Το δικαστήριο τον έκρινε ένοχο και τον καταδίκασε για άσκοπους πυροβολισμούς, παράνομη οπλοκατοχή και οπλοφορία, ενώ μετέτρεψε την κατηγορία της αντίστασης σε απείθεια.
Η εισαγγελέας πρότεινε την ενοχή για τις πρώτες τρεις κατηγορίες, ενώ ζήτησε να αθωωθεί για το αδίκημα της αντίστασης.
Στην καταθεσή της η ξαδέλφη του κατηγορουμένου είπε: «Ξαφνικά ακούω μπαμ μπαμ, βλέπω ένα χέρι ψηλά να πυροβολεί. Έμεινα άναυδη, του είπα “τι έκανες;”. Μετά έφυγε σιγά-σιγά. Βλέπω δύο αστυνομικούς να τρέχουν και πάνε και είδα να γίνεται συμπλοκή με τον κατηγορούμενο. Δεν είδα αν έσπρωξε κάποιον, ήμουν ταραγμένη».
Στην απολογία του ο κατηγορουμενος είπε: «Δώσαμε όρκο στο στρατό να προστατεύουμε την πατρίδα, τη θρησκεία και την οικογένεια. Τα όπλα τα σεβόμαστε και τα αγαπάμε στην Κρήτη. Είχα βρει το όπλο από έναν άγνωστο Αλβανό στην Κρήτη, όχι για τη συγκεκριμένη πράξη, αλλά για να το έχω σε γάμους κλπ. Ήθελα να δηλώσω τον θυμό μου. Τον Μάριο ψάχνουμε 5 χρόνια να τον βρούμε. Περιμέναμε μία δικαιοσύνη, να μάθουμε πού είναι ο Μάριος.
Πρόεδρος: Ακόμα και με την αναβολή στη φυλακή δεν θα παρέμεναν οι κατηγορούμενοι; Ποιο ήταν το σκεπτικό σας;
Κατηγορούμενος: Δεν τα έβαλα με τους δικαστές, έκαναν τη δουλειά τους, αλλά η ξαδέλφη μου δεν έχει κάπου να ανάψει ένα καντήλι για το κοπέλι της. Το τσαντάκι δεν το έβαλα μέσα στο χώρο του Εφετείου. Δεν προέβαλα αντίσταση, απλά δεν ήθελα να πέσω κάτω. Αν ήθελα να κάνω κάτι άλλο είχα το χρόνο. Ήθελα να παραδοθώ».
