Το φουστάνι και το γουνάκι

Μπορείτε να με θεωρήσετε ημιμαθή ή και αλμπάνη, δεν με πειράζει. Μοναχά συνάδελφο του Μπογδάνου μη με πείτε, γιατί εκεί θα τσακωθούμε. Αλλά το αφήνω στην άκρη, προς το παρόν, αυτό.

Δεν είμαι, παρά ένας απλός πολίτης. Φοράω λοιπόν το καπέλο του απλοϊκού πολίτη που δεν ξεύρει πολλά πολλά και ζητώ μία απάντηση στο εξής απλοϊκό ερώτημα. Θα περιμένω να μου απαντήσει κάποιος γραμματιζούμενος.

Πώς γίνεται να τιμωρείται με αναστολή ένας κατάδικος φορτωμένος με ποινή 13 ετών για τα βαριά αδικήματα της δωροδοκίας και της συνέργειας σε νομιμοποίηση εσόδων από παράνομη δραστηριότητα;

Πώς γίνεται να κυκλοφορεί λυτός ο ανωτέρω λεβέντης, καταδικασμένος χωρίς το παραμικρό ελαφρυντικό και δίχως πρότερο έντιμο βίο (αφού υπάρχει σε βάρος του αμετάκλητη καταδίκη για κακούργημα), και παράλληλα να κλείνεται στη φυλακή μία καθαρίστρια για πλαστογράφηση πτυχίου ένεκα βιοπορισμού;

Ο απλός πολίτης μπορεί να καταλάβει την έννοια της αναστελλόμενης ποινής, εφ’ όσον εφαρμόζεται για όλους με το ίδιο κριτήριο, καθέτως, οριζοντίως και διαγωνίως. Μπορεί να κατανοήσει ότι δεν γίνεται να μπαγλαρώνονται οι πάντες στα μπουντρούμια και ότι δεν υπάρχει αρκετός χώρος στις φυλακές για όλους τους παραβατικούς.

Μπορεί να συλλάβει τη σημασία της μεταμέλειας και της δεύτερης ευκαιρίας. Μπορεί να συμμεριστεί τη λογική του σωφρονισμού και του παραδειγματισμού. Μπορεί να πιστέψει στο ευεργέτημα της κοινωνικής εργασίας και να ενημερωθεί για τους εναλλακτικούς τρόπους έκτισης μίας ποινής.

Εκείνο που δεν μπορεί να χωνέψει, ο απλοϊκός χωριάτης σαν ελόγου μου, είναι να υπάρχουν κακοποιοί πιο ίσοι από τους άλλους. Να παραπέμπονται στις καλένδες ποινές εγκληματιών του λεγόμενου «λευκού κολλάρου» και να αμπαρώνονται στην μπουζού μία καθαρίστρια και μία  Ηριάννα. Για μήνες ολόκληρους, πολλές φορές.

Για έναν αθώο άνθρωπο, ή για κάποιον που ραπίζεται με ποινή δυσανάλογη με το παράπτωμά του, ή για τον απελπισμένο που βλέπει τους Μαντούβαλους να ξεκινούν για το σπίτι τους χασκογελώντας εις υγείαν των κορόιδων, μία μέρα κάθειρξης είναι μία μέρα παραπάνω από όσο τους αξίζει. Μία μέρα μαρτυρίου.

Χώρια αυτοί που σκανδαλωδώς αθωώνονται, επειδή συμβαίνει να ανήκουν στην απυρόβλητη τάξη της φιλελεύθερης αριστείας ή της ποδοσφαιρικής αριστοκρατίας. Χώρια οι ανεπίτρεπτες και αδικαιολόγητες καθυστερήσεις, σε δίκες (όπως της Χρυσής Αυγής) που μπορούν να αλλάξουν την ελληνική κοινωνία προς το καλύτερο και δικαιότερο. Χώρια οι καθυστερήσεις που τεχνηέντως παίζονται, όταν είναι να οδηγηθεί (ή να μην οδηγηθεί) στο εδώλιο ο προπηλακιστής κάποιου διαιτητή.

Η τυφλή κυρία με το γουνάκι φοβάμαι –εγώ ο απλός πολίτης- ότι αρέσκεται στην εκπόρνευση. Παριστάνει την τυφλή, αλλά δεν χάνει την ευκαιρία να κλείνει το μάτι σε όποιους έχουν τον τρόπο ή το στάτους για να χώνονται κάτω από το φουστάνι της. Και γελάει και από πάνω, με όσους τη θεωρούν αγνή και αδέκαστη.

Ο καταδικασμένος για δωροδοκία δικαστή και άλλες θεάρεστες δραστηριότητες Μαντούβαλος, έκπτωτος σύμφωνα με τον Δικηγορικό Σύλλογο Πειραιά από το δικαίωμα άσκησης του επαγγέλματος, άλλοτε βουλευτής της ΝΔ για να μη ξεχνιόμαστε, στρατολογήθηκε από το Σωματείο των Ειδικών Φρουρών για να υπερασπιστεί (μαζί με τον γνωστό και μη εξαιρετέο Θάνο Πλεύρη) τους αστυνομικούς που εμπλέκονται στο μέχρι θανάτου λυντσάρισμα του Ζακ Κωστόπουλου. Στην Ελλάδα του 2019 η ζωή κάνει κύκλους και όλα μπερδεύονται γλυκά ή μάλλον πικρά.

Οι «απλοϊκοί πολίτες» που πιάστηκαν επ’ αυτοφώρω από τις κάμερες ασφαλείας να δολοφονούν τον άτυχο άνδρα κυκλοφορούν, εννοείται, ελεύθεροι, με περιοριστικούς όρους επιπέδου «περάστε για καφεδάκι από το αστυνομικό τμήμα της γειτονιάς». Και αναζητούν, και οι ίδιοι, ενισχύσεις από το δικηγορικό σώμα. Κατά προτίμηση, έναν συνήγορο που να μπορεί να λαδώσει δικαστή χωρίς κάποιος από τους δύο να βάλει τις φωνές.

Θα αθωωθούν; Θα καταδικαστούν; Θα καταδικαστούν με αναστολή; Θα παρασημοφορηθούν; Θα τους δοθεί η δυνατότητα να πετάγονται για πρέφα στο σπίτι του Ρουπακιά; Θα βγαίνουν για ποτάκια με τον φονιά του Τεμπονέρα; Εάν κρατήσουν το κολλάρο τους λευκό, μπορεί να μείνει εξίσου λευκό και το κούτελό τους.

Και, πού ξέρετε, ίσως μεθαύριο να καθίσουν σε κάποιο έδρανο της Βουλής των Ελλήνων, το ίδιο που κόσμησε με την παρουσία του ο Πέτρος Μαντούβαλος. Το ίδιο που κατέχει σήμερα ο Πλεύρης. Το ίδιο που εποφθαλμιά για να νομοθετήσει υπέρ του βομβαρδισμού της ΕΡΤ ο Μπογδάνος.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr