«Φτιάχνω μάσκες γιατί νοιάζομαι»

Η Malak, είναι μέλος μιας εθελοντικής ομάδας προσφύγων που στα τέλη Αυγούστου ανέλαβε δράση με στόχο την προστασία των αιτούντων άσυλο από την πανδημία.

«Πώς μπορείς να κλείσεις τα μάτια σε αυτό που συμβαίνει σε όλο τον κόσμο; Μαθαίνουμε τα νέα, βλέπουμε ειδήσεις. Οι άνθρωποι υποφέρουν εξαιτίας του ιού. Αποφασίσαμε πως δεν μπορούμε να μείνουμε αδρανείς. Όσοι ξέρουμε να ράβουμε οφείλουμε να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας. Νιώθω πως  είναι ηθική μου υποχρέωση να προσφέρω ό,τι μπορώ και αυτή την περίοδο μπορώ να φτιάχνω μάσκες», λέει η αιτούσα άσυλο από την Συρία.

Η πρωτοβουλία για τη δημιουργία της ομάδας ανήκει στην Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες που σε συνεργασία με την Υπηρεσία Υποδοχής και Ταυτοποίησης (ΥΠΥΤ) απευθύνθηκε στους αιτούντες άσυλο που ζουν στο ΚΥΤ της Χίου. Πολλοί ανταποκρίθηκαν με χαρά. Η παροχή των ραπτομηχανών και των υλικών έγινε από την Ύπατη Αρμοστεία με την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ η δράση υλοποιείται από κοινού με την ΥΠΥΤ. Στην προσπάθεια συμμετέχουν 17 άτομα, άντρες και γυναίκες από τη Συρία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Σομαλία και άλλες χώρες. Όλοι ήταν επαγγελματίες ράφτες στη χώρα καταγωγής τους ή έχουν σημαντική εμπειρία στο ράψιμο. Μέχρι στιγμής, έχουν κατασκευαστεί περίπου 2.200 μάσκες, οι οποίες έχουν πλυθεί, αποστειρωθεί και τοποθετηθεί σε ειδική συσκευασία. Η διανομή τους έχει ήδη ξεκινήσει και μέσα στις επόμενες μέρες κάθε αιτών άσυλο που μένει στο ΚΥΤ θα λάβει μια πλαστική συσκευασία η οποία θα περιέχει μια μάσκα πολλαπλής χρήσης.

Η Malak είναι ένα από τα πλέον παραγωγικά μέλη της ομάδας, αφού τους τελευταίους τρεις μήνες έχει φτιάξει περισσότερες από 400 μάσκες. Η 30χρόνη αιτούσα άσυλο είναι επαγγελματίας, ενώ για αρκετά χρόνια εργαζόταν σε κατάστημα ραπτικής στην πόλη Ντέιρ αλ-Ζορ της Συρίας.

 

Δίπλα στη Malak, κάθεται ο Adama από τη Γουινέα. Ο 31χρoνος αιτών άσυλο δούλευε στη χώρα του ως ράφτης, ενώ ελπίζει πως κάποια μέρα θα αποκτήσει το δικό του κατάστημα ραπτικής στην Αθήνα. Όπως λέει, η συμμετοχή του σε αυτή την προσπάθεια τον κάνει να νιώθει χρήσιμος και δημιουργικός, ενώ πιστεύει πως μόνο η αλληλεγγύη μπορεί να οδηγήσει σε ένα καλύτερο αύριο.

«Πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να προστατευθούμε από αυτό τον θανατηφόρο ιό. Εδώ οι συνθήκες διαβίωσης είναι δύσκολες, όμως οφείλουμε να βοηθήσουμε την οικογένειά μας, τους φίλους μας, αλλά και ανθρώπους που δεν γνωρίζουμε. Πρέπει να σταθούμε ο ένας στον άλλο και να δουλέψουμε σκληρά. Ελπίζω πως σύντομα θα τελειώσει το κακό, ελπίζω πως το φως θα νικήσει το σκοτάδι» λέει ο Adama.

Εξαιτίας της πανδημίας τα μέλη της ομάδας δουλεύουν σε δύο βάρδιες, ώστε να αποφευχθεί ο συνωστισμός. Η χρήση μάσκας είναι υποχρεωτική, ενώ όλοι πλένουν τακτικά τα χέρια τους και βάζουν αντισηπτικό.

Για την Malak, αυτή η ομάδα είναι σαν μια δεύτερη οικογένεια. Η 30χρονη γυναίκα έφτασε μόνη στη Χίο τον Ιανουάριο του 2020. Τα τρία της παιδιά και ο πατέρας τους έφτασαν στην Ελλάδα πριν από εκείνη και πλέον ζουν στην Κρήτη. Η Malak τελικά μεταφέρθηκε τον περασμένο Οκτώβριο στην Κρήτη για να επανενωθεί με την οικογένειά της. Ωστόσο, όσο περίμενε στη Χίο, μοιραζόταν με τους άλλους εθελοντές της ομάδας τα προβλήματά της, τις αγωνίες της, αλλά και τα όνειρά της για το μέλλον.

«Έχω πέντε χρόνια να δω τα παιδιά μου. Ανυπομονώ να τα σφίξω στην αγκαλιά μου», δήλωνε η Malak λίγο πριν να μεταφερθεί. «Θέλω να είμαι υγιής, γι’ αυτό προσέχω πολύ και φοράω μάσκα. Θέλω να είμαι καλά για να ξαναφτιάξω τη ζωή μου και να στηρίξω τα παιδιά μου, τον γιο μου και τις δυο μου κόρες. Αυτό θέλουν όλοι οι πρόσφυγες. Να είμαστε υγιείς, να νικήσουμε τον ιό και να ξανασταθούμε στα πόδια μας. Γι’ αυτό φτιάχνουμε μάσκες. Νοιαζόμαστε για τους ανθρώπους και σεβόμαστε τη ζωή. Θέλουμε να ζήσουμε.»

Όπως και στην υπόλοιπη χώρα, ο COVID-19 έπληξε και το Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης της ΒΙΑΛ, όπου και έχουν εντοπιστεί πολλά κρούσματα. Από τα μέσα Οκτωβρίου η δομή βρέθηκε σε πλήρη υγειονομικό αποκλεισμό. Η ομάδα των εθελοντών είχε γι’ αυτό τον λόγο προσωρινά σταματήσει την παραγωγή μασκών προστασίας, όμως τις τελευταίες μέρες έχει επιστρέψει στο μεγάλο τραπέζι με τις λευκές ραπτομηχανές.

Πηγή: unhcr.org