Η βλακεία δεν προϋποθέτει κάποιο κατασκευαστικό ελάττωμα. Μιλώντας λοιπόν για βλάκες δεν εννοώ το αντίθετο της ανθρώπινης ευφυΐας ούτε υπονοώ μία έλλειψη σωματικής ικανότητας.
Εν προκειμένω αντιστοιχώ το ουσιαστικό «βλάκες» με εκείνες τις ανθρώπινες μονάδες που χάνουν την ισορροπημένη σχέση τους με την ορθή σκέψη και την πραγματικότητα για να συμπράξουν με την κουτουράδα, τις αντιεπιστημονικές θεωρίες και κάθε λογής συνωμοσίες.
Όντως οι βλάκες φύονται παντού. Αλλά στη χώρα μας η δεξιά παράταξη της τελευταίας δεκαετίας, καλλιέργησε συστηματικά την ανοησία όπως καλλιεργούν οι κινέζοι το ρύζι.
Έτσι ο μέσος εγχώριος αρνητής δεν κάνει τίποτα άλλο από αυτό που δημοσιογράφοι, πολιτικοί και θεσμοί τού έμαθαν να κάνει: να αρνείται την αλήθεια, τα δεδομένα και τους αριθμούς, όταν αυτά δεν συμφωνούν με την αλήθεια που τον βολεύει και που κουβαλάει στο κεφάλι του.
Όταν εδώ και μία δεκαετία κάποιοι δέχονταν να πουλάνε στον κόσμο παραμύθια και στη συνέχεια επιβραβεύονταν και γίνονταν υπουργοί, βουλευτές ή τοπικοί άρχοντες, όταν κυβέρνηση και δημοσιογράφοι ακυρώνουν κάθε ερευνητή με ακεραιότητα καταπατώντας βασικές αρχές της επιστήμης του, όταν συστηματικά παραποιούν την αριθμητική και τα οικονομικά δεδομένα που πιστοποιούν την πραγματικότητα, έτσι ώστε όλα να μετατραπούν σε ισοδύναμες «απόψεις» προκειμένου να περάσει ως αλήθεια η δική τους αφήγηση, η δίκη τους παραχάραξη, τότε σκοτώνεται κάθε εμπιστοσύνη στους έγκυρους κι επιστημονικούς μηχανισμούς πιστοποίησης και διάδοσης της αλήθειας.
Και κάπως έτσι δημιουργήθηκαν δύο ανθρωπότυποι. Ένας εύπιστος κι εθισμένος στο παραμύθι, διατεθειμένος να καταναλώνει και να αναπαράγει κάθε είδους παραμύθι, χωρίς καμία δυνατότητα να διακρίνει τη λογική από το παράλογο, κι ένας δύσπιστος, με προκαταβολική άρνηση απέναντι σε κάθε είδους αφήγηση, καθώς θεωρεί τα πάντα παραμύθι κι παντού εντοπίζει έναν εν δυνάμει κίνδυνο.
Υπάρχουν συνεπώς αυτοί που εύκολα δέχονται εναλλακτικές και ψεκασμένες αλήθειες κι οι άλλοι που δύσκολα θα δεχθούν οποιαδήποτε «αλήθεια» ακόμα και την πραγματική!
Όμως όλο αυτό, πριν γίνει ένα μίγμα ανοησίας και ανορθολογισμού, πριν εξελιχθεί δηλαδή σε μια επέλαση ψεκασμένων, είναι στη βάση του το παιδί μιας συστηματικής συστημικής παραποίησης της πραγματικότητας κι ένα τεράστιο πρόβλημα έλλειψης εμπιστοσύνης.
Ένα κυβερνητικό σκόιλ ελικίκου σκεπάζει στην επιστήμη. Σε τι διαφέρει δηλαδή ο τραγουδιστής Σταμάτης Γονίδης, που ισχυρίζεται ότι τα εμβόλια έχουν μέσα τους χιμπατζή από τον βουλευτή της ΝΔ Μπάμπη Παπαδημητρίου, που ισχυρίζεται ότι οι ΜΕΘ είναι ο ποταμός Αχέροντας που μας μεταφέρει στον Άδη; Ή με τον υπουργό και πρώην νεολαίο της χούντας, που αναρωτιέται φωναχτά τι διαφορά έχουν οι πορείες από τις εκκλησίες;
Αλλά έτσι είναι. Όταν ο πρωθυπουργός μπήγει τις τσιρίδες κάθε φορά που η αξιωματική αντιπολίτευση καταρρίπτει τους ισχυρισμούς του, καταθέτοντας έγκυρες μετρήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όταν διαγγέλλει πως οι αντιεμβολιαστές είναι η αιτία που διαιωνίζει την πανδημία, και τέλος, όταν η λίστα Πέτσα είναι παρά πόδας προκειμένου να επικυρώσει -ως γραφείο πρωτοκόλλου- τις επιθυμία του, τότε μην πάμε μακριά για να βρούμε τι είναι αυτό που μετατρέπει τους ανθρώπους σε χιμπατζήδες ή ρινόκερους.
Για να τελειώνουμε. Όσο κι αν χτυπιέται η ψεκασμένη κυβέρνηση, η πραγματικότητα θα είναι πάντα αυτή που είναι, και το τι είναι λογική και πως ορίζεται θα παραμένει συγκεκριμένο. Δεν θα τους εκχωρηθεί ποτέ η λογική ως ανοιχτός ορισμός, ως υποκειμενική άποψη, ή ως προσωπική ερμηνεία.
Οι υπόλοιποι ας ανάψουμε ξανά κεράκι που ζούμε από τύχη.
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
