήλ, Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ) και οι επισκέψεις (Μουσείο και Μνημείο Ολοκαυτώματος) του Προέδρου ήταν αρκετές.

Είναι όμως για την επίσκεψη στο Μνημείο του Ολοκαυτώματος για την οποία θα κάνω αναφορά σε αυτό εδώ το άρθρο. Κατά την εκεί επίσκεψη του λοιπόν ο Πρόεδρος προχώρησε στην ακόλουθη δήλωση: «αυτό που καταγράφεται είναι το πόσο ο σεβασμός στην Ιστορία και στις θυσίες ενός λαού και στην υπεράσπιση ιδεών υπαγορεύει σε όλα τα κράτη, ιδιαίτερα και σε εμάς, να έχουν ανάλογα Μνημεία που να θυμίζουν πραγματικά τους αγώνες για επιβίωση» μέσα από την οποία έπιασα τον εαυτό μου να συμφωνεί σε απόλυτο βαθμό μαζί του. Βλέποντας λοιπόν την συγκίνηση η οποία διακατείχε τον Πρόεδρο κατά την διάρκεια της δήλωσής του, αλλά και την αποφασιστικότητα την οποία έδειξε ως προς την δημιουργία ανάλογων μνημείων και στη δική μας χώρα πήρα την απόφαση όπως προβώ σε μια εισήγηση. Η εισήγησή μου λοιπόν είναι όπως το πρώτο μνημείο αυτής της φύσεως στην πατρίδα μας να είναι αφιερωμένο στη «Γενοκτονία των Κυπρίων Καταθετών» της Τράπεζας Κύπρου και της Λαϊκής.

Με όλη την καθαρότητα της συνείδησής μου θεωρώ ότι ο ιστορικός του μέλλοντος θα έχει πολλά τραγικά και τερατώδη να αναφέρει ως προς αυτή τη Γενοκτονία. Πρόκειται για μία ομάδα ανθρώπων η οποία τον Μάρτιο του 2013 θυσιάστηκε με τη συναίνεση του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, έπειτα από εισηγήσεις αλλά και παροτρύνσεις Κυπρίων «Νέο-Οικονομολόγων» ακαδημαϊκών. Οι επιστήμονες αυτοί ως «αγνοί» πατριώτες και επίσημοι συμβουλάτορες του κ. Αναστασιάδη τον παρότρυναν όπως προχωρήσει σε αυτή την κίνηση «για το καλό της Πατρίδας.» Αρχικά το σχέδιο προέβλεπε αποκοπή/αρπαγή 6.75%-10% από τους καταθέτες όλων των ντόπιων τραπεζικών ιδρυμάτων. Έπειτα το πλάνο άλλαξε και το σχέδιο μετεξελίχθηκε σε Γενοκτονία των καταθετών δύο και μόνο ντόπιων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Η κίνηση αυτή ήταν επιβεβλημένη για δύο λόγους: 1) από την μία θα δημιουργούσε λιγότερους διαμαρτυρόμενους και 2) θα εισέρρεαν 10 δισ. ευρώ στα κρατικά ταμεία για να καταβληθούν και να καλυφθούν άμεσα οι δικοί τους μισθοί, επιδόματα, αποζημιώσεις και κοντύλια για ερευνητικά προγράμματα!

Η Γενοκτονία του 2013 ουσιαστικά έθεσε τέρμα στην ευημερία της ζωής (και όχι μόνο) των καταθετών της Τράπεζας Κύπρου και της Λαϊκής – συμπεριλαμβανομένων και των δικών μου γονέων – αλλά και άφησε ευνουχισμένους τους επαΐοντες αυτών (παιδιά και εγγόνια) για το υπόλοιπο της δικής τους ζωής. Με απλά λόγια ξεκλήρισε οικογένειες οι οποίες είχαν κάνει το σφάλμα να μην έχουν δάνεια, να είναι τακτικοί στις υποχρεώσεις τους, αλλά και να καταβάλλουν κρατικούς, δημοτικούς φόρους και τέλη πάντοτε στην ώρα τους.

Και αφού οι ίδιοι οι καταθέτες στην πλειονότητά τους – ΔΥΣΤΥΧΩΣ – δεν αντέδρασαν ποτέ όσο δυναμικά και δραστικά θα ανέμενε κανείς, το Μνημείο αυτό θα βρίσκεται εκεί για να μας θυμίζει να μνημονεύουμε και να «τιμούμε» όχι μόνο τη Γενοκτονία των Κυπρίων Καταθετών αλλά και την έλευση του «λυτρωτικού» Κυπριακού Μνημονίου.

Πέτρος Δημητρίου