Φυλαχτείτε, ο Ελληνάκος οργίστηκε…

Αργά το βράδυ της Τρίτης 28 Φεβρουαρίου, 57 άνθρωποι, ίσως και περισσότεροι, βρήκαν φριχτό θάνατο σε μετωπική σύγκρουση επιβατικής αμαξοστοιχίας με εμπορικό τρένο, στην κοιλάδα των Τεμπών κοντά στη Λάρισα. Η χώρα ολόκληρη βυθίστηκε σε βαρύ πένθος και η οργή των πολιτών τρύπησε το καζάνι, με συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας σε πολλές πόλεις και αμέτρητα πανό στα γήπεδα. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, γινόταν χαλασμός από ύβρεις και απειλές. Η διερεύνηση των αιτίων απέδειξε ότι το δυστύχημα οφείλεται σε τραγικές ελλείψεις, ενώ οι προσπάθειες της κυβέρνησης για συγκάλυψη προκάλεσαν θυμηδία, όπως και τα κροκοδείλια δάκρυα υπουργών, οι οποίοι ευθύνονταν σε μεγάλο βαθμό για το έγκλημα.

Τρεις μήνες αργότερα, στις 21 Μαΐου, έγιναν στη χώρα πρόωρες εκλογές, όπου η κυβέρνηση κέρδισε με συντριπτική πλειοψηφία, η αξιωματική αντιπολίτευση πάτωσε, ο δε υπουργός Μεταφορών, που αρχικά δήλωνε ότι θα απείχε σε ένδειξη ευαισθησίας, γιατί από κείνους είναι, βγήκε πρώτος σε ψήφους στην εκλογική του περιφέρεια. Οι επιβάτες που εξαϋλώθηκαν μέσα στα παλιοσίδερα πέθαναν άκλαυτοι.

Στις 14 Ιουνίου 2023, εκατοντάδες «άγραφοι» πρόσφυγες και μετανάστες, επισήμως 82 αλλά σίγουρα περισσότεροι από 500, κατέληξαν πνιγμένοι στον βυθό της θάλασσας στα ανοιχτά των Κυθήρων, όταν το υπερφορτωμένο καρυδότσουφλο στο οποίο επιβιβάστηκαν αναζητώντας στον ήλιο μοίρα βούλιαξε. Οι μαρτυρίες των φουκαράδων που διασώθηκαν, αλλά και η ενδελεχής έρευνα μέσων ενημέρωσης που δεν υπάγονται στη λίστα Πέτσα, βασικά ξένων, ανέδειξαν τις ευθύνες του ελληνικού Λιμενικού, το οποίο φαίνεται ότι δημιούργησε μοιραίο κυματισμό στην προσπάθειά του να απωθήσει μακριά από τα ελληνικά νερά το κατάμεστο από κόσμο πλεούμενο.

Έντεκα μέρες αργότερα, στις 25 Ιουνίου, ο Έλληνας οδηγήθηκε ξανά στις κάλπες, όπου πιστοποίησε τις επιλογές της 21ης Μαΐου, αλλά και τη στροφή προς τον σκοταδισμό, επιβραβεύοντας τα κόμματα της δεξιάς και ακροδεξιάς και υιοθετώντας έτσι τη ρητορική του μίσους. Μέσα στην αναμπουμπούλα, επέστρεψαν στη Βουλή με 4% της ψήφου ακόμα και τα φιλαράκια του Κασιδιάρη, που πανηγύριζαν ανοιχτά για το πολύνεκρο ναυάγιο. Οι μετανάστες που άφησαν την τελευταία πνοή τους στα κύματα του Ιουνίου πέθαναν άκλαυτοι.

Στις 25 Ιουλίου 2023, ακριβώς έναν μήνα μετά τις εκλογές που σκόρπισαν το σκοτάδι πάνω από τη χώρα, ένα παλαιολιθικό πυροσβεστικό αεροπλάνο έπεσε μέσα σε δάσος στην Κάρυστο και έστειλε στον άλλο κόσμο τους χειριστές του, δύο αξιωματικούς της Πολεμικής Αεροπορίας. Την ίδια ώρα, η μισή Ελλάδα καιγόταν, και καίγεται ακόμη, με ηχητική υπόκρουση τα χάχανα του πρωθυπουργού, που δηλώνει ανενόχλητος ότι τα πτητικά μέσα «παραείναι πολλά», ότι η Πελοπόννησος «βγάζει δουλίτσα» στους πυροσβέστες και ότι τα ιπτάμενα Cana-death «είναι παλιά και βγάζουν προβλήματα».

Ο διαδικτυακός εσμός της οδού Πειραιώς ξαμολύθηκε στο διαδίκτυο να τραγουδήσει ξανά το πένθιμο τροπάριο του Ματιού, την ίδια στιγμή που οι ξένοι τουρίστες και τα διεθνής μέσα ενημέρωσης ξεβρακώνουν τη διαλυμένη ελληνική Πολιτεία. Πλέον η κατάσβεση των πυρκαγιών στο επίπεδο του εδάφους επαφίεται στον ζήλο και την αυτοθυσία των πολιτών, αφού η κυβέρνηση έχει μετατραπεί σε γραφείο εκκενώσεων και νοιάζεται μόνο «για την ανθρώπινη ζωή».

Ο εφιαλτικός θάνατος των δύο πιλότων χαρακτηρίστηκε όχι έγκλημα, ούτε καν εργατικό ατύχημα, αλλά …αυτοθυσία. Είναι, λέει, ήρωες και αθάνατοι, ο Χρήστος Μουλάς και ο Περικλής Στεφανίδης. Όπως έγραψε ο ακοίμητος Αριστοτέλης Ρήγας στο Twitter: «Το να χαρακτηρίζεις νεκρούς ως “αθάνατους” είναι σαν να πηγαίνεις δίπλα από βρεγμένους και να φωνάζεις “στεγνός”». Αλίμονο στη χώρα που χρειάζεται ήρωες, προσθέτω εγώ, με λόγια δανεικά από τον Μπρεχτ.

Το πένθος είναι, υποτίθεται, βαρύτατο και αυτή τη φορά. Μισό λεπτό, όμως. Έχει δικαίωμα στο πένθος και στην οργή ένας λαός που μόλις προχτές επέλεξε και με τα δύο χέρια, σαραντατακατό, την επιστροφή στον μεσαίωνα; Εάν ψηφίζεις αυτούς που αφήνουν τη χώρα να καεί, ανθρώπους, ζώα, δάση, περιουσίες, όλα να γίνουν στάχτη, και που αφήνουν τους ενόχους ατιμώρητους, μάντεψε: την επόμενη μέρα θα σε κυβερνήσουν αυτοί που αφήνουν τη χώρα να καεί, ανθρώπους, ζώα, δάση, περιουσίες, όλα να γίνουν στάχτη, και που αφήνουν τους ενόχους ατιμώρητους.

Γιατί να περιμένουμε κάτι διαφορετικό; Ή μήπως δεν πήραν προαγωγή και έπαινο από την κυβέρνηση Μητσοτάκη οι αξιωματικοί της Αστυνομίας και της Πυροσβεστικής που είχαν την επιτελική ευθύνη για την εκατόμβη στο Μάτι; Ειδικά τώρα που ο ΣυΡιζΑ αποδεκατίστηκε και βυθίστηκε σε δίνη εσωστρέφειας, η Νέα Δημοκρατία μπορεί να ξεπεράσει και το 50 τοις εκατό, όταν ξαναστηθούν κάλπες πάνω στα πτώματα. Κάτι τέτοιο δεν έγινε και στην κατακαημένη Εύβοια; Χάνουν και οι λέξεις «σύνδρομο» και «Στοκχόλμη» το νόημά τους.

Μη φωνασκείτε, λοιπόν, γιατί ο Ελληνάκος οργίστηκε. Πάλι. Θα φωνάξει για κάνα εικοσάλεπτο στο Facebook, θα εκτοξεύσει καμιά κορώνα στο Twitter, μπορεί να ανεβάσει και καμιά θλιμμένη σέλφι με φόντο φλεγόμενα πεύκα και εκκολαπτόμενες ανεμογεννήτριες στο Instagram, και έπετα θα επιστρέψει σε αυτό που γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλο λαό: στο αδιάφορο αραλίκι, στην απολιτίκ ραστώνη, στην τηλεοπτική αποχαύνωση, στο ωχ αδερφέ, στα μπλε σημαιάκια, στα «ήρωες» και στα «αθάνατοι», στην πατριδολαγνεία. Ανθρώπινες ζωές χάθηκαν; Δεν χάθηκαν! Οι ήρωες δεν μετράνε για θύματα, είναι αθάνατοι αυτοί. Και μη μας πρήζετε τώρα με τα ελάφια και με τους σκαντζόχοιρους. Για τη Μαρφίν να μας πείτε!

Και αν έχει και τίποτε μπάλα το βράδυ, για να ξεσκάσουμε, τόσο το καλύτερο. Τα γκολ του Σπόραρ φαίνονται πιο ωραία όταν ο αέρας στο μπαλκόνι μυρίζει φωτιά. Εάν βέβαια τύχει να αρπάξουν τα δικά μας τα μπατζάκια και ζώσουν οι φλόγες το δικό μας το σπίτι, τότε μπορεί ο θυμός μας να κρατήσει καμιά ωρίτσα παραπάνω και να μας βγάλει στους δρόμους μέχρι να ξεκινήσει ο «Σασμός». Τι κάνει ο πρωθυπουργός Τσίπρας για να σβήσει τις πυρκαγιές, εεεε; Διακοπές στην Αμερική πήγε ο άθλιος!