Φούμο στις ακρίδες, όχι στην πεταμένη ψήφο

Ξεκλειδώνω το κουτάκι με τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα για να σας αποκαλύψω ότι πρόκειται να ψηφίσω ΣυΡιζΑ. Θα το διαπράξω μάλιστα σε ξένο έδαφος, στο Κάουνας της Λιθουανίας, όπου θα με φέρει το καθήκον το Σαββατοκύριακο των εκλογών. Όχι, δεν είμαι οργανωμένος κομματικός του σωλήνα και ούτε πρόκειται ποτέ να γίνω. Όχι, δεν ενθουσιάστηκα από τα πεπραγμένα της τετραετίας 2015-9 ούτε νιώθω ότι δικαιώθηκαν οι προσδοκίες. Όχι, δεν πιστεύω ότι ο ΣυΡιζΑ έχει τις δυνατότητες ή τη θέληση για μία ρηξικέλευθη διακυβέρνηση όπως την ονειρευόμαστε όσοι στεκόμαστε αδιαπραγμάτευτα στην αριστερή όχθη του γαλάζιου ποταμού.

Είμαι ωστόσο ρεαλιστής, πατάω τα πόδια μου στη γη και δεν θεωρώ ότι υπήρχαν τα περιθώρια για να γίνουν πολύ περισσότερα από αυτά που κατέθεσε ο ΣυΡιζΑ στα 4,5 χρόνια που κρατούσε το πηδάλιο. Ούτε το τρίτο μνημόνιο που έγινε τσίχλα στο στόμα των πάρα πολύ αριστερών μπορούσε να αποφευχθεί ούτε οι συμβιβασμοί με τα λογής λογής κατεστημένα, τα επί δεκαετίες εδραιωμένα.

Η πρώτη και ελπίζω όχι τελευταία κυβέρνηση της Αριστεράς παρέλαβε το 2015 μία χώρα δεμένη χειροπόδαρα με αποκλειστική ευθύνη της Δεξιάς «αριστείας» και τη βοήθησε να ορθοποδήσει οικονομικά, γεμίζοντας με ευρώ (και όχι δραχμές) τα αραχνιασμένα ταμεία της και εξοστρακίζοντας το ντροπιαστικό καθεστώς της τρόικας. Παράλληλα, έλυσε τελεσίδικα το Μακεδονικό ζήτημα, με συμφωνία διεθνώς αποδεκτή και εθνικώς επωφελή, ταπεινωτική παράλληλα για τους φίλους μας τους «Σκοπιανούς».

Το σημαντικότερο, για μένα, ήταν ότι στην τετραετία ΣυΡιζΑ έγιναν βήματα προς την κατέυθυνση της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ισονομίας, της ισοτιμίας, της συμπερίληψης, της δημοκρατίας. Διστακτικά βήματα, άτολμα βήματα, βήματα μετ’ εμποδίων, αλλά βήματα. Προς τη σωστή, πάντοτε, κατεύθυνση.

Η μεγαλύτερη αστοχία του ΣυΡιζΑ μεταξύ 2015-9 δεν αφορά την οικονομία ή τα εθνικά θέματα, αλλά την αδυναμία του να πάρει στα χέρια του την πραγματική εξουσία, ώστε να δρομολογήσει τον εκδημοκρατισμό των σωμάτων ασφαλείας και των ενόπλων δυνάμεων, ου μην και τον διαχωρισμό του Κράτους από την Εκκλησία. Το σημερινό σύνθημα «Δικαιοσύνη Παντού» θα έπρεπε να είναι σημαία του ΣυΡιζΑ από την πρώτη στιγμή. Όχι στα λόγια, αλλά επί της ουσίας.

Όσο φορούν φαιά ρούχα και κρατούν ματωμένα κλομπ η Δικαιοσύνη, η Αστυνομία, ο Στρατός και άλλα κεφαλαία γράμματα που δεν αξίζουν να είναι κεφαλαία, η κοινωνία μας θα νοσεί. Η κυβέρνηση ΣυΡιζΑ όφειλε να δουλέψει περισσότερο προς αυτή την κατέθυνση, χωρίς να φοβηθεί τις ρήξεις. Και ας είχε άλλα πράγματα στο κεφάλι της και άλλες ζυγαριές να κουμαντάρει…

Όχι, δεν έχω ερωτευτεί τον ΣυΡιζΑ ούτε πιστεύω ότι μπορεί πια να εξελιχθεί σε κάτι πολύ διαφορετικό από το ΠαΣοΚ της πρώτης παπανδρεϊκής εποχής. Το είχα γράψει από την Κυριακή εκείνων των εκλογών άλλωστε, στον ιστότοπο Gazzetta, σε ένα σχόλιο που συζητήθηκε πολύ, με τίτλο: «Το τέλος της ντροπής». Η αρχή της ελπίδας, θα μπορούσε να είναι η εναλλακτική επκεφαλίδα. Ελπίδας, ότι θα είχαμε μία κυβέρνηση πραγματικά καλή και όχι «το μη χείρον βέλτιστον».

Θα ψηφίσω ΣυΡιζΑ, εν έτει 2023 διότι θεωρώ εθνική ανάγκη και επιταγή να πέσει ο Μητσοτάκης και να πάει στον αγύριστο μαζί με τον συρφετό του. Αυτό είναι όλο και δεν σηκώνει μικροπολιτική ανάλυση. Πρόκειται, κατά τη γνώμη μου, για τη χειρότερη κυβέρνηση που γνώρισε μεταπολιτευτικά ο τόπος ή οποιοσδήποτε τόπος. Ένα πορφυρογέννητο ρεμπέτ ασκέρι που έκανε τα πάντα λάθος, όχι από ανικανότητα, αλλά από πρόθεση, σαν εσκεμμένο φάουλ στο μπάσκετ.

Εάν τους δοθεί συγχωροχάρτι για το απίστευτο σκανδαλώδες τσουνάμι ακροδεξιάς διαφθοράς, αυθαιρεσίας, διασπάθισης, νεποτισμού, μεσαιωνισμού, κακιστοκρατίας, στρεψοδικίας, συγκάλυψης, αναλγησίας, διχαστικότητας, απανθρωπιάς, εάν επιβραβευτούν με την ψήφο μας οι απατεώνες, οι κλέφτες, οι φονιάδες, οι παιδεραστές, οι τραμπούκοι, οι παπατζήδες, οι αεριτζήδες, oι ξεδιάντροποι, oι ψεκασμένοι, oι μισαλλόδοξοι, οι λαδέμποροι, οι πατριδέμποροι, τα golden boys, τα φασιστοειδή, οι ακρίδες, οι κατσαρίδες, τα κοράκια, τα γεράκια και τα ανθρωπάκια, οι άεργοι και αστοιχείωτοι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας, δεν θα έχουμε πλέον καμία δικαιολογία και καμία άμυνα, σε οτιδήποτε και αν μας συμβεί μετεκλογικά.

Σκότωσαν τον πατέρα μας εκτός ΜΕΘ και τα αδέλφια μας εντός τρένου, βίασαν τα παιδιά μας με σιδερολοστούς, έσπασαν τα κεφάλια μας στις πλατείες, μοίρασαν τις οικονομίες μας στους ολιγάρχες, άδειασαν τις τσέπες μας και τα μυαλά μας. Και θα τους ξαναπροσφέρουμε την εξουσία για να πράξουν χειρότερα γελώντας μέσα στα μούτρα μας;

Όχι και πάλι όχι και πάλι ό-χ-ι. Ντρέπομαι που έχω στον σβέρκο μου αυτή την κυβέρνηση και απαιτώ να ντρέπεστε και εσείς. Και να το δείξετε ενεργά στην κάλπη, όχι με περιφρόνηση και αποχή. Όποιος δεν μιλάει και δεν αντιστέκεται είναι συνένοχος. Η ντροπή έρχεται πάντοτε, με μαθηματική ακρίβεια, αμέσως μετά τη σιωπή.

Θα ψηφίσω ΣυΡιζΑ διότι αυτή είναι η μοναδική ρεαλιστική διέξοδος για να γκρεμοτσακιστεί η Νέα Δημοκρατία, η μόνη κυβερνητική πρόταση που διατυπώνεται από σχηματισμό της Αριστεράς. Το ΚΚΕ και το Μέρα25 διατυμπανίζουν σε όλους τους τόνους ότι δεν σκοπεύουν να συμμετάσχουν σε κυβέρνηση προοδευτικού συνασπισμού, ποντάρουν τα ρέστα τους στο μονοπώλιο της αριστεροσύνης και μετατρέπονται –άθελά τους ελπίζω- σε δεκανίκια του Μητσοτάκη.

Τι τη ζητούσατε την απλή αναλογική, σύντροφοι, αν αρνείστε τις ευθύνες και αρκείστε σε μία ανέξοδη αντιπολιτευτική συνθηματολογία; Με ποιο θράσος ισχυρίζεστε, ταβάριτς Κουτσούμπα, ότι η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου ήταν η χειρότερη που πέρασε από τη χώρα; Πρέπει να βρεθείτε ξανά στα ξερονήσια για να καταλάβετε ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός;

Όσο και αν μας ξινίζουν τα λάθη του ΣυΡιζΑ και οι συζητήσιμες επιλογές του στη στελέχωση των ψηφοδελτίων, ο Τσίπρας είναι καλύτερος από τον Μητσοτάκη, η κυβέρνηση της ΝΔ πρέπει να πέσει για το καλό του τόπου, η δε ψήφος σε άλλα κόμματα της Αριστεράς είναι ψήφος αντιπαραγωγική και πεταμένη στον κάλαθο των αζήτητων. Στα όνειρά μου, η Δευτέρα 22 Μαΐου θα βρει την Ελλάδα με κυβέρνηση συνασπισμού ολόκληρης της Αριστεράς και Κεντροαριστεράς, που θα καλύπτει όλο το φάσμα από το ΠαΣοΚ μέχρι και το ΚΚΕ.

Ναι, με επώδυνους συμβιβασμούς, με ανοχή από όλους προς όλους, με πολύ νερό σε όλα τα κρασοπότηρα και δίχως στείρους δογματισμούς. Δυστυχώς, όμως, αυτό το σενάριο, το διόλου ουτοπικό σε ό,τι έχει να κάνει με τα νούμερα, αποδεικνύεται όνειρο εαρινής νυκτός. Το αριστερόμετρο είναι η μεγαλύτερη πληγή της Αριστεράς.

Σε αυτή τη συγκυρία, προσωπικά θα ψήφιζα ΣυΡιζΑ ακόμα και αν η ιδεολογία μου ήταν πιο κοντά στο ΚΚΕ ή στον Βαρουφάκη ή στο Ανταρσύα ή και στο μη δεξιόστροφο ΠαΣοΚ. Επειδή αυτός, και μόνο αυτός, ζητάει να κυβερνήσει και έχει πιθανότητες να μας απαλλάξει από΄τη φαιογάλαζη λαίλαπα. Πώς να το κάνουμε, τώρα; Πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Δεν γίνεται να καίγονται οι ζωές μας και να περιμένουμε αμέριμνοι τη νέα επανάσταση των μπολσεβίκων ή τη δικαίωση της άμεσης λαϊκής δημοκρατίας.

Ούτε έχουμε την πολυτέλεια να στραβώνουμε επειδή μας φαίνεται υπερβολικά δεξιός ο Αντώναρος ή υπερβολικά αριστερός ο Τσακαλώτος ή υπερβολικά γιδοβοσκός Πολάκης ή υπερβολικά σαλονάτος ο Ραγκούσης ή όχι αρκετά κομ-ιλ-φό ο Μιθριδάτης. Κι εγώ προσδοκώ ανάσταση νεκρών όταν τις νύχτες ονειρεύομαι και νοσταλγώ τους φίλους που αποδήμησαν νωρίς, αλλά αυτό δεν με κάνει χριστιανό.

Οι δημοσκοπήσεις επιμένουν ότι η Νέα Δημοκρατία έχει σαφές προβάδισμα έναντι του ΣυΡιζΑ, με διαφορά που σε ορισμένες περιπτώσεις πλησιάζει το 10 τοις εκατό. Ωστόσο οι οιωνοσκόποι έχουν τη φωλιά τους άσχημα και δύσοσμα λερωμένη , η κοινωνία είναι παράξενα σιωπηλή, η πλειονότητα των αναποφάσιστων προέρχεται από τον δημοκρατικό χώρο, η πιθανότητα «επαναληπτικών» εκλογών αλλοιώνει τα δεδομένα, η πλύση εγκεφάλου από τα κανάλια μαίνεται και η κρίσιμη κάλπη της 21ης Μαΐου μοιάζει γκαστρωμένη όσο ποτέ άλλοτε.

Ο διευθύνων σύμβουλος της MRB Δημήτρης Μαύρος, που δεν συνηθίζει να εκτοξεύει έπεα πτερόεντα, δήλωσε χθες στο Πρώτο Πρόγραμμα της ΕΡΑ ότι σε 37 χρόνια καριέρας ουδέποτε έχει δει τόσο πολλούς αναποφάσιστους δύο εβδομάδες πριν τις εκλογές . «Είναι μια κινούμενη άμμος. Υπάρχουν νέοι άνθρωποι, υπάρχουν γυναικεία κοινά, υπάρχουν άνθρωποι στις αστικές περιοχές κυρίως, οι οποίοι είναι μπερδεμένοι», είπε, επισημαίνοντας ότι το τελικό ποσοστό του νικητή θα είναι πιο σημαντικό από τη διαφορά ανάμεσα στα δύο πρώτα.

Να πάτε να ψηφίσετε λοιπόν και να κλείνετε ερμητικά τα αυτιά σε όσους υποστηρίζουν ότι οι εκλογές της Κυριακής «είναι τελειωμένη υπόθεση». Τέτοια θα γίνει μόνο αν το επιτρέψουμε εμείς. Φροντίστε να αφυπνίσετε όσο περισσότερους μπορείτε, διότι μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται